از حریم هاشمی تا حرمت احمدی نژاد

به گزارش «پايگاه خبري تحليلي رئيس جمهور ما»، محمد کوره پز در ۵۹۸ نوشت: این روزها با مرور برخی روزنامه ها و سایت ها یک چیز را خوب! می فهمیم و یک چیز را اصلا! نمی فهمیم. چیزی که فهمیده میشود اینکه دولت قبلی نه تنها از کشور یک ویرانه ساخته، بلکه هیچ!! کار مثبتی نکرده و میراثی جز خرابی بر جای نگذاشته است.

دولت فعلی هم فعلاً مشغول آواربرداری از خرابیهای احمدی نژاد است و در یک کلام، هیچ چیز از هشت سال گذشته نمانده که بشود به آن افتخار کرد و آن را یک توفیق دانست. مقاومت هسته ای که جز تنش و درگیری با «دنیا» ثمری نداشته. مسکن مهر که عامل تورم بوده. ساده زیستی که به اختلاس ختم شده (به کسی هم مربوط نیست که چه ربطی دارد!)، هدفمندی یارانه ها هم که درست اجرا نشده و …

اگر نکته مثبتی به ذهن تان رسید که هنوز نفی یا رد نشده، یقین بدانید در چند ماه آینده نفی خواهد شد!

اینها چیزهایی است که می فهمیم. اما چیزی که نمی فهمیم این است که دولت محترم در مقابل اینهمه «تصمیمات اشتباه» چه «تصمیم درست»ی می خواهد اتخاذ کند؟ در مقابل این همه «لا اله» پس «الا الله» کجاست؟

بحث من در اینجا پاسخ به این سوال نیست، چرا که معتقدم پیشی گرفتن مواضع سلبی به مواضع ایجابی، نشانه ای از این است که اصلا پاسخی وجود ندارد. اما این تقدم، حامل پیام دیگری نیز هست. پیامی که بیانگر مظلومیتی دیگر از دولت قبلی (با همه ایرادات و اشکالاتش) است.

حکایت امروز تخریب کنندگان احمدی نژاد (با همه حسن و قبح هایش) حکایت آن چهار هندوی در نماز است. این حضراتی که امروز عمده ی همت شان را وقف ایراد اتهام به دولت قبلی قرار داده اند، انگار فراموش کرده اند که خودشان تا دیروز منتقد این شیوه بودند. فراموش کرده اند که با هر اتهام و سیاه نمایی و بی انصافی که در حق دولت قبل روا می دارند اول از همه عبادت ریاکارانه خودشان را به بطلان کشیده اند.

هنوز یادمان نرفته که چند جمله احمدی نژاد در مناظره ۱۳ خرداد ۸۸ ، فارغ از تذکر صحیح و بحق رهبر معظم انقلاب، چه قشقرقی را در میان بعضی دوستان اخلاق مدار و اهل ادب برانگیخت طوری که همه یکصدا فریاد وامصیبتا سر دادند و از زیر پا نهادن «حرمت مسئولان نظام» و ایراد «اتهامات اثبات نشده» و نادیده گرفتن «اخلاق اسلامی» و نفی «کارنامه دولت های قبل» … چنان مرثیه ها بافتند که هنوز که هنوز است روضه و سینه اش ادامه دارد و تمام نشده …

حال باید پرسید: بین آن اتهامات و این اتهامات چه تفاوتی وجود دارد؟ اگر آن شیوه خلاف انصاف بود و حتی می شد به خاطرش صلاحیت احمدی نژاد را رد کرد و انتخابات را هم ابطال نمود پس چرا همان شیوه همین حالا دارد با تغییر مخاطب، نعل بالنعل تکرار می شود؟

باز هم پاسخی نخواهد آمد … اما بگذارید حالا که این جماعت (در کمال حیرت مردم) همان رویه را در پیش گرفته اند چند سوال دیگر هم از ایشان بپرسیم:

۱- از نظر شما ایراد اتهامات اثبات نشده به مسئولان دولت قبلی جرم هست یا نه؟

۲- آیا هنگامی که در کلام معصوم از حرمت مومن و مسلمان سخن می رفت امثال احمدی نژاد، جلیلی و … استثناء شدند؟

۳- آیا سابقه انقلابی هاشمی رفسنجانی برای او و خانواده و منسوبانش حق مضاعفی ایجاد می کند که بر اساس آن ایشان در پیشگاه قانون و شرع با احمدی نژاد و یاران و منسوبانش برابر نیستند؟

۴- انتقاداتی که حامیان سابق احمدی نژاد به او وارد کرده اند –و او را در حال فاصله گرفتن از گفتمان سوم تیر دانسته اند- چه ارتباطی با شما –که اساسا باوری به آن گفتمان ندارید- دارد؟

و در پایان … آیا اعتراف می کنید که همه ادعاهای تان در اخلاق مداری و حفظ آبروی اشخاص و همه پررویی تان در ادعای انصاف و راستگویی! مربوط به زمانی است که کسی گوشه کنایه ای به شما و رییس بزرگتان زده باشد؟