حق غنی سازی

تفاوت تفسیر دولتمردان ایران از مثبت بودن نتیجه مذاکرات با تفسیر سران غربی و اسرائیلی دارد و همچنین چند صدای مقامات رژیم صهیونیستی و غربی در خصوص موفقیت و یا عدم موفقیت غرب در توافق ژنو نشان از وجودابهامات بسیار در اصل توافق دارد. البته صهیونیستها و حامیان رسانه ای آنها بیکار ننشسته و به موضوعاتی می پردازند که در گام های بعدی مورد چانه زنی قرار خواهند گرفت.

به نظر می رسد با توجه به اینکه دولت محترم در صد روز نخست فعالیت خود اقدام جدی و در خور گزارشی برای ارائه نداشته تمام تخم مرغ‌های خود را در سبد مذاکرات گذاشته بود.

مذاکرات ژنو 6 و برخی کم احتیاطی ها نشان داد که مذاکرات در آینده برای ایران دشوارتر خواهد بود و باید عمیق تر و محکم تر به مذاکرات بعدی ورود کرد. اساسا نگاه بعدی ایران به مذاکرات با توجه به مواضع متناقض آمریکایی ها باید این باشد که با بی اعتمادی و سختکوشی بیشتری توافق نهایی را باید دنبال کرد. در حالیکه حریف از همین الان به افکار عمومی کشورهایشان از سخت تر شدن مذاکرات خبر میدهد ما نیز با چنین نگاهی به موضوع مذاکرات ورود کنیم.

فارغ از دیدگاه مثبت یا منفی نسبت به توافق ژنو، دستیابی بدان طی روزهای اخیر آنچنان در بوق و کرنا شده که گویی شق القمری از سوی دیپلمات های مذاکره کننده با 5+1 صورت گرفته است!

وزیر امور خارجه انگلیس مدعی شد که حق غنی سازی ایران به رسمیت شناخته نشده است.

آیا جان کری، با صراحت، حق غنی‌سازی تاکید شده در توافقنامه ژنو را انکار نکرده بود؟ و آیا این انکار به مفهوم نقض توافقنامه ژنو نبود؟! اگر چنین بود - که بود - جیغ بنفش اصحاب فتنه برای چه بود؟

در متن توافقنامه به تعهداتی «داوطلبانه» از سوی گروه ۱+۵ اشاره شده است و روشن است که تعهد داوطلبانه، حق غنی سازی را برای طرف مقابل ثابت نمی کند؛ زیرا آنها می گویند که شما حق غنی سازی ندارید، اما ما به صورت داوطلبانه و با نظارت خودمان و به شکل موقت، اجازه می دهیم که چنین کنید. مثل کسی که اجازه بدهد شما از ماشینی استفاده کنید که آن را مال شما نمی داند، آیا حق ماشین داشتن را برای شما قائل شده است؟

دنیای قدرت بهره اش را ببرد، به همه دنیا بگوید ایران سرانجام تسلیم شده است در برابر عزم جهانی، اجماع جهانی. آن بهره را که بردند، آبرو و حیثیت ما را که بردند، عزت و اقتدار ما را که از بین بردند، بعد بگویند: ما اطلاعات داریم که اینها دروغ گفتند.

آیا به آنچه "مرقوم شده" دست یافته ایم؟ آیا بین آنچه "مرقوم شده" با آن چه "توافق شده" ممکن است تفاوتی باشد ؟ اگر هست این تفاوتها چیست؟

وزارت خارجه جمهوری اسلامی ایران متن توافقنامه ایران و 1+5 را منتشر کرد که به این شرح می‌باشد. همچنین متن این توافقنامه به زبان انگلیسی منتشر شده است که می‌توانید در اینجاملاحظه فرمایید. در این توافقنامه بندی وجود دارد که توضیحاتی در ذیل سند (پی نوشت) ارائه شده است که متاسفانه در ترجمه وزارت خارجه به آن اشاره ای نشده است.