"مهم: ویژه نامه نقشه خوانی معکوس"/تحلیل تطبیقیِ عملکردوگفتمان دولت های نهم و دهم-قسمت دوم

گفتار حاضر، در نخستین سالگرد پایان کار دولت دهم و با توجه به هجمه گسترده برخی احزاب و خواص جامعه طی سنوات گذشته و به ویژه یکساله اخیر علیه عملکرد و گفتمان دولت های نهم و دهم، درصدد است تا با بررسی آراء و نظرات امام جامعه پیرامون نوع عملکرد و گفتمان آن دولت ها، ضمن ترسیم مقیاسی برای اندازه گیری درجه تطابق گفتمان جریانات سیاسی فعال در چارچوب نظام جمهوری اسلامی با گفتمان امام و انقلاب، پرده از نقشه خوانی معکوس برخی افراد و جریانات وابسته به ایشان، درخصوص ارائه مختصات کاذب جبهه خودی و غیرخودی برای عوام جامعه، بردارد. از جمله شاخصه های برجسته گفتار حاضر ، پرداختن به بیش از 180 منبع حاوی اطلاعات پیرامون گفتمان دولت های نهم و دهم و جریان های مخالف آن و تحلیل های مربوطه بوده که به دلیل گستردگی منابع مورد استفاده، از آن می توان به عنوان دائرة المعارفی جهت شناخت گفتمان های مذکور استفاده نمود.
تخصیص منابع یادشده بگونه ایست که در کنار«اشاره به هر موضوع‌کلیدی مربوط به گفتمان طرفین بحث»، منابع استدلالی (اعم از فیلم، صوت،کتاب،مقاله و یاداشت، نرم افزار و ....) در قالب لینک های مستقیم به آن، در دسترس مخاطب می باشد.

2- چراییِ عدم محاکمه« اسفندیا ر رحیم مشایی »یا به عبارتی «سران جریان کذائی انحرافی»!؟
یکی از مباحث مهم و دست آویز صاحبان تریبون و مدعیان سه گانه انحراف گفتمان دولت های نهم و دهم{31}، ارتباط رئیس قوه مجریه در آن دولت ها با اسفندیار رحیم مشایی، مسحور شدن! و رابطه مرید و مرادی! و از این قبیل حرف ها در خصوص رابطه احمدی‌نژاد ـ مشاییبوده و می باشد. صرفنظر  از هرگونه استدلال و حمایت از  اندیشه‌های آقای مهندس‌مشایی و صرفاً با نگاه شرعی و قانونی به مباحث مطروحه پیرامون آراء، عقاید و حاشیه های سیاسی، اعتقادی و مالی به ایشان، که حسب شواهد تاریخی(در ماجرای رسالت نبی مکرّم اسلام{32} و سایر پیامبران الهی{33} و {34} و {35} در حادثه عاشورا و در قیام مختار ثقفی{36}،در ماجرای مباحثه امام‌رضا(ع) در قصرمأمون، در زمان ریاست ‌جمهوری مقام‌معظم‌رهبری{37}و ...){38}، از سوی جبهه مخالف در هنگام عجز استدلالی و ناتوانی درمغلوب‌کردن مستقیم حریف، با تخریب شیطانی و ایراد إن‌قلت‌های توهّمی نسبت به طرف‌مقابل و اطرافیان وی صورت می پذیرد، به جهت تبیین دیدگاه مقام‌عظمای‌ولایت در این خصوص{39}، تنها به طرح چندسؤال از ضمایرآگاه، بسنده می نماییم:
الف ـ مخاطب فرمایشات مقام معظم رهبری در مورخ 3/5/1388 {40}(تنها چند روز پس از پس از لغو معاون اولی آقای مشایی و اتخاذ مواضع غیراصولی مغرضین و اصولگرانماها طی آن ایام){41}و{42}و{43}وقتی می فرمایند: «به کسی نباید بیهوده تهمت زد؛ کسی را نباید به خاطر یک امر، از همه‌ی آن چیزهائی که صلاحیت محسوب می‌شود، انسان او را نفی بکند. با انصاف باید بود؛ با انصاف باید عمل کرد؛ با انصاف باید حرف زد. (...) اگر با کسی دشمنید، این دشمنی موجب نشود که نسبت به او بی‌انصافی کنید، بی‌عدالتی کنید؛ حتّی نسبت به دشمن؛ حالا آنکه دشمن هم نیست. بی‌عدالتی‌ها را همه کنار بگذارند؛ بی‌انصافی‌ها را همه کنار بگذارند» و در مورخ 4/9/1388 که می فرمایند :
«بعضی‌ها - چه مطبوعات، چه بعضی از عناصر گوناگون - توصیه‌پذیر نیستند؛ آنها از ما توصیه نمیخواهند؛ معلوم نیست سیاستهای بعضی از این دستگاه‌ها و مطبوعات و رسانه‌ها را کی معین میکند و کجا معین میشود - نانشان در ایجاد اختلاف است - اما آن کسانی که مصالح کشور را میخواهند، مایلند حقائق را غالب کنند، من توصیه‌ام به آنها این است که از این اختلافات جزئی و غیر اصولی صرف نظر کنند. شایعه‌سازی و شایعه‌پراکنی درست نیست. انسان می‌بیند صریحاً و علناً به مسئولین کشور - کسانی که بارهای کشور را بر دوش دارند - تهمت میزنند، نسبت به اینها شایعه‌سازی میکنند؛ مسئولین کشور کسانی هستند که زمام یک کاری به اینها سپرده است؛ مردم باید به اینها اعتماد داشته باشند، حسن ظن داشته باشند. نباید شایعه‌پراکنی کرد؛ دشمن این را میخواهد. دشمن میخواهد شایعه‌پراکنی کند؛ میخواهد دلها را نسبت به یکدیگر، نسبت به مسئولین بدبین کند» چه کسانی هستند؟{44}
ـ یا آنجایی‌که با فاصله کوتاهی پس از ماجرای دروغین یازده روز خانه نشینی انتسابی به رئیس جمهور مملکت{45} و{46}در مورخ 14/3/1390 می فرمایند: «اگر به نام عدالت‌خواهی و به نام انقلابیگری، اخلاق را زیر پا بگذاریم، ضرر کرده‌ایم؛ از خط امام منحرف شده‌ایم. اگر به نام انقلابیگری، به نام عدالت‌خواهی، به برادران خودمان، به مردم مؤمن، به کسانی که از لحاظ فکری با ما مخالفند، اما می‌دانیم که به اصل نظام اعتقاد دارند، به اسلام اعتقاد دارند، اهانت کردیم، آن‌ها را مورد ایذاء و آزار قرار دادیم، از خط امام منحرف شده‌ایم. اگر بخواهیم به نام انقلابیگری و رفتار انقلابی، امنیت را از بخشی از مردم جامعه و کشورمان سلب کنیم، از خط امام منحرف شده‌ایم. در کشور آراء و عقاید مختلفی وجود دارد. اگر چنانچه یک عنوان مجرمانه‌ای بر یک حرکتی، بر یک حرفی منطبق شود، این عنوان مجرمانه البته قابل تعقیب است؛ دستگاه‌های موظف باید تعقیب کنند و می‌کنند؛ اما اگر عنوان مجرمانه‌ای نباشد، کسی است که نمی‌خواهد براندازی کند، نمی‌خواهد خیانت کند، نمی‌خواهد دستور دشمن را در کشور اجرا کند، اما با سلیقه‌ی سیاسی ما، با مذاق سیاسی ما مخالف است، ما نمی‌توانیم امنیت را از او دریغ بداریم، عدالت را دریغ بداریم؛ «و لایجرمنّکم شنئان قوم علی الّا تعدلوا». قرآن به ما دستور می‌دهد و می‌گوید: مخالفت شما با یک قومی، موجب نشود که عدالت را فرو بگذارید و فراموش کنید.» {47} تذکر ایشان نسبت به کدام اتهام زنی ها، تندروی ها و لجن پراکنی ها در آن ایّام می باشد؟
ب ـ آیا سیل اتّهامات و وصله های ناچسب عدیده نسبت به دولتمردان دولت های نهم ودهم و به ویژه شخص رئیس جمهور و آقای مشایی{48} با نیّت خیرخواهانه صورت گرفته و منطبق بر خواسته های امام جامعه بوده است؟ یا هر یک از سه گروه مخالف داخلی آن دولت ها بر اساس منافع تشکیلاتی‌و‌گروهی خود یا به زعم و اجتهاد غیر ولی امر مسلمین، اقدام به تخریب شخص دوم مملکت و تضعیف دولت جمهوری‌اسلامی در آن مقطع نموده اند؟
ج- آیا تخریب وسیع و اتهاماتی که تنها شش ماه پس از فرمایش 14/3/1390 مقام عظمای ولایت (که در فوق ذکر شد- منبع 47) نسبت به طیف حامیان دکتر احمدی نژاد در نهمین انتخابات مجلس شورای اسلامی و چهارمین انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا صورت گرفت، مشمول آن گفتار معظّم‌له یا فرمایش ایشان در مورخ 6/4/1390 که می فرمایند: «یک نفری متهم به یک معنائی میشود؛ قوه‌ی قضائیه وظیفه دارد از راه‌هائی که قانون معین کرده، برود تحقیق کند، تفحص کند و مشخص کند که این اتهام وارد است یا وارد نیست. صرف متهم شدن که جرم نیست. به هر کسی ممکن است یک اتهامی وارد شود. تا وقتی که از طریق قانونی جرم ثابت نشده است، نه در خود قوه، نه در بیرون قوه، نه در تریبونها و منبرهای رسمی، نه در وسائل ارتباط جمعی، کسی حق ندارد آبروی یک مسلمانی را ببرد؛ این بسیار مسئله‌ی مهمی است... بخصوص وقتی که در فضای جامعه روحیه‌ی تعمیم وجود دارد که یک چیزی را به غیر مورد خودش تعمیم میدهند، اینجا انسان خیلی باید احتیاط کند. تا وقتی جرمی ثابت نشده است، قطعاً نبایستی کسی را در معرض اتهام قرار داد؛ چون وقتی گفتید متهم است،افکار عمومی تفکیک نمیکند بین متهمی که هیچ‌گناهی نکرده است، با آن کسی که شواهدی برگناه او وجود دارد» نمی شود{49}
د ـ به راستی کدامیک از ادعاهای مطروحه نسبت به آقای مشایی (چه در زمینه انحراف اعتقاداتی وی و چه در حوزه انحراف مالی و سیاسی مشارالیه) تاکنون در دستگاه قضایی جمهوری اسلامی مورد رسیدگی گرفته است؟ آیا تنها یک مورد رأی محکومیت یا حتی یک پرونده قضایی در خصوص مهندس رحیم مشایی(مشهور به ساحر احمدی‌نژاد!) در مجموعه قضایی کشور وجود دارد؟
هـ ـ چرا آنهایی که با مستمسک قرار دادن «خط قرمز احمدی نژاد برای کابینه اش»{50}، ادعای ایجاد مصونیت برای اطرافیان رئیس جمهور را در بلندگوها و تریبون ها جار می زدند و دلایل ارائه شده از سوی دولتی ها را {51} نیز تنها، توجیهی برای پاک کردن صورت مسئله می نمایاندند{52}، حال که یکسال از پایان دولت احمدی نژاد می گذرد و دیگر نه خط قرمزی! وجود دارد و نه مصونیتی! و از طرفی دیگر ، رئیس و مقامات محترم قوه قضائیه نیز (چه در خلال ایام فعالیت دولت های نهم و دهم و چه بعد از آن) مکرراً بر مستقل بودن آن قوه و ملحوظ نداشتن هرگونه خط قرمزی از سوی افراد احزاب و تشکلات مختلف تأکید می کنند{53}و {54}و {55}، یا لب به سکوت بسته اند و درصدد جبران خطا برنیامده اند و یا باز هم بر خلاف فرمایشات و حکم و تأکید و امام جامعه بر نقشه خوانی معکوس خود و جلوه‌گری باطل پافشاری می نمایند؟
و- آیا در سیستم قضائی مقتدر و عدالت خواهی که افراد عامی، می توانند نسبت به رئیس جمهور مملکت آن هم با اتهامات عمومی، غیرمستند و غیرموثق، طرح دعوی کنند {56}و وی را به دادگاه احضار کرده و حتی رسانه ها صحبت از صدور حکم بازداشت برای وی نمایند{57}و {58}و {59}، بررسی اتهامات عدیده و پیچیده و خانمان سوز اعتقادی! سیاسی! امنیتی! فردی بنام مشایی که روزی مشاور رئیس جمهور وقت و از نزدیکان وی بوده و اکنون هیج پست و جایگاه رسمی در مملکت ندارد، کار سخت و دور از نظری است؟؟!
ز ـ آیا سیستم قضایی مقتدر جمهوری اسلامی که با تمام توان، پرونده فتنه گران و مفسدان اقتصادی با نفوذ و صاحب قدرت را مورد رسیدگی قرار داد و حتی تحت فشارهای سنگین، فرزندان آیت الله! را نیز به پای میز محاکمه کشاند، عاجز از محاکمه آقای مشایی با آنهمه جرائم سیاسی، امنیتی، اقتصادی و اعتقادی!!! است ؟{60}
ـ بی شک مروری بر دیدگاه‌های امام خامنه ای پیرامون نهی از ایراد تهمت و افتراء «به ویژه نسبت به مسئولین» و تصریح ایشان بر غیرشرعی و غیرقانونی بودن این‌کار با هر دلیل و بهانه ای، که بخش عمده ای از آن دقیقاً در همان فاصله زمانیِ حوادث دستاویز سه گروه مذکور(لغو معاون اولی آقای مشایی{61} و{62} و عزل وزیر اطلاعات دولت دهم) صورت پذیرفته، قدرت انطباق مخاطب را تقویت خواهدنمود :
 

برای دیدن عکس فوق با کیفیت بالا اینجا یا بر روی آن کلیک کنید

دانلود لینک مستقیم فایل پی دی اف و با کیفیت جدول فوق با حجم 265 کیلوبایت

ـ آنچه مسلّم است، با لحاظ دستور طریقت مورد نظر امام جامعه مبنی بر نهی از ایراد تهمت و افتراء علی الخصوص نسبت به مسئولین، ، و حسب فرمایشات معظم له در واکنش به دروغ و تخریب های انتسابی به گفتمان و دولتمردان نهم و دهم که در ایام فعالیت آن دولت ها و به ویژه پس از لغو معاون اولی مهندس مشایی و اتهام کذائی یازده روز خانه نشینی رئیس جمهور و متعاقب واکنش های غیرمسئولانه برخی خاص و عام، ایراد گردیده،(منجمله در دیدار کارگزاران نظام مورخ 11/۷/1385، دیدار با هیأت دولت نهم در 2/6/1387، خطبه های نماز جمعه تهران در 29/۶/1387، جمع مردم استان کردستان در‌ 22/۰۲/1388، خطبه های نماز جمعه تهران در 29/۰۳/1388، دیدار شرکت‌کنندگان مسابقات‌ قرآن (پس از لغو معان اولی مهندس مشایی) در 3/۵/1388، دیدار اعضای دفتر رهبری و سپاه حفاظت ولی امر (پس از لغو معان اولی مهندس مشایی) در 5/۵/1388، دیدار با هیأت دولت دهم(پس از لغو معان اولی مهندس مشایی) در ۱6/۰۶/1388، دیدار هزاران نفر از مردم استان فارس(پس از ادعای کذائی خانه نشینی رئیس جمهور) در 3/۲/1390، دیدار هزاران نفر از کارگران سراسرکشور (پس از ادعای کذائی خانه نشینی رئیس جمهور) در 7/۲/1390،  دیدار نمایندگان مجلس شورای اسلامی(پس از ادعای کذائی خانه نشینی رئیس جمهور)در 8/۳/1390، دیدار فرماندهان سپاه پاسداران(پس از ادعای کذائی خانه نشینی رئیس جمهور) در ۱۳/ ۴/ 1390،  خطبه های نماز جمعه تهران در  14/11/1390،  دیدار كارگزاران نظام در 3/5/1391،  دیدار با هیأت دولت دهم در 2/6/1391){78}، دیگر هیچگونه شبهه ای در هدفمند بودن و مغرضانه بودن مواضع و اظهارات برخی خواص‌بی‌خواص، تشکلات و احزاب و مقامات دولتی قبلی و فعلی در انحرافی خواندن جریان فکری دولت های نهم و دهم باقی نمانده و انحراف فکری ایشان از گفتمان امام جامعه بخوبی مشهود است.{79}
به عبارتی دیگر پاسخ سؤالات فوق الذکر را باید در دیدگاه های نافی نظام امت و امامت{80}،  طرّاح جریان انحرافی{81}، و آرزوهای سر از صندوقچه دل بیرون آمده وی در بیان اینکه«جریان انحرافی، یادگاری من شد، تمام اين هشت سال را مسير انحرافي مي دانستم»{82}؛ «عاقبت روال ٨ سال گذشته، شبیه صدام بود!»{83}و{84}؛ «نباید بگذاریم احمدی نژاد از زمین بلند شود!»{85}و «باید خطر بازگشت احمدی‌نژاد را جدی بگیریم»{86} و{87} و ده ها و ده ها موضوع و خطابه انحرافی وی که در تقابل با ترمینولوژی امام جامعه صورت گرفته و می گیرد{88}، و استفاده وی از این ابزار برای به انحراف کشیدن افکار عمومی از فتنه و فتنه گرانباید جست{89}؛ آن هنگامیکه هم صدا می شود با ندای شیطانی رئیس جمهور اسرائیل که می نالد: «باید وضعیتی را به وجود بیاوریم که در آن، بودن با احمدی نژاد به یک ننگ تبدیل شود»{90} یا «نباید گذاشت احمدی نژاد به خاطر مصیبت های زیادی که بر سر ملت ایران آورد! از مجازات در امان بماند»{91}و یا همراهی می کند با ضجّه حاصل از استیصال معاون رئیس پارلمان اسرائیل مبنی بر اینکه «احمدی نژاد نباید حق نفس کشیدن داشته باشد»{92}
 

پایان قسمت دوم- ادامه دارد ...

حمید دیانی

لیست منابع قسمت دوم

با قابلیت ارجاع مستقیم به لینک وب و لینک خلاصه شده منبع

توجه : در صورت تایپ دستی آدرس لینک های خلاصه شده به بزرگی  کوچکی حروف انگلیسی توجه نمایید