تحریم‌ها

پس از پایان مذاکرات هسته ای در وین، کشورهای و شرکت های بزرگ جهان، بار دیگر عزم سفر برای تصاحب بازار بی نظیر ایران را کرده اند،که در این میان فرصت ها و تهدیداتی اقتصاد، بازار و صنعت کشور را تحت تاثیر قرار خواهند داد.

وزیر امور خارجه: "هیچگاه رژیم منفور صهیونیستی در میان متحدین خود تا این حد منزوی نبوده است/عزت و اقتدار ایران در «برجام» حاصل شد/با توافقنامه وین، طرح ایران‌هراسی و اسلام‌هراسی رنگ باخت/همه تحریم‌های شورای امنیت و اتحادیه اروپا یکجا لغو خواهد شد/قطعنامه الزام آور به یک درخواست غیرالزام آور بدل شد/اثربخشی اقدامات ایران و طرف مقابل همزمان است/هیچ اقدامی موکول به گزارش کیفی آژانس نیست/دوره محدودیت برنامه هسته ای ایران ۸ ساله است/در فردو تا حد ممکن خطوط قرمز را رعایت کردیم/موضوع موشک و تسلیحات فقط در قطعنامه آمده است نه در برجام/مانع واقعی بهانه جویی ها، اقتدار ایران است..."

درست در همین روز بود که قطعنامه ۵۹۸ شورای امنیت یکی از قطعنامه‌های شورای امنیت است که در ۲۹ تیر ۱۳۶۶، برای پایان دادن به جنگ ایران و عراق صادر شد.

بازي دو سر باخت حالا معني پيدا مي‌كند، يعني يك روز ما به غرب پيشنهاد تحريم كشورمان را بدهيم و سپس در روز دوم وقتي كه غرب گمان كرده ‌ با اين تحريم‌ها به اهداف خود درباره ايران رسيده است،‌ دهان ببنديم و سكوت و سكون پيشه كنيم. هرچند پاسخ دولتي‌ به اين رجزخواني‌ها، ضروري و لازم است اما كافي نيست و بايد ديد وطن‌پرستان اصلاح‌طلب چه خواهند كرد زيرا كه اميد اوباما در وهله اول آن‌طور كه اخيراً به آن اشاره كرده به آنهاست!

به گزارش «پايگاه خبري تحليلي رئيس جمهور ما»؛ رابرت استالف (ROBERT SATLOFF)؛ مدیر اجرایی موسسه واشنگتن برای سیاست خاورنزدیک، در یادداشتی که در مجله پولیتیکو منتشر شده است، به بررسی روند تصویب جمع بندی مذاکرات در آمریکا و به خصوص در کنگره پرداخته است.نویسنده معتقد است برخلاف آنچه که اوباما درباره عدم توافق با ایران می اندیشید، جنگی رخ نمی داد بلکه در حال حاضر ما باید شاهد جنگ میان اوباما و کنگره بر سر تصویب توافقنامه باشیم.

در صورتی که گزارش آژانس درباره مسائل فیمابین -که حداکثر تا 24 آذر باید آماده شود- ‌مثبت باشد،‌هر زمان که ایران تعهدات 11 بندی خود را به اتمام رساندو انجام آنها توسط آژانس تائید شد، «روز اجرا» ‌یعنی روز لغو و تعلیق بخشی از تحریم های برجام فرا خواهد رسید یعنی پس از: "تعطیلی مرکز تحقیقات اراک، تخریب و بازطراحی رآکتور آب سنگین اراک، کاهش ظرفیت غنی سازی، محدود کردن برنامه تحقیق و توسعه سانتریفیوژها، توقف غنی‌سازی در فردو و خارج کردن مواد از آن و حفظ 1044 سانتریفیوژ بدون غنی سازی، کاهش ذخایر اورانیوم غنی شده به 300 کیلوگرم از حدود 10 تن،‌ حفظ سقف 500 سانتریفیوژ IR-1 در انبارهای تحت نظارت آژانس و معدوم ساختن باقی سانتریفیوژها (ایران حدود 19 هزار سانتریفیوژ IR-1 دارد)، شروع به اجرای موقت پروتکل الحاقی و اجرای کامل کد اصلاحی 3.1 و..."

وزیر امور خارجه آمریکا در یک کنفرانس خبری در «وین» ضمن تأکید بر اینکه به یک توافق خوب با ایران دست یافته اند گفت که ایران موافقت کرده است که برای مدت 15 سال در فوردو غنی سازی نداشته باشد.

رئیس جمهور: "مذاکره و توافقی پایدار است که برای دو طرف حالت برد-برد داشته باشد؛ تحریم‌ها هیچ‌گاه موفق نبود اما در زندگی مردم تاثیرگذار بود، امروز توانسه‌ایم به نقطه جدیدی دست پیدا کنیم، ما دنبال صدقه نبودیم ما به دنبال مذاکره بودیم تا بر مبنای منافع ملی بده بستانی عادلانه را در پیش بگیریم"

ضرب‌الاجل ۳۰ ژوئن(9 تیر) برای دستیابی به توافق جامع که ماه آوریل(فروردین) در لوزان سوئیس اعلام شده بود، تحقق نیافت و مذاکرات برای یک هفته دیگر تمدید شد. پیش از این خبرگزاری‌ها به نقل از تیم مذاکره‌کننده‌ی ایران نوشته‌ بودند که تمدید مذاکرات امروز تا روز شنبه 9 ژوئیه(18 تیر) به معنای تعیین یک ضرب‌الاجل دیگر نیست و گفت‌وگوها تا رسیدن به نتیجه تا هر زمان که بخواهد ادامه خواهند یافت.

فرض می‌کنیم که همه‌ی تحریم‌ها یک‌جا برداشته شود؛ حالا ما باید چه کنیم؟ دولت چه می‌کند؟ همین که سرمایه‌گذاران خارجی در کشور سرمایه‌گذاری کنند، همه‌چیز حل می‌شود؟ مگر آن‌ها قبلاً سرمایه‌گذاری نکرده‌اند و نتایج آن در حوزه‌ی اقتصاد ما را به اینجا نرسانده است؟