به هیچ وجه نمی‌توان تاثیر بها دادن احمدی‌نژاد به هویت ملی را در پیدایش این پدیده که تعجب بیگانگان را نیز برانگیخته است، نادیده گرفت و ذکاوت احمدی‌نژاد، دشمنان ما را از پنهان شدن در پشت هویت ملی نیز بازداشت.

یکی از چالش‌هایی که سرمایه دشمنان به قدری زیرکانه این جدایی را القا کردند که برخی از وفاداران نظام به اشتباه هرگونه دم زدن از ملیت و هویت ملی را حنجره اپوزیسیون تلقی کردند و نخبگانی که بدون کوچک‌ترین دغدغه در کنار ابنیه روم و یونان باستان عکس‌های یادگاری می‌گیرند را واداشت که هیچ‌گاه به اماکنی مانند تخت جمشید نیندیشند و ناخواسته این سرمایه‌های ملی را به دشمنان واگذار کرده و نسبت به لفظ «ملی» حساسیت بی‌جا پیدا کنند.
کسانی که با هرگونه مظاهر ایران به عنوان نماد ضد اسلامی برخورد می‌کنند، ندانسته در زمین دشمن بازی می‌کنند و دشمنان زیرک و دوستان نادان در این انحراف، همگام جلو می‌روند، چرا که اولاً ایرانیان دلداده پیشینه ایران زمین با این سختگیری از دایره انقلابیون جدا می‌شوند و از همه نگران‌کننده‌تر این که نظامی که از خاستگاه اجتماعی خود منقطع شود، دیگر نام نظام به آن نمی‌توان گذاشت بلکه به رژیم تنزل می‌یابد که این نیز خواست صهیونیست جهانی بوده است.
این در صورتی است که تاریخ درخشان ما ایرانیان پس از اسلام، افتخارآمیزترین و کارسازترین مقطع در پیشبرد علم و فرهنگ اسلامی بوده و پیش از اسلام نیز اگر چه عملکرد تبعیض‌آمیز عمده سلاطین آن قابل دفاع نیست ولی پیشینه مهرآمیز تمدنی با ابنیه تاریخی این سرزمین بیش از هفت هزار ساله،‌ می‌تواند گواه خاستگاه مردم با فرهنگ و متمدن ایران باشد که با وجود برخورداری از عظیم‌ترین تمدن‌ها، امروز با تمام وجود پرچمدار دین آخرین و برترین پیامبر خدا می‌باشند و این خود مؤید برتری اسلام نابی است که بر اساس قرآن و سیره اهل بیت پیامبر علیهم‌السلام بوده و امروز ایران مروج اصلی آن می‌باشد.
بنابر این نه تنها دوستداران اسلام و انقلاب نباید از مطرح شدن ملیت نگران باشند بلکه باید به ظرفیت آن در ارتقای اسلام حقیقی توجه کنند.
به همین دلیل رهبر معظم انقلاب اسلامی پس از امام راحل تنها کسی بودند که به معنای واقعی و به دور از اهداف کاسبکارانه دولت‌های قبل به هویت ملی توجه کرده و حتی زبان فارسی را زبان دوم انقلابیون و شیعیان جهان خواندند و در سنت نامگذاری سال‌ها بیشترین توجه را به عناوین ملی داشتند.
خوشبختانه این امر مغفول از نظر خیلی از انقلابیون در دولت‌های نهم و دهم،‌ مورد توجه رئیس جمهور محبوب و زیرکمان قرار گرفت که بازدهی این رویه ‌ همگرایی بی‌سابقه مردم در کشور و مشارکت بی‌نظیرشان در مناسبت‌های ملی در این دوره بوده است و توجه ویژه رئیس جمهور به ایرانیان خارج از کشور از دیگر برکات این رویکرد می‌باشد که نه تنها چون گذشته به ایشان به عنوان اپوزیسیون نگاه نشد بلکه آنان را سفیران جمهوری اسلامی در دنیا دانست و در رفع مشکلات‌شان بیشترین مساعی را داشت که در اظهارات و گفتار ایرانیان خارج از کشور این تغییر رویکرد بارز بوده، به صورتی که هیچ زمانی ایرانیان اینقدر به ایرانی بودن خود مثل امروز نمی‌بالیدند.
ملت ایران در ادوار چند هزار ساله خود همواره در حال حرکت به جلو بوده‌اند و مگر می‌شود خیل میلیونی ایرانیانی که در گرما و سرما زیارت ثامن الحجج (علیه‌‌السلام) و سایر زیارتگاه‌های منتسب به پیامبر اعظم صل‌الله علیه وآله را ترک نمی‌کنند، متوقف در گذشته‌شان دانست؟!
احمدی‌نژاد به عنوان جلوه‌ای از یک ایرانی پاک سرشت این حقیقت را به خوبی درک کرد و با ذکاوتی کم‌نظیر، کسانی که فقط در گذشته توقف کردند را نیز به صف انقلاب پیوند زد و اعتمادشان به نظام را بالا برد تا جایی که در انتخابات 92 نیز وارد صحنه شدند که رهبری درباره آن فرمود: «ما به مردم عزیزمان عرض کردیم که خب مردم نظامشان را دوست می‌دارند، می‌آیند رأی می‌دهند؛ اما اگر احیاناً کسی هم هست که با نظام اسلامی خیلی دل صافی ندارد، اما برای کشور خودش و منافع کشور اهمیت قائل است، او هم بیاید. لابد بعضی‌ها از این مجموعه بودند و آمدند.
این نشان‌دهنده‌ چیست؟ نشان‌دهنده‌ این است که حتی کسانی که طرفدار نظام هم نیستند، به نظام اعتماد دارند؛ آنها هم می‌دانند که نظام جمهوری اسلامی منافع کشور را و عزت ملی را می‌تواند حفظ کند و از آن دفاع کند.»
(5/4/92- امام خامنه‌ای)
به هیچ وجه نمی‌توان تاثیر بها دادن احمدی‌نژاد به هویت ملی را در پیدایش این پدیده که تعجب بیگانگان را نیز برانگیخته است، نادیده گرفت و ذکاوت احمدی‌نژاد، دشمنان ما را از پنهان شدن در پشت هویت ملی نیز بازداشت.

حجت الاسلام مسعود شفیعی‌کیا