يكي از بزرگ‌ترين جنايات در حق تاريخ آن است كه روايتگران آنچه را كه خود مي‌پسندند، گرفته و مابقي را واگذارند. مع‌الأسف در روايت تاريخ انقلاب نيز بعضاً اين نقيصه وجود داشته است به طوري كه گروه‌ها، احزاب ‌و جریانات سیاسی گذشته را آنگونه كه مي‌خواهند روايت مي‌كنند نه آنگونه كه بوده است.

اين‌روزها نيز دولت تدبير و اميد در روايت هشت سال مديريت احمدي‌نژاد دچار نوعي بدبيني و بدگويي شده است. اگرچه اصولگرايان به خصوص در چهار ساله دوم مديريت احمدي‌نژاد، نقد‌هاي متعددي به دولت وي داشتند اما اينكه دولت نهم و دهم را «ديو» و دولت يازدهم را «دلبر» نام نهيم نيز جفا به انقلاب و جمهوري اسلامي ايران است.

شخص آقاي روحاني متعهد شده بود كه پس از اتمام 100 روز از مدت تصدي ايشان در رياست‌جمهوري، گزارشي از عملكرد ‌دولت ارائه خواهد داد اما به نظر مي‌رسد كه اكنون دولت تدبير و اميد براي اثبات خود به دنبال نفي احمدي‌نژاد است. در همين مصاحبه اخير تلويزيوني كه بيشتر شبيه يك رپرتاژ آگهي براي دولت نوپا بود، شاهد بوديم كه رئيس‌جمهور بخش عمده‌اي از صحبت‌هاي خود را در نقد عملكرد دولت قبل متمركز ساخت.

خالي بودن سيلو‌هاي كالاهاي اساسي، خالي بودن خزانه، شرايط ركود تورمي، بي‌تدبيري و ده‌ها واژه منفي ديگر نكاتي بود كه رئيس‌جمهور دولت يازدهم در وصف عملكرد دولت قبلي به كار‌ برد. هرچند در مواردي نيز اين نقايص مورد تأييد است اما گره زدن دلايل تمام اين مشكلات به زلف دولت گذشته بي‌انصافي است. به اذعان بسياري از صاحب‌نظران بخش عمده‌اي از چالش‌هاي اقتصادي كشور به تحريم‌ها باز مي‌گردد؛ ‌تحريم‌هايي كه تا پيش از اين عليه هيچ كشوري اعمال نشده است.

البته نگارنده معتقد نيست كه احمدي‌نژاد و دولت وي بهترين عملكرد را در قبال تحريم‌ها داشتند و نقصي وجود نداشته است اما اين ظلم است كه ما تمام مشكلات را به پاي دولت دهم بنويسيم.

به نظر رويكرد عادلانه در برابر دولت احمدي‌نژاد ممشاي مقام معظم رهبري است. اگرچه معظم له در مدت تصدي رئيس‌جمهور دولت دهم از برخي اقدامات انتقاد داشتند و تذكر‌هاي بسيار شفافي به شخص رئيس‌جمهور و اعضاي هيئت دولت دادند اما در پايان عمر سياسي اين دولت نكات موفقيت را نيز مورد تأكيد قرار دادند. ايشان در خصوص عملكرد دولت آقاي احمدي‌نژاد مي‌فرمايند: هشت سال كار كرديد، تلاش كرديد، كارهاى خوبى انجام گرفت، تحمل زحمات كار شبانه‌روزى را شماها نشان داديد؛ يعنى ديده شد، احساس شد، همه فهميدند كه رئيس‌جمهور محترم و همكارانشان در دولت حجم كارشان بسيار بالا و پرشتاب نسبت به همه دوره‌هاى ديگر بود و هست؛ اين نقطه برجسته‌اى است كه نبايد اين را ناديده گرفت. همه كسانى كه مي‌خواهند درباره دولت‌ها، درباره كابينه‌ها، درباره رؤساى جمهور قضاوت كنند – چه پيش خودشان، چه در منظر عموم – و نظرى بدهند، خوب است به اين نكته هم توجه كنند. اما متأسفانه امروز و آن هم از سوي دولت اعتدال، افراطي‌ترين نقد‌ها در خصوص عملكرد دولت‌احمدي‌نژاد صورت مي‌گيرد و متأسفانه اين نقد‌ها بدون تفكيك دولت نهم و دهم است. پر واضح است كه دولت نهم كه مبتني بر توان اصولگرايي بود يكي از موفق‌ترين دولت‌هاي پس از انقلاب محسوب مي‌گردد. با اين حال به نظر مي‌رسد كه اين رويكرد دولت يازدهم تحت تأثير فضا‌سازي‌هاي جريان اصلاح‌طلبي باشد. آنها از هم‌اكنون درصدد بستر‌سازي براي ورود به مجلس دهم هستند و بهترين‌ راهكار براي اين قضيه را نيز حمله كردن به عملكرد احمدي‌نژاد به عنوان مظهر اصولگرايي مي‌دانند؛ گویی اكنون اصلاح‌طلبان سعي دارند خود را دلبر و اصولگرايان را ديو جلوه دهند.

لذا امروز دولت يازدهم به جاي آنكه ميزان عملكرد و موفقيت خويش را در راستاي محقق‌سازي مهمترين مطالبه رهبري يعني اقتصاد مقاومتي عرضه كند به سياه‌نمايي گذشته مي‌پردازد كه اين مسئله با استقبال رسانه‌هاي غربي نيز مواجه شده است و آنها بر اساس همين مواضع در حال عقده‌گشايي هستند. در خلاصه اين وجيزه تنها بر اين تأكيد داريم كه دولت يازدهم بيش از گذشته بايد نگاه خود را به آينده معطوف كند. تاريخ هيچ‌گاه عملكرد افراد را از ياد نخواهد برد و مردم نيز به خوبي مي‌توانند در خصوص موفق يا عدم موفق بودن دولت احمدي‌نژاد قضاوت كنند. اما امروز نوبت دولت يازدهم است كه با كوشش و تدبير دين خود را به مردم و نظام ادا كند و نام نيكي از خود در تاريخ پرافتخار اين مرز و بوم به جاي بگذارد.


نویسنده : محمد ‌اسكندري