«حسن روحانی تمایل دارد در ترکیب دولت آینده خود از هم نسلان خود چون علی یونسی، وزیر اطلاعات دولت خاتمی، و شخصیت‌هایی چون اکبر ترکان، وزیر دفاع دولت اوّل هاشمی، محمدرضا نعمت‌زاده، وزیر صنایع سنگین هاشمی و محمد باقر نوبخت، دبیر کل حزب «اعتدال و توسعه» و معاون «پژوهش‌های اقتصادی» مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام استفاده کند.»

سایت العربیه در یادداشتی به بررسی سوابق دکتر حسن روحانی، رئیس جمهور منتخب ملت ایران و همچنین اعضای احتمالی کابینه وی و برنامه های سیاسی اقصادی ایشان پرداخت. متن این یادداشت را در ادامه بخوانید:

 

اگر بخواهیم گذرا به سوابق سیاسی حسن روحانی در گذشته و امروز مروری داشته باشیم، متّوجه خواهیم شد که او در طی 34 سال خدمت اش به جمهوری اسلامی، بیشتر با ارگانهای امنیتی و نظامی رژیم همکاری داشته است تا همیاری با جناح بندیهایی درونِ جبهه «اصلاح طلبان» حکومت. اگر چه نمی بایست از یاد بُرد، حسن روحانی سالهای بسیاری در «تشخیص مصلحت نظام» در رکاب هاشمی رفسنجانی بوده تا روزیکه او تنها کاندید مطلوبِ هاشمی در دورِ یازدهم ریاست جمهوری نظام در نظر گرفته میشود.

 

در آغاز حسن روحانی بعنوان یکی از چهره‌های شاخص جمهوری اسلامی در حوزه امنیتی و نظامی برگزیده میشود که پس از پایانِ جنگ او به یک دیپلماتیک طراز اوّل رژیم تبدیل میگردد. او اهل سرخه‌ی سمنان است و از همان دوران جوانی، پیش از انقلاب اسلامی سال 57، به مبارزه علیه رژیم گذشته روی میاورد.

 

حسن روحانی نخستین فردی بود که در مراسم فوت «مصطفی خمینی» در مسجد ارک تهران، از عنوان "امام" برای آیت الله خمینی استفاده کرد. او در سال‌های نخستین برقراری نظام جمهوری اسلامی، به فعالیت برای تصفیهٔ نیروهای ارتش پرداخت و در مجلس شورای اسلامی در ادوار اوّل و دوّم، ریاست کمیسیون دفاع را برعهده داشت. کارنامه سیاسی حسن روحانی مانند نزدیک‌ترین فرد نظام به او، اکبر هاشمی، سرشار از مناصب مهم اجرایی، امنیتی، نظامی و دیپلماتیک است. شخصیتی مورد اعتماد «رهبر» و نزدیک به رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام است که در پنج دوره نمایندگی مجلس، نیابت روسای سه دوره از مجالس و ۱۶ سال دبیری شورای امنیت ملی کشور را بعهده داشته است. دهه‌ی شصت او چهره‌ای نظامی‌ وامنیتی بود و عضویت در شورای عالی دفاع، فرماندهی پدافند هوایی، جانشینی فرماندهی جنگ، و ریاست ستاد قرارگاه مرکزی خاتم‌الانبیا را بر عهده داشته است.

 

او عضو هیات رئیسه مجلس خبرگان و رئیس دبیرخانه دفتر تهرانِ مجلس خبرگان نیز بوده است. بسیاری نقطه‌ی عطف روابط روحانی و اکبر هاشمی و نزدیکی این دو را در زمان جنگ می‌دانند. او در زمان قدرتمداری هاشمی رفسنجانی به مراتب بالای قدرت چنگ.

 

گفته میشود حسن روحانی تمایل دارد در ترکیب دولت آینده خود از هم نسلان خود چون علی یونسی، وزیر اطلاعات دولت خاتمی، و شخصیت‌هایی چون اکبر ترکان، وزیر دفاع دولت اوّل هاشمی، محمدرضا نعمت‌زاده، وزیر صنایع سنگین هاشمی و محمد باقر نوبخت، دبیر کل حزب «اعتدال و توسعه» و معاون «پژوهش‌های اقتصادی» مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام استفاده کند. ورود نزدیکان هاشمی و اعضای «حزب اعتدال و توسعه» به بدنه‌ی دولت، به تحلیل برخی می‌تواند در حوزه‌ی اقتصاد و روابط بین‌الملل تغییراتی را بوجود آورد.

 

با این حال، برخورد و موضع او با اعتراضات دانشجویی در سال‌های ۷۸ و ۸۲، زمانی که او دبیر شورای عالی امنیت ملی بود و همچنین نقشی که در حصر آیت الله منتظری ایفاء کرد، همواره مورد انتقاد فعالان حقوق بشر و دانشجویی قرار داشته است. موفقیت روحانی در این انتخابات در وضعیت کنونی معنای خاص می یابد. برخی معتقدند حسن روحانی یار آيت‌الله خامنه‌ای خواهد شد و در شرایط کنونی، مذاکرات اتمی با غرب را همچون روالِ گذشته پيش خواهد برد.

 

البتّه میباست اذعان داشت؛ حسن روحانی مطلوب تمامی جناح بندیهای اصلاح طلبان نیست، بلکه او فقط حمایت بخشی از آنها را پشت سر خود دارد. ممکن است در همان آغاز کارِ دولت او، جناحی از اصلاح طلبان که انتخابات را تحریم کردند، او را تحت فشار بگذارند تا در خصوص برخی از مطالبات سیاسی به سود «اصلاح طلبان» اقدامات عملی مهّمی را به اجراء درآورد؛ از جمله آزادی زندانی های سیاسی ملی و مذهبی و پایان بخشیدن به حصر موسوی و کروبی و اعضای خانواده های آنها. بدین سبب مشاهده میکنیم پس از اعلام پیروزی حسن روحانی در «انتخابات»، بلافاصله محمد رضا خاتمی رئیس حزب مشارکت خواستار آزادی زندانیان سیاسی و رهبران موسوم به جنبش سبز، موسوی و کروبی، میشود. اینکه بواقع تا چه میزان حسن روحانی پایبند به شعارهای خود در عملی کردن آنها باشد، آینده نشان خواهد داد.