شاید بتوان بزرگترین علت عدم تفاهم بخش بزرگی از مردم با بدنه دولت بر سر اندازه موفقیت به دست آمده را در تفاوتهای اصولی حاکم بر تحلیلهای ارائه شده از جانب دولتیها در ایام اخیر جستوجو کرد.
کاخ سفید در بیانیهای مدعی شد: ایران حق ادامه فعالیتهایی در راکتور آب سنگین اراک که میتواند منجر به تولید پلوتونیوم شود، را ندارد.
مصاحبه سهشنبه شب رئیسجمهور به مناسبت صدمین روز فعالیت دولت یازدهم با ابهامات و نقدهایی در تحلیل های رسانه های داخلی مواجه شد.
به نظر می رسد با توجه به اینکه دولت محترم در صد روز نخست فعالیت خود اقدام جدی و در خور گزارشی برای ارائه نداشته تمام تخم مرغهای خود را در سبد مذاکرات گذاشته بود.
اگر بپذیریم توافق ژنو یک موفقیت برای ایران محسوب می شود یا به قول جناب روحانی یک بازی برد برد حاصل شده چرا غرب (بخوانبد کدخدا) در این مقطع زمانی تن به این بازی برد برد داده و طی دولت دهم حاضر به این توافق نشد.
آنچه به عنوان توافق نامه امضا شده ی 4 صفحه ای در ژنو به زبان انگلیسی انتشار یافت با همه ابهامات و ایراداتی که بر آن وارد است تنها، لایه بیرونی آن چیزی است که تیم ایرانی در مذاکرات با گروه 1+5 بر روی آن به توافق رسیده است
وزیر خارجه آمریکا با انتشار بیانیهای توضیحاتی را در مورد توافق هستهای با ایران بیان کرده و گفته است دیپلماتهای این کشور به زودی مذاکرات برای دستیابی به توافق جامع را آغاز میکنند.
خب! حالا باید پرسید کدام یک از دو تصور یاد شده موهوم یعنی «تابو» بوده است؟ تصور کسانی که آمریکا را قابل اعتماد نمیدانستند؟ یا تصور آنانی که آمریکا را قابل اعتماد معرفی میکردند؟! پاسخ روشن است.
از آقای رئیس جمهور می پرسم چرا باید کسانی که با مصطفی احمدی روشن زحمت کشیدند و جریان هسته ای را به این مرحله رساندند باید این طور برخورد شود و با اینکه به شغل خود عشق می ورزیدند از کار برکنار شوند؟
فارغ از دیدگاه مثبت یا منفی نسبت به توافق ژنو، دستیابی بدان طی روزهای اخیر آنچنان در بوق و کرنا شده که گویی شق القمری از سوی دیپلمات های مذاکره کننده با 5+1 صورت گرفته است!
صفحه13 از17
آخرالزمان
#قدرت نظامی ایران
#مستند
#یوفو