آواری که اجازه ارتجاع به دوران «سلطنت» کارگزارانه و اصلاح طلبانه را نمی‌دهد و دولتمردان را مُلزم به «خدمت» و نوکری مردم کرده است؛ آواری که بعنوان نمونه، جامعه را نسبت به سفرهای شمال و کیش رئیس جمهور حساس کرده است.

 

به گزارش «پايگاه خبري تحليلي رئيس جمهور ما»، وبلاگ جهاد نوشت: فروردین ماه 88 در حالی که هنوز دو ماه تا دهمین انتخابات ریاست جمهوری زمان باقی مانده بود یادداشتی نوشتم با این تیتر: «دردسرهای رئیس جمهور شدن پس از احمدی نژاد!» در آن یادداشت با اشاره به تحول ارزشی ایجاد شده در مفهوم «حکمرانی» در دوران 4 ساله ریاست جمهوری احمدی نژاد، گفته بودم: «دکتر احمدی ‏نژاد کلاس و پرستیژ خیالی و دیسیپلین خودساخته بعضی مسئولان سابق را بر هم ریخت و با حضور 4 ساله‏ خود به عنوان خادم ملت، فرهنگی را احیاء و نهادینه ساخت که قطعاً پس از او نیز استمرار خواهد یافت و رئیس‏ جمهور شدن را برای هرکسی که هم‏چون خود او به این فرهنگ پای‏بند نباشد بسیار سخت و پردردسر خواهد کرد.»

بعضی از شاخص‌های این تحول ارزشی عبارتند از ساده ‏زیستی حقیقی و افتخار به آن، خدمت صادقانه و عاشقانه به مردم و شب و روز نشناختن در خدمت، سفرهای منظم استانی و بررسی میدانی مشکلات مردم از نزدیک، پرهیز جدی از تشریفات غیر ضروری، تواضع در برابر مردم و پرهیز از رفتارهای متکبرانه، ادبیات مردمی، شفاف و صریح، پرهیز از موضع‌گیری‌‏های دوپهلو، برخورد بی‏‌تعارف با وزرا و مسئولان متخلف، نرفتن زیر بار منت گروه‏‌های سیاسی و مافیای قدرت و ثروت، مبارزه واقعی با زیاده خواهی طبقه ویژه ‏خواران مرفه بی‌درد، مبارزه‏ با آقازاده ‏پروری و دخالت بستگان مسئولان در امور کشور، توجه ویژه به حل مشکلات اقشار مستضعف و محروم، افتخار به ارزش‌‏های اسلام، انقلاب و دفاع مقدس، تأکید حقیقی بر گفتمان امام و شهداء، سازش‏ ناپذیری در برابر جریانات سکولار و ضد دینی، و مواضع مقتدرانه و عزت‏مندانه در مقابل زیاده خواهی دولت‏‌های مستکبر.

صرف نظر از اینکه خود احمدی نژاد تا چه حد بر این اصول و شاخصها تا پایان دوره دوم ریاستش پایدار ماند، الزامات رفتاری ایجاد شده توسط او و تغییر ذائقه و توقع مردم از رئیس جمهورهای بعدی همان چیزی است که آن را «دردسرهای رئیس جمهور شدن پس از احمدی نژاد» می‌دانم؛ به نظر من، این دردسرها همان چیزی است که اینک حسن روحانی از آن تحت عنوان «آوار 8 ساله» یاد می‌کند.

آواری که اجازه ارتجاع به دوران «سلطنت» کارگزارانه و اصلاح طلبانه را نمی‌دهد و دولتمردان را مُلزم به «خدمت» و نوکری مردم کرده است؛ آواری که بعنوان نمونه، جامعه را نسبت به سفرهای شمال و کیش رئیس جمهور حساس کرده است.

 

اجمالاً و از سر دلسوزی به جناب حسن روحانی عرض می‌کنم به جای تلاش برای برداشتن این «آوار» سعی کنید خود را با شرایط و الزامات جدید تطبیق دهید و فرصت 3 ساله باقی مانده را صرف خدمت صادقانه و عاشقانه به مردم کنید، نه تلاش برای بازگشت به گذشته.