وزیر امور خارجه

از مدتها قبل مطرح شده بود که دولتی‌ها برای موفقیت در انتخابات‌های آتی نیاز به برگ‌برنده‌ای به نام «برجام» آن هم به عنوان یک «آفتاب تابان» دارند تا بتوانند با سوارشدن روی موج اجتماعی و جوسازی سیاسی‌اش؛ در انتخابات پیروز شوند. بنابراین اگر یکی از اهداف مذاکره‌کنندگان ایرانی را تامین منافع ملی- با تعریف اعتدالی- بگیریم؛ یکی دیگر از اهداف آنان نیز تامین منافع جناحی خود در داخل با اعلام پیروزی در مذاکرات خواهد بود. مساله‌ای که در انتخابات مجلس نیر به خوبی کارآیی‌اش را نشان داد.

پایگاه خبری اینترنشنال بیزینس‌تایمز نوشت: هنوز مشخص نیست که طرفین توافق چه زمانی روز اجرای توافق هسته‌ای را اعلام می‌کنند. مقامات آمریکایی می‌گویند که این زمان ممکن است در ماه ژانویه باشد اما اگر ایران بخواهد بدون بسته شدن پی ام دی به جلو حرکت کند روز اجرای توافق ممکن است به تاخیر بیافتد.

"به نظر می رسد که « بدعت خواندن حضور وزرای کشورهای دیگر و مذاکره در موضوع سوریه » که از سوی رهبرمعظم انقلاب بیان شد، به خوبی پوچی ادعای دولتمردان مبنی بر «هماهنگی با بالاترین مقامات در موضوع حضور ظریف در کنفرانس مرتبط با سوریه » را اثبات کند اما دم زدن « از خطر داعش برای تمام دنیا » و « عدم اشاره به تحت بیرقِ آمریکا بودنِ این گروه تروریستی- صهیونیستی » که در راستای « به فرع کشانیدن دشمنی با آمریکا » صورت گرفت را باید برگ دیگری از اقدامات غیرانقلابیِ وزیر خارجه دانست."

رهبر معظم انقلاب ديروز در ديدار وزير امور خارجه و دست اندركاران اين وزارتخانه، «مهمترين نقطه قوت » محمد جواد ظريف را «تدين » وي دانستند. اين جمله رهبر معظم انقلاب بلافاصله به تيتر اول همه رسانه هاي حامي دولت يازدهم تبديل شد و آن را مهر تائيد رهبري بر عملكرد ظريف وزارت امور خارجه دانستند، حال آنكه با اندكي تأمل در باب اين جمله آشكار ميشود كه عبارت امام خامنه ای در باب مهمترين نقطه قوت جناب ظريف، از جنس «ذم شبيه مدح» است که ظاهرا ستایش است، اما با اندک تعمقی در سخن، معلوم ميشود که گوینده قصد نکوهش داشته و بيش از آنكه تجليل از جناب ظريف باشد، هشدار ظريف مقام معظم رهبري به وزير امور خارجه دولت يازدهم است.

مقام معظم رهبری در این دیدار ضمن تأکید بر چارچوب انقلابی سیاست خارجی در جمهوری اسلامی و عدم تغییر آن با تغییر دولت ها، هرگونه مذاکره با آمریکا را در مسائل منطقه ای را به دلیل تضاد 180 درجه ای منافع طرفینی رد کرده و ضمن اشاره به مختصات و ویژگی های نشست اخیر کشورهای غربی که با حضور وزیر امور خارجه ایران درخصوص تعیین وضعیت حاکمیت در سوریه صورت گرفت، مبنای آنرا غیر منطقی و غیرقانونی دانسته و راهکارهای پیشنهادی جمهوری اسلامی را درخصوص خط مقاومت در منطقه تصریح نمودند.

سرانجام و پس از گمانه زنی های مختلف، کمیته چهارجانبه گفتگوهای ملی تونس با نامNational Dialogue Quartet به عنوان برنده جایزه صلح نوبل انتخاب شد. اما در روزهای گذشته، اعلام نام محمد جواد ظریف به عنوان یکی از کاندیداهای دریافت این جایزه در کنار نام جان کری و آنگلا مرکل بار دیگر حواشی اعطای این جایزه را پررنگ کرد. براستی کدام عملکرد وزیر امور خارجه ی کشورمان باعث شد تا مسئولین اعطای جایزه، نام او را نیز در میان نامزدهای دیگر بگنجانند؟

وزير خارجه ايران تهديدهاي روزهاي اخير مقامات آمریکایی درباره توسل به گزينه نظامي عليه ايران را به باد انتقاد گرفت و در بيانيه‌اي تأكيد كرد: آنها بايد زبان تهديد و تحريم عليه ملت ايران را كنار بگذارند.

وزیر امور خارجه: "هیچگاه رژیم منفور صهیونیستی در میان متحدین خود تا این حد منزوی نبوده است/عزت و اقتدار ایران در «برجام» حاصل شد/با توافقنامه وین، طرح ایران‌هراسی و اسلام‌هراسی رنگ باخت/همه تحریم‌های شورای امنیت و اتحادیه اروپا یکجا لغو خواهد شد/قطعنامه الزام آور به یک درخواست غیرالزام آور بدل شد/اثربخشی اقدامات ایران و طرف مقابل همزمان است/هیچ اقدامی موکول به گزارش کیفی آژانس نیست/دوره محدودیت برنامه هسته ای ایران ۸ ساله است/در فردو تا حد ممکن خطوط قرمز را رعایت کردیم/موضوع موشک و تسلیحات فقط در قطعنامه آمده است نه در برجام/مانع واقعی بهانه جویی ها، اقتدار ایران است..."

در این بیانیه آمده است: "تصمیمات تاریخ ساز هرگز آسان نیستند. ولی به رغم همه فراز و فرودهای این مذاکرات و تمدیدهای مکرر، امید و اراده ما را قادر ساخت تا بر همه لحظات دشوار فائق آییم. ما همواره واقف بوده ایم که در قبال نسل حاضر و نسل های آینده مسئولیت داریم؛به یمن تعامل سازنده همه طرف ها، و تعهد و توانایی هیات هایمان، ما با موفقیت مذاکرات را به انجام رسانده و اختلافی را که بیش از 10 سال به درازا کشیده بود، حل و فصل کردیم."

« به نظر می رسد زاویه ی نگاه مسئولین سیاست خارجی دولت تدبیر و امید و نظریه پردازان آن، تفاوت محسوسی با نوع نگاه رهبر معظم انقلاب در این حوزه داشته باشد. مواضعی که گاهاً با مواضع رسمی نظام جمهوری اسلامی ایران در سایر حوزه ها نیز فاصله بسیار داشته و در مواردی در جهت عکس آن قرار دارد. به نظر می رسد که ریشه این قضیه را باید در سال های گذشته جستجو کرد.