خوارج انقلاب

"جریان استحاله طلب نئولیبرال خطی است که مسئولین آن از امکاناتی که از سال 68 به بعد، دولت کارگزاران و بعد دولت اصلاحات برای آنها فراهم کردند، استفاده کرده و سعی می‌کند خود را

افراطی خواندن امام خمینی(ره)، از جانب مدعیانی صورت میگیرد که با ادعای عقلانیت و تدبیر، با مطرح کردن اصول امام و وصیت ها و جملات امام خمینی(ره) و بدون ذکر نام ایشان، گوینده این جملات را افراطی میخوانند و به بازگوکنندگان این جملات برچسب افراطی و افراطی گری میزنند! در این سخنرانی استاد حسن رحیم پور ازغدی با پرداختن به بحث خروج از خط امام، ضمن ضرورت بازخوانی وصیتنامه بنیانگذار کبیر جمهوری اسلامی، هدف استکبار را، جمع آوری افرادی ازگروه های مختلف به نام «عقلا» که از جمهوری اسلامی موجودی خنثی بسازد، عنوان نموده و تأکید می نماید: باید به مفاهیم نفوذ توجه کرد و اسناد موجود لانه جاسوسی را به شیوه علمی مطالعه کنیم.»

امام خامنه‌ای(مدّظلّه‌العالي) در تقسیم بندی انواع دشمنی ها نسبت به گفتمان امام و انقلاب در مورخ ۱۳۸۷/۰۶/۰۲ می فرمایند:"بعضیها غرضهاشان غرضهای عمقی است؛ یعنی با نظام مسئله دارند، کینه‌ی امام در دلشان است و حرف‌های امام را یا از اول قبول نداشتند یا حالا قبول ندارند - آنهایی که از آن حرفها رو برگرداندند و پشیمان‌شده‌ها و برگشته‌ها - اینها یک طیف وسیعی از انگیزه‌هاست، لیکن بالاخره محصول و جمع‌بندی‌اش همین تهاجم‌ها و پنجه‌زدن‌ها و لجن پراکنی‌هاست که وجود دارد." این گفتار به بررسی شاخصه‌ی اصلی "تعارض گفتمان خوارج انقلاب با گفتمان امام و انقلاب" در قالب "عدم التزام به ولایت فقیه" می پردازد.

 درباره‌ی گزینش رهبری و انتخابات عمومی و بی‌واسطه یا با واسطه بودن آن، آیت ا... منتظری استدلال می‏کردند که گرچه مردم در انتخابات رهبری، مشارکت دارند اما نتیجه در مرحله‌ی دوم و با وساطت خبرگان، حاصل می‏شود و اطمینان در صورت دو مرحله‏ ای بودن انتخابات، بیش‌تر است زیرا احتمال خطا در توده‏های مردم ساده، بیش‌تر از احتمال خطای خبرگان ‏است. 

اساساً عدول عملی آقای منتظری از نظریه‌ی فقهی خود درباره‌ی اختیارات رهبری ـ در واقع ـ ، چیزی بیش از یک موضع‏گیری سیاسی نیست گرچه ایشان به تدریج در فقهی کردن آن بکوشند. در دوران قائم مقامی خود که رهبری خویش را مسجّل دیده و امتناع برخی از فقها، در تن دادن به رهبری ایشان پس از امام(ره) را آشکارا مشاهده می‏کردند، در حین بحث فقهی به مسأله‌ی نفسانیّت‌ها، حسادت‌ها و اطاعت ‏ناپذیری‏های سایر مدعیّان، توجه داده و چنان‌چه می‏بینیم ایشان نه تنها تخلّف از دستورات ولیّ فقیه را جایز نمی‏دانستند بلکه حتّی «مزاحمت» را حرام می دانستند.

 آقای منتظری بر اساس مبانی فقهی متین و مستدل بود که در مجلس خبرگان تدوین قانون اساسی نیز مواضع درستی(برخلاف برخی از مواضع آینده خود) گرفته و در دفاع از این اصل که کانون قانون اساسی جدید، اصل مربوط به ولایت فقیه می‏باشد و قانون بدون ولایت ‏فقیه، ساقط و بی اعتبار است در پاسخ به جریان سازی‌های کسانی چون «مقدم مراغه ‏ای، بنی‏صدر و عزّت ا...سحابی» در مجلس به پا خاست؛ ایشان استدلال فقهی کرده که مسؤولیت اصلی با رهبری است و دولت، مجلس و دادگستری، صرفاً در حکم کارگزاران و بازوان ایشان بوده و در مشروعیت خود، منوط به تنفیذ و نظارت استصوابی و ولایت ولی ‏فقیه می‏باشند.

آیت‌الله شریعتمداری در یک نگاه تاریخی شاید فقط و فقط یک مخالف امام خمینی (ره) در عقیده و عمل جلوه کند ولی آنچه با توجه به زوایای دیگر شخصیتی ایشان و همچنین نگاه جامعه‌‌ شناختی به آن دوره به دست می‌آید این است که او خواسته یا ناخواسته تبدیل به رهبری موسوم به جریان "اسلام مداراگر" یا "تجددخواه" شد و هیچ‌گاه با انقلاب اسلامی چه در مفهوم و چه در عمل سر سازش نداشت.

آیت الله منتظری از چهره‌های مطرح در شکل‌گیری انقلاب اسلامی ایران به رهبری امام خمینی (ره) بوده و نقش وی در به ثمر رسیدن انقلاب بر کسی پوشیده نیست. از سوابق مبارزاتی و زندان های رژیم ستم شاهی گرفته تا سمت قائم مقامی رهبری انقلاب اسلامی و برکناری از این مقام و فراز و نشیب‌هائی که آنچنان حیرت آور و غیر قابل تصور است که اگر بصیرت، تیزبینی و هوش سیاسی کافی برای تحلیل این تحولات مرحوم منتظری را نداشته باشیم این منحنی چه بسا ما را دچار سردرگمی و تشویش خاطر نماید، چنانکه برای کسانی چنین شد و هم اکنون نیز چنین هست- زندگی افراد چه در بُعد سیاسی، یا عقیدتی و حتی اجتماعی و خانوادگی از معاش گرفته تا معاد دچار نوسان می‌گردد و دارای تناوب است.

چهره پر صلابت و مقتدر آیت الله طالقانی هیچگاه لبخند و شادی را بر چهره دشمن نظام اسلامی نیاورد ولی متأسفانه با بررسی تاریخی بیت ایشان و افراد نزدیک به ایشان درمی‌یابیم که دشمن اگرچه نتوانست این ابوذر زمان را تحت تأثیر قرار دهد ولی توانست با نفوذ در اطراف ایشان تأثیرات مخربی را بر جریان انقلاب وارد کند. به هر حال نگاه قرآنی ایشان از باب مفرسر قرآن بودن، موجب شد تا از خطرات نفوذ مصون بمانند ولی دشمن قصد داشت با نزدیک شدن به ایشان همواره به دنبال این بود که بر نظرات فقهی این عالم بزرگوار تأثیر بگذارد. پروژه نفوذ در ایشان تا جایی پیش رفت که نظراتی را در باب حجاب مطرح نمودند که مورد تائید رهبر و بنیان‌گذار انقلاب یعنی امام خمینی (ره)، نبود.

خطر بروز فتنه‌هایی مثل خوارج، یعنی در پوشش دین و داشتن درد دین، امروز هم جامعه‌ی ما را تهدید می‌کند. این فتنه‌ها بیشتر در موقعیت‌هایی پدید می‌آیند که حاکمیت حق برقرار است. امروز به لطف الهی، برای نخستین بار در تاریخ اسلام، حکومت ولایی تشکیل شده است. من تأکید دارم که بعد از پیغمبر (صلی الله علیه و آله) تا امروز ما حکومت ولایی نداشته‌ایم. حتی حکومت امیرالمؤمنین و امام مجتبی (علیهما السلام) بر مبنای ولایت این بزرگواران نبود، بلکه آن‌ها به عنوان خلیفه‌ی چهارم و پنجم روی کار آمده بودند؛ چرا که لازمه‌ی ولایت اطاعت است. اگر از امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) حمایت می‌کردند که حکومت ایشان متزلزل نمی‌شد.