هاآرتص گزارش داد؛ بدترین کابوس اسرائیل پس از توافق با ایران هسته ای

به گزارش «پايگاه خبري تحليلي رئيس جمهور ما»؛ روزنامه صهیونیستی هاآرتص نوشت: «فارغ از دستیابی ایران به سلاح هسته ای، بدترین کابوس برای نتانیاهو این است که ایران به مواد توافقنامه متعهد بماند و حتی در صورت توافق به بلندپروازی های خود در خاورمیانه دست یابد.»
هاآرتص در ادامه می نویسد: «اقتصاد قوی تر بعد از توافق، به ایران این اجازه را خواهد داد که منابع اقتصادی لازم برای تسلیح متحدانش را فراهم آورد و سنگینی وزن اقتصادی خود را برای جذب دوستان و تنبیه دشمنانش روی منطقه بیندازد.
به عبارت دیگر، ایران در مقیاس بسیار کوچکتری می تواند راه چین را در پیش گیرد و از راه رشد اقتصادی به یک قدرت سنتی بسیار خطرناک تر تبدیل شود.»
این روزنامه صهیونیستی با اشاره به اوضاع منطقه و تحت فشار بودن رژیم صهیونیستی از طریق برخی متحدان ایران می نویسد: «ایران حتی زیر فشار تحریم‌ها و بدون هیچ بمب هسته ای نیز تاکنون برای جنگ با اسرائیل از طریق حماس و حزب الله حاضر و آماده بوده است و توانسته نظام سوریه را سر پا نگه دارد و در جنگ های عراق و یمن ورود پیدا کند.
بسیار باید با اعتماد و البته به شدت خام باید بود که تصور کنیم ایران با استفاده از توافق هسته ای به عضوی ساکت و همراه (و بخوانید هوادار آمریکا) در میان کشورهای جهان تبدیل می شود. با بمب هسته‌ای یا بدون بمب، ایران خود را قدرت بلامنازع منطقه و رهبر جهان تشیع می شناسد.»
هاآرتص با بیان این نکته که "بحث در خصوص مشکلات ایران جای خودش را دارد" می افزاید: «اما دلایل بسیاری برای ترس از موفقیت و اقتدار این کشور وجود دارد. ایران کشوری بزرگ با 80 میلیون جمعیت است که حتی پس از سالها تحریم، امروز هجدهمین اقتصاد بزرگ دنیاست.

برخلاف تصویری که از ایران ارائه می شود و این کشور به صورت کشوری عقب افتاده با زندگی قرون وسطایی و مردمی فقیر و منفعل به نمایش درمی آید، ایران از طبقه متوسط تحصیلکرده بزرگی برخوردار است و هرساله دانشجویان زیادی برای مقاطع پیشرفته به خارج از کشور می فرستد.
علاوه بر آن، ایران خواهد توانست با پرداخت بدهی های خود که به تخمین اندیشکده کارنگی (Carnegie) تاکنون بالغ بر 100 میلیارد دلار برآورد شده است، از این شرایط مطلوب برای ساخت بمب استفاده کند.
هرچند تولید ناخالص داخلی ایران در سطح رقابت منطقه ای از ترکیه و عربستان سعودی کمتر است، اما اگر ایران با رفع تحریم ها سالانه رشدی معادل 5 تا 8 درصد را تجربه کند، به زودی به رقبای خود خواهد رسید.
بر اساس گزارش سال گذشته سرویس تحقیقات کنگره آمریکا، اقتصاد امروز ایران بدون تحریم ها به طور تخمینی باید 15 تا 20 درصد بزرگ تر از وضعیت کنونی می بود.
به علاوه این که با بهبود اقتصادی، پویایی و قدرت تحرک ایران کافی است تا دست به تأسیس شرکت های چندملیتی بزند که برای سرمایه گذاری و تجارت صف می کشند. مزیت نسبی ایران نسبت به ترکیه وجود منابع نفت و گاز این کشور است و برتری ایران بر عربستان به خاطر وجود یک اقتصاد واقعی و سنت تجارت در ایران است.»
البته هاآرتص در ادامه یادآوری می کند که دلایل خوبی نیز وجود دارد که نشان می دهد ایران به این سرعت به چین آسیای غربی تبدیل نخواهد شد، و می افزاید: «واقعیت آن است که با وجود اعلام دوهفته ای روسیه برای معامله تسلیحاتی با ایران و ازسرگیری قریب الوقوع واردات نفت از سوی هند و چین، غیرمحتمل است تسکین های اقتصادی به این زودی از راه برسد و در این میان آمریکا به طور قطع این کار را نمی کند.
در هر صورت حتی اگر قوانین رسمی بعد از این از ورود شرکت ها به عرصه تجارت با ایران ممانعت نکنند، قطعاً تا زمانی که هرگونه تهدید برای بازگشت پذیری سریع تحریم ها همچنان پابرجاست شرکت ها از خود تردید نشان خواهند داد.
همچنین شرکت ها به انتظار شرایط مناسب برای سرمایه گذاری منتظر خوشامدگویی ایران خواهند ماند، امری که اثبات آن با توجه به قرارداشتن ایران در فهرست سیاه به جهت حمایت از تروریسم، حقوق بشر و برنامه های موشکی از طرف آمریکا امری بسیار مشکل به نظر می رسد.
افت قیمت نفت نیز ایران را با مشکل دچار خواهد کرد.
شاید ایران به چین خاورمیانه تبدیل شود، اما شانس این بالاتر است که به روسیه منطقه تبدیل شود، کشوری که اگرچه مسئله ساز، اما از عمق قدرت حقیقی که یک اقتصاد زنده و پیشرفته به او می دهد محروم است.»(+)

"Our President, analytical news site"