پشت پرده

با کمی بررسی و نگاه دقیق به وضعیت اقتصادی کشور در 750 روز اخیر، به ویژه در سال 94 به خوبی می توان دریافت که چه شرایطی فراهم شد تا صدای 4 از تن از یاران روحانی در بیاید و بعد از دو سال ضمن اذعان به اشتباهات اقتصادی دولت یازدهم از وضعیت موجود انتقاد کنند.

ضرب‌الاجل ۳۰ ژوئن(9 تیر) برای دستیابی به توافق جامع که ماه آوریل(فروردین) در لوزان سوئیس اعلام شده بود، تحقق نیافت و مذاکرات برای یک هفته دیگر تمدید شد. پیش از این خبرگزاری‌ها به نقل از تیم مذاکره‌کننده‌ی ایران نوشته‌ بودند که تمدید مذاکرات امروز تا روز شنبه 9 ژوئیه(18 تیر) به معنای تعیین یک ضرب‌الاجل دیگر نیست و گفت‌وگوها تا رسیدن به نتیجه تا هر زمان که بخواهد ادامه خواهند یافت.

علاوه بر تیم هسته‌ای، مسئولان محترم نظامی کشورمان- از جمله وزیر محترم دفاع- نیز تاکید کرده‌اند هرگز به حریف اجازه بازرسی از مراکز نظامی را نخواهند داد که غیرت دینی و انقلابی آنان مانند همیشه درخور تقدیر است ولی باید گفت؛ این مجوز با پذیرش اجرای پروتکل الحاقی- به صورتی فراتر از مفاد آن- به حریف داده شده است تا آنجا که همین دیروز آقای لاوروف وزیر امور خارجه روسیه در مصاحبه‌ای اعلام کرده است در صورت اجرای این توافق، ایران به کنترل‌شده‌ترین کشور جهان تبدیل خواهد شد.

اگر جریان سازندگی که در دولت‌های نهم و دهم به راه افتاده بود و هر روز داشت تقویت می‌شد، با مانع بزرگی برخورد نمی‌کرد، هم در کنترل بازار و ایجاد اشتغال خیلی موفق‌تر بودیم، هم در حفظ ارزش پول ملی، هم در کنترل نقدینگی توفیقات زیادی حاصل می شد.