امیرالمؤمنین

خطر بروز فتنه‌هایی مثل خوارج، یعنی در پوشش دین و داشتن درد دین، امروز هم جامعه‌ی ما را تهدید می‌کند. این فتنه‌ها بیشتر در موقعیت‌هایی پدید می‌آیند که حاکمیت حق برقرار است. امروز به لطف الهی، برای نخستین بار در تاریخ اسلام، حکومت ولایی تشکیل شده است. من تأکید دارم که بعد از پیغمبر (صلی الله علیه و آله) تا امروز ما حکومت ولایی نداشته‌ایم. حتی حکومت امیرالمؤمنین و امام مجتبی (علیهما السلام) بر مبنای ولایت این بزرگواران نبود، بلکه آن‌ها به عنوان خلیفه‌ی چهارم و پنجم روی کار آمده بودند؛ چرا که لازمه‌ی ولایت اطاعت است. اگر از امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) حمایت می‌کردند که حکومت ایشان متزلزل نمی‌شد.

در این قسمت ازمجموعه نبض روضه به این واقعیت پرداخته شده که چگونه یک پیروزی مسلم باتوطئه و نیرنگ دشمن و عدم ولایت مداری مردم به شکست و تفرقه تبدیل میشود.اگر سپاهیان علی

صبر بر ابتلاء دو وجه دارد که یکی از آن ها استقامت در برابر فتنه دشمن و چشم برداشتن از تمتعات مادی آن هاست؛ به نحوی که انسان در متن نعمت های ظاهری کفار، حقیقت فتنه و سخط را ببیند؛ وجه دوم این است که در برابر ابتلاء، به مقام تسبیح به حمد خدای متعال رسیده که این وجه دوم باعث رسیدن انسان به مقام رضا می شود. در نهایت آنچه می تواند عالم را به مقام قرب کلی برساند، ظرفیت صبر و ابتلای معصومین علیهم السلام است که با صبر خود باعث فتح عظیم برای خود و برای امت خود می شوند. آنچه باعث صبر و ایستادگی است، بصیرت می باشد که خود به نوعی مقدمه صبر نیز هست.

شهر کوفه کجاست؟ که منتظر حکومت آخرین امام است. گویی باید مساله شهر کوفه در جهان حل شود تا مساله ظهور حل شود. اگر مساله نخبگان مدعی و خودخواهی که از ولایت سر باز می زنند حل شد، امام ظهور می کنند. اگر خواص، تحمیل گری نداشته باشند امام ظهور می کنند.

یکی از مهم‌ترین اقدامات حضرت امیرالمؤمنین علیه‌السلام، مبارزه با مفاسد اقتصادی به‌منظور برقرار عدالت اجتماعی در جامعه‌ اسلامی بود. رهبر معظم انقلاب با اشاره به اینکه «مبارزه با مفاسد اقتصادی و گرایش به سمت بی‌‌بندوباری در امور مالی و مسائل بیت‌‌المال، از جمله اوّلین خطوط برنامه‌ی امیرالمؤمنین بوده است»، چنین خطی را الگوی عمل مسئولین جمهوری اسلامی می‌دانند.

نام مبارک علی(ع) اگر با شکوه و عظمت زینت‌یافته، از آن روست که با ارزش‌ها و فضیلت‌ها در هم آمیخته و برای تحقّق عدالت و انسانیت، با ستم و اشرافیّت به مبارزه برخاسته است. فریاد پرطنین علی(ع) علیه تجمّل‌پرستی و اشرافی‌گری، کمتر از مبارزه مستمر و خستگی‌ناپذیر آن حضرت با ظلم و بی‌عدالتی نیست و شاید راز آن در این باشد که اشرافی‌گری و برتری‌طلبی، از ظلم‌های بزرگ به شمار می‌آید.

تعدد و گوناگونی برخورد امام علی (ع) در خصوص مخالفان حکومت، خود اشاره بر ضرورت، اهمیت و جایگاه مصلحت در دستگاه سیاسی شیعه دارد؛ به‌طوری‌که حاکم جامعه‌ی اسلامی می‌تواند بر سبیل مصلحت حکم نموده و به‌جای اجرای مجازات اصلی معاندان و مخالفان، مجازات حصر و عدم دخالت آن‌ها در امور اجتماعی را در نظر بگیرد. آنچه در ماجرای عایشه همسر پیامبر صورت پذیرفت، مؤید همین امر بود.

امام علی علیه السلام در فرازی از نامه ۵۳ نهج البلاغه فرموده اند: وَلاَ تَعْقِدْ عَقْداً تَجُوزُ فِیهِ الْعِلَلُ با دشمن پیمانی مبند که قابل تفسیر باشد

قهر و مدارا چه جایگاهی در سلوک اجتماعی و سیاسی امیرالمؤمنین(ع) داشته است؟ این مقاله عهده دار پرداختن به وجهه ای از اقدامات آن حضرت(ع) می باشد. چه پس از رحلت پیامبر(ص) در مقام احقاق حق خویش، و چه در دوران خلفا و چه در هنگامه پذیرش حکومت و روزگاران حاکمیت خویش که بخش اصلی بحث را شامل می گردد.

استدلال‌هایی که حامیان دولت یازدهم سه سال پیش برای راستی‌آزمایی آمار اشتغال دولت دهم مطرح می‌کردند، هنوز هم قابل توجه است. آیا آنها حاضرند همین درخواست را از دولت یازدهم مطرح کنند و خواستار انتشار کد ملی 400 هزار نفری شوند که دولت یازدهم گفته در 6 ماهه نخست امسال برای آنها شغل ایجاد کرده است؟