جالب اینجاست نسرین ستوده، یکی از افراد مذکور، بلا فاصله پس از آزادی‌اش با شبکه بی‌بی‌سی مصاحبه کرده و در مورد رویکرد کنونی‌اش گفته است: برنامه اصلی من ادامه برنامه‌های گذشته‌ام و تلاشم برای استقرار عدالت در سیستم قضایی کشور است.
از طرفی سایت‌ها و رسانه‌های غربی و ضدانقلاب و بعضا اصلاح‌طلب در داخل، علم داعیه‌داری از اعتمادسازی، حقوق بشر، آشتی ملی و ... که مدتها بود روی مطرح کردن آن را نداشتند، با رویکردی مغرضانه برافراشته‌اند.
این‌ها همه در حالی است که سعید لیلاز، روزنامه‌نگار و تحلیل‌گر اصلاح‌طلب، ابراز عقیده کرده است که روی کار آمدن دولت جدید با رویکرد اعتدال موجب مي شود که نيروهاي سياسي که جامعه را نمايندگي مي‌کنند هم طبعا به سوي کنارگذاشتن افراط ها و حرکت به سوي ميانه گام بردارند. چون جامعه با حرکت هاي تند همراهي نخواهد کرد. هم راديکاليسم راست و هم راديکاليسم چپ اکنون ميل به مرکز و ميانه دارند.
به نظر می‌رسد نتیجه جریان چپ‌گرا در کشور، نیازمند هم‌پوشانی و همگرایی است تا اظهاراتی متناوبا ضد و نقیض، چنانچه منطق فعلی هم دلالت بر رعایت اعتدال و میانه‌روی از سوی حداقل افراطیونی است که به همین واسطه به تازگی از زندان آزاد شده‌اند.
اظهارات رسانه‌ها و مطبوعات غربی و چپ‌گرای داخلی هم در ابتدا به ظاهر، رویکردی با همین امر داشت، اما رفتار برخی از زندانیان آزاد شده مثل نسرین ستوده، این حسن نیت را در ابتدای کار از بین برد.
وزرای امور خارجه بریتانیا و آمریکا و سازمان عفو بین‌الملل، آزادی زندانیان سیاسی در کشور را تحولی مثبت و در راستای حقوق بشر دانستند.
علیرضا تابش، نماینده مجلس نهم نیز این رخداد را "نوعی آشتی ملی" خواند و ابراز داشت؛ صادق زیباکلام هم ابراز داشت: شوخی‌شوخی دارم به آقای روحانی امیدوار می‌شوم.
این اظهارات شاید در وحله اول، کاملا مثبت به نظر برسد اما می‌توان از اقدامات افراط مابانه افرادی چون ستوده دریافت که این افراد، حتی پایبند به توصیه‌های بزرگان خود پایبند نیستند، چنانکه موسوی لاری، وزیر کشور دولت اصلاحات هم در جریان اتفاقات و حواشی پس از انتخاب شهردار که دامن راستگو را گرفت، به اصلاح طلبان توصیه کرده بود که این تندروی‌ها و افراطی‌گری‌ها، دامن کسی جز حزب مربوطه را نخواهد گرفت.(متن کامل را از اینجا ببینید)
به گزارش خبرنگار«خبرنامه دانشجویان ایران»؛ نسرین ستوده، در مصاحبه با شبکه بی‌بی‌سی، حرفهای قابل تاملی را به زبان آورد.
ستوده در این مصاحبه گفته است: نگران سایر دوستانم در بند و همچنین سایر زندانیانی که طی این چند سال به ناحق زندانی شدند هستم.
این فعال فتنه 88 ابراز عقیده می‌کند: در عین اینکه ما نمی‌توانیم انتظار معجزه‌ای ناگهانی را در جامعه خود داشته باشیم، اما با تلاش همگانی که همه مردم در آن مشارکت داشته باشند، دوست داریم به دولت اعلام کنیم که چه خواسته‌هایی داریم و نظام رو به طرفی هدایت کنیم که خواسته‌های ما هم اجابت شود.
ستوده در پایان با اشاره به اینکه برنامه اصلی من ادامه برنامه‌های گذشته‌ام است ابراز عقیده می‌کند: ادامه تلاشم برای استقرار عدالت در سیستم قضایی کشور است.
در نهایت، خاطرنشان می‌شود عفو و خوش‌رفتاری از سوی نظام جمهوری اسلامی در مواجهه با زندانیان سیاسی چون فعالان فتنه 88 که تکلیفشان از دید مردم هم مشخص است، نیازمند تعاملی دو طرفه بوده و اینکه حسن نیت انقلاب اسلامی با رفتارهایی که بویی از پشیمانی و تغییر رویکرد در آن نیست پاسخ داده شود، کاملا غیر عقلانی است.
نسرین ستوده کیست؟
نسرین ستوده لنگرودی در سال 1342 در تهران متولد شد. وی بنا به قول خودش در یک خانواده مذهبی به دنیا آمده و با این حال که تظاهر به کشف حجاب کرده، خود را فردی مذهبی می‌داند.
وی پس از دریافت مدرک کارشناسی ارشد از دانشگاه شهید بهشتی در سال 1370 از آن‌جا که در دانشگاه جذب گروهک ملی مذهبی شده بود، به نشریه «دریچه گفت و گو» به مدیر مسئولی کیوان صمیمی می‌رود و در آن‌جا به عضویت هیئت تحریریه در می‌آید.
ستوده در این نشریه مسئولیت سرویس اجتماعی را برعهده داشت. او نقطه اشتراک کارکنان این نشریه را در اپوزوسیون بودنشان می‌داند. این نشریه که مروج دیدگاه‌های سوسیال دموکرات‌ها بود پس از 6 شماره به دلیل تبلیغ علیه نظام و تشویش اذهان عمومی توقیف می‌شود.
وی در سرویس اجتماعی این نشریه تلاش می‌کرد تا گفتمان هویت ملی و باستان‌گرایی را به جای هویت دینی و اسلامی بنشاند، در همین راستا به سراغ حبیب‌الله پیمان، حسین بشیریه و مهدی بازرگان نیز به منظور مصاحبه و ابراز عقاید و نظرات آنها در این نشریه بپردازد.(لیست کامل سوابق وی را در اینجا ببینید)
آخرالزمان
#قدرت نظامی ایران
#مستند
#یوفو