گفتمان اصلاحات

تئوریسین های اصلی اصلاح طلب ممکن است آنقدر هم خوشبین نباشند که تصور کنند موسم «بازگشت کلان» به قدرت فرارسیده است. آنها صرفا نرمالیزاسیون را در مقطع فعلی، مهملی برای «بازگشت بخشی و محلی» به قدرت می دانند؛ امری از طریق انتخابات شورای شهر؛ مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان رهبری ممکن می شود؛ البته این «بازگشت محلی و خرد» زمینه ای برای «بازگشت ملی و کلان» ارزیابی می‌شود.

در این ویژه نامه می خوانید: داستان غم انگيز اصلاح‌طلبي/حماسه‌ای که به «نه» نظام تفسیر شد/ دوم خرداد چگونه از مشارکت حداکثری به فرصت‌سازی برای براندازی تبدیل شد؟/دوم خرداد از منظر پیروز آ«/ریشه یابی پدیده دوم خرداد/وحشت ا جهانخواران و اعتقاد به «وکالت فقیه» کجایش خط امام است؟/بررسی تطبیقی گفتمان امام خمینی با گفتمان اصلاحات/بررسي تفصيلي نسبت مباني نظري برنامه چهارم توسعه با با انديشه امام(ره)/نسبت‌سنجی اندیشه‌های فرهنگی امام(ره) با با عملکرد اصلاح طلبان و...

دولت دوم خرداد با شعار «توسعه‌ سیاسی» پا در عرصه‌ی‌ سیاست کشور گذاشت/ «مردم‌سالاری در داخل و صلح در خارج» روح گفتمان دولت اصلاحات بود/ جهت گیری اقتصادی هر دو دولت سازندگی و اصلاحات یکسان بود؛ چرا که آن‌ها سیاست تعدیل اقتصادی را در پیش گرفتند/ خاتمی معتقد بود: “عدالت اجتماعی در جامعه فقیر چندان معنا ندارد. لذا باید به سمت توسعه اقتصادی رفت و از طرفی توسعه اقتصادی بدون گونه‌ای از توسعه سیاسی که دموکراسی هم از نتایج آن است میسر نیست(!)”

دبیرکل سابق حزب منحله مشارکت تأکید کرد اعتدال نمی‌تواند یک گفتمان باشد و گفتمان اصلی، همان اصلاحات است.

تقلاي يکي از سران ورشکسته فتنه سبز براي خروج از موضع اتهام و مصادره حماسه ملت ايران آغاز شد.

در گفتمان اصلاحات، دو خرده گفتمان وجود داشت؛ یکی موسوم به اصلاحات اقتصادی که طی سال‌های 68 تا 76 حاکم بود و دیگری خرده گفتمان اصلاحات سیاسی بود که در سال‌های 76 تا 84 حاکم بود. اصلاحات اقتصادی در پی سیاست تعدیل اقتصادی برآمده بود که طی آن شاهد رشد 10 برابری نقدینگی و رشد 17 برابری دلار از 60 تومان به یکهزار و 100 تومان بود.