رهبری کدام عمل را خلاف شرع قانون و اخلاق می‌دانند؟

«رئیس یک قوه به استناد یک اتهام ثابت نشده و مطرح نشده‌‌ای در دادگاه، دو قوه‌ دیگر را متهم کرد؛ این کار بدی بود، این کار نامناسبی بود؛ این جور کارها، هم خلاف شرع است، هم خلاف قانون است، هم خلاف اخلاق است، هم تضییع حقوق اساسی مردم است.»
به گزارش روزنامه ایران این نصیحت خیرخواهانه و حکیمانه پدری بود که فرزندش را به خاطر عملی ناصواب در جمعی مورد عتاب قرار می‌دهد تا هم او و هم سایرین درسی بزرگ بگیرند چرا که پدر، فرزند خلف کوشا و عزیزش را خوب می‌شناسد.
به گزارش روزنامه ایران به راستی رهبر انقلاب کدام عمل را خلاف شرع، قانون و اخلاق و تضییع حقوق مردم می‌دانند؟ این‌که کسی بدون سند ثابت نشده و مطرح نشده‌ای در دادگاه، کسی را مورد اتهام قرار دهد.
ایشان در این چند سال که رسانه‌ها، بولتن‌ها، نهادها و... بی‌محابا و بدون سند ثابت نشده و مطرح نشده‌ای در دادگاه، دولت را متهم می‌کردند نیز بارها این نکته را به شیوه‌های مختلف بیان کردند. اما مخاطبین این سخنان به مثابه «یجعلون اصابعهم فی اذانهم»، آن را نشنیده گرفتند.
در حالی که رهبری عزیز عمل تمام کسانی را که بدون سند ثابت نشده و مطرح نشده‌ای در دادگاه، اتهام می‌زنند را زیر سوال بردند، کسانی که در دوسال اخیر، با انواع و اقسام توهین‌ها مانند فاسد، حجتیه‌ای، منافق و جادوگر خواندن دولتمردان، آن‌ها را نواختند و با بداخلاقی سیاسی مواردی مانند انتشار فیلم دیدار خصوصی احمدی‌نژاد با یکی از علمای قم را رقم زدند و یا هنگام سخنرانی رئیس جمهور در مجلس با دودو کردن، صحنه‌ای زشت به وجود آوردند، یا بداخلاقی منبریان و مداحانی که بدون سند و صرفاً بر اساس مسموعات، رئیس جمهور رسمی کشور را یهودی‌زاده و... خطاب کردند و سپس در کمال حیرت مردم به عنوان سخنران پیش از خطبه‌ها ارتقای درجه گرفتند نیز قطعاً شامل این خطاب هستند. همچنین رسانه‌هایی که با تحلیل‌های کیهانی و توهمی به دروغ از تلاش دولت برای مذاکره و فشار به رهبری خبر دادند باید به این نکته توجه نمایند.
اینها نمونه‌هایی است که طی دو- سه سال اخیر متاسفانه به رفتاری رایج در میان طیف مدعی اصولگرایی تبدیل شده در حالی که هیچ سنخیتی با بیانات رهبری فرزانه انقلاب و منویات معظم له ندارد.
در ادامه به نمونه‌هایی از تذکرات رهبری در خصوص پرهیز از رفتارهای غیراخلاقی و غیرشرعی و عدم طرح مطالب ثابت نشده و مطرح نشده در دادگاه اشاره می‌شود:
٭ «فضای اهانت و هتک حرمت در جامعه، یکی از آن چیزهایی است که اسلام مانع از آن است؛ نباید این اتفاق بیفتد، فضای هتک حرمت، هم خلاف شرع است، هم خلاف اخلاق است، هم خلاف عقل سیاسی است.» (19/12/89)
٭ «به کسی نباید بیهوده تهمت زد؛ کسی را نباید به خاطر یک امر، از همه‏ آن چیزهایی که صلاحیت محسوب می‌شود، انسان او را نفی بکند. باانصاف باید بود؛ باانصاف باید عمل کرد؛ باانصاف باید حرف زد. خدای متعال در مورد دشمنان می‌گوید: «ولا یجرمنّکم شنآن قوم علی الّا تعدلوا اعدلوا هو اقرب للتّقوی.» اگر با کسی دشمنید، این دشمنی موجب نشود که نسبت به او بی‏انصافی کنید، بی‏عدالتی کنید؛ حتی نسبت به دشمن؛ حالا آن‌که دشمن هم نیست.» (3/5/88)
٭ «تکلیف دستگاه اجرایی و قضایی به جای خود محفوظ است. دستگاه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های اجرایی باید مجرم را تعقیب کنند، دستگاه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های قضایی باید مجرم را محکوم و مجازات کنند؛ با همان روشی که ثابت می‏شود و در قوانین اسلامی و قوانین عرفی ما هست و هیچ هم در این زمینه نباید کوتاه بیایند؛ اما مجازات مجرم که از طرق قانونی جرم او ثابت شده است، غیر از این است که به گمان، به خیال، به تهمت، یکی را متهم کنیم، بدنام کنیم، توی جامعه دهن به دهن بگردانیم. این که نمی‏شود. این فضا، فضای درستی نیست.» (29/06/88)
٭ «اما این‌که ما بیاییم این و آن را بدون این‌که اثبات شده باشد، بگیریم زیر بار فشار تهمت و چیزهایی را به آنها نسبت بدهیم که ممکن است در واقع راست باشد، اما تا مادامی که ثابت نشده است، ما حق نداریم آن را بیان کنیم؛ این آن را متهم کند، آن این را متهم کند؛ از رسانه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ بیگانه - رسانه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ مغرض انگلیس – شاهد برایش بیاوریم، بعد هم یک نفر از آن طرف پیدا بشود و کل نظام را به اموری که شایسته‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ نظام اسلامی نیست و نظام اسلامی شأنش بسیار بالاتر است از این چیزهایی که بعضی به نظام اسلامی نسبت می‏دهند، متهم بکند، این اشکال بر آنها بیشتر هم وارد است. تهمت زدن به یک شخص گناه است، تهمت زدن به یک نظام اسلامی، به یک مجموعه، گناه بسیار بزرگتری است.» (29/06/88)
٭ «این‌که متاسفانه باب شده که روزنامه و رسانه و دستگاه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های گوناگون ارتباطی – که امروز روز به ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌روز هم بیشتر و گسترده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تر و پیچیده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تر می‏شود – روشی را در پیش گرفته‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اند برای متهم کردن یکدیگر، این چیز خوبی نیست؛ ، دل ما را تاریک می‌کند، فضای زندگی ما را ظلمانی می‌کند. هیچ منافات ندارد که گنهکار تاوان گناه خودش را ببیند، اما فضا، فضای اشاعه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ گناه نباشد؛ تهمت زدن، دیگران را متهم کردن به شایعات، به خیالات.» (29/06/88)
٭ «فضا را نباید از تهمت و از گمان سوء پر کرد. قرآن کریم می‌فرماید: «لولا اذ سمعتموه ظنّا لمؤمنون و المؤمنات بانفسهم خیرا»؛ وقتی می‏شنوید که یکی را متهم می‏کنند، چرا به همدیگر حسن ظن ندارید؟» (29/06/88)
٭ «من می‌خواهم این پیامی باشد به همه‌ آن کسانی که یا حرف می‌زنند، یا می‌نویسند؛ چه در مطبوعات، چه در وبلاگ‌ها. همه‌ اینها بدانند، کاری که می‌کنند، کار درستی نیست. مخالفت کردن، استدلال کردن، یک فکر سیاسی غلط یا یک فکر دینی غلط را محکوم کردن، یک حرف است، مبتلا شدن به این امرِ خلاف اخلاق و خلاف شرع و خلاف عقل سیاسی، یک حرف دیگر است؛ من بخصوص به جوانها توصیه می‌کنم.
بعضی از این جوانها بلاشک مردمان با اخلاص و مؤمن و خوبی هم هستند، اما خیال می‌کنند این وظیفه است؛ نه، من عرض می‌کنم این خلاف وظیفه است، عکس این وظیفه است. البته از نفوذها، از اغواهای شیطانی دشمنان، از دخالت‌های دشمنان هم نباید غفلت کرد. گاهی اینجور افراد وارد اجتماعات پرشور و مؤمن و مخلص می‌شوند و آنها را به یک سمتی و یک حرکتی می‌کشانند؛ از این هم نباید غفلت کرد؛ هم غفلت‌های ناشی از احساساتی شدن، هم ناشی از ندیدن دست‌های دشمن.» (19/12/89)
٭ «آیه‌ شریفه‌ای که اول عرض کردم، تکرار می‌کنم: «یا ایها الّذین امنوا اتّقوا‌الله و قولوا قولا سدیدا». قول سدید، یعنی استوار و درست؛ اینجوری حرف بزنیم. من می‌خواهم عرض بکنم به جوانان عزیزمان، جوان‌های انقلابی و مومن و عاشق امام، که حرف می‌زنند، می‌نویسند، اقدام می‌کنند؛ کاملاً رعایت کنید. این جور نباشد که مخالفت با یک کسی، ما را وادار کند که نسبت به آن کس از جاده‌ حق تعدی کنیم، تجاوز کنیم، ظلم کنیم؛ نه، ظلم نباید کرد. به هیچ کس نباید ظلم کرد.
درباره‌ زیدی که شما او را قبول ندارید، دو جور می‌شود حرف زد: یک جور آنچنانی که درست منطبق با حق است، یک جور هم آنچنانی که در آن آمیزه‌ای از ظلم وجود دارد. این دومی بد است، باید از آن پرهیز کرد. درست همانی که حق است، صدق است و شما در دادگاه عدل الهی می‌توانید راجع به آن توضیح دهید، بگویید، نه بیشتر. این یکی از خطوط اصلی حرکت امام و خط امام است که ماها باید به یاد داشته باشیم.» (14/3/89)
٭ «این فضای بی‌بندوباری در حرف زدن، در اظهارات علیه دولت، علیه کسی ‏به خاطر اغراض، اینها چیزهایی نیست که خدای متعال از اینها به ‏آسانی بگذرد.» (15/8/89)
٭ «اما انسانی که خبر دروغی را بشنود، بنا کند همه‌ اینها را زیر سوال بردن – مسئولان دولتی را، دیگران را– این هم مصلحت نیست، این هم خلاف است.» (19/12/89)