سوال اینجاست که حسن روحانی چه مطلبی را به سران کشورهای پنج بعلاوه یک گوشزد کرده که مردم نباید از آن آگاه می شوند؟ متن کامل نامه نگاری رئیس جمهور به شش کشور طرف مذاکرات هسته ای با موضوع هسته ای چرا رسانه ای نشده است و این متون حاوی چه نکاتی بوده که در تماس تلفنی قادر به تفهیم آن نبوده اند و باید موضوع را به صورت مکتوب به این سران گوشزد می کردند؟

به گزارش «پايگاه خبري تحليلي رئيس جمهور ما»؛ حسن روحانی به روسای کشورهای 5+1 نامه نوشت، خبری که برای کم شدن حساسیت داخلی با یک پوشش درسایت ریاست جمهوری قرار می گیرد. پوششی بنام تماس تلفنی و تصویر صحبت کردن روحانی با تلفن در خبر درج شده در سایت رسمی ریاست جمهوری(*) و سپس اشاره به نگارش نامه. حال سوالی که ایجاد می شود این است که در نامه های ارسالی چه مطالبی عنوان شده که در تماس های تلفنی امکان طرح آن وجود نداشته است؟ پیش از این رئیس جمهور دولت های نهم و دهم نیز اقدام به نامه نگاری به سران کشورها کرده بود که البته در آن زمان مردم نامحرم محسوب نشده و متن نامه های ارسالی رسانه ای شده و به سمع و نظر ملت ایران بعنوان موکلان رئیس جمهور می رسید.
جالب اینجاست که بجای اشاره به متن نامه های ارسال شده، به سخنان تلفنی رئیس جمهور اشاره شده که موضوع نامه ها را نیز روشن می کند. تلاش برای متقاعد کردن سران شش کشور برای امضاء تفاهمی با ایران بر مبنای چهارچوب اجازه داده شده از سوی نظام به تیم مذاکره کننده.


سوال اینجاست که حسن روحانی چه مطلبی را به سران کشورهای پنج بعلاوه یک گوشزد کرده که مردم نباید از آن آگاه می شوند؟ متن کامل نامه نگاری رئیس جمهور به شش کشور طرف مذاکرات هسته ای با موضوع هسته ای چرا رسانه ای نشده است و این متون حاوی چه نکاتی بوده که در تماس تلفنی قادر به تفهیم آن نبوده اند و باید موضوع را به صورت مکتوب به این سران گوشزد می کردند؟
می توان تا حدودی حدس زد که شاید پیام همانی باشد که قبلا محمد جواد ظریف به آنها گوشزد کرده است. اگر این توافق این بار نیز نهایی نشده و شکست بخورد، دولتی که همه موجودیت خود را به توافق هسته ای گره زده، در آستانه شکستی بزرگ قرار خواهد گرفت و باعث شکست تاریخی جریان حامی غرب در ایران شده و موجبات بازگشت جریان استقلال طلب را فراهم خواهد کرد.
به نظر می رسد جنس حرف هایی که از ملت ایران مخفی می شود نباید فاصله چندانی با این جنس حرفها داشته باشد و الا اگر حرفی بود که قابلیت انتشار داشت باعث افتخار بود که رسانه ای می شد و ملت ایران از اوج منطق و دست بالای رئیس جمهورشان در گفتگو با سران کشورهای غربی سرفراز شده و مایه افتخار آنها می شد و لزومی برای مخفی کاری نبود.
به هر حال دولت روحانی اولین گام را در خلاف نام گذاری امسال به نام همدلی ملت و دولت برداشت. دولتی که با ملت خود همدل باشد، چیزی برای مخفی نگاه داشتن از او نخواهد داشت و حداقل می توانستند متن نامه های ارسالی را در اختیار نمایندگان ملت در مجلس شورای اسلامی می گذاشتند و حداقل آنها را نامحرم محسوب نمی کردند. دولت با روش هایی که در این دو سال در نامحرم محسوب کردن ملت به کار گرفته، کار را به جایی رساند که برای کم کردن فاصله ایجاد شده بین ملت و دولت امسال سال همدلی دولت و ملت نامیده شد تا شاید دولتمردان در روش های خود تجدید نظر کنند. اما در عمل شاهدیم که دولت گویا به ادامه طی مسیر بر خلاف مسیر همدلی با ملت علاقه فراوان دارد.
این وظیفه نمایندگان ملت است که با کم کردن تعطیلات و شروع کار مجدد از شنبه که در تقویم نیز جزء روزهای تعطیل نمی باشد، با سوال از وزیر امور خارجه و دولت، مشخص کنند که در نامه های ارسالی به شش کشور خصوصاً آمریکا، به چه نکاتی اشاره شده که اولاً در تماس های تلفنی قادر به طرح آن نبوده و ثانیاً ملت نباید از متن آن اگاهی پیدا می کردند؟(+)

"Our President, analytical news site"