حسن عباسی در آخرین جلسه کلبه کرامت سال ۸۹ به بررسی تحولات اخیر کشورهای خاورمیانه پرداخت.

حسن عباسی، کارشناس مسائل سیاسی و بین الملل با بررسی یکی از استراتژی‌های غرب با عنوان «گالیور ششم» اذعان کرد که غربی‌ها با این پروژه قصد داشتند و دارند که کشورهایی همچون کویت و بحرین و... را از کشور‌هایی مثل ایران و عراق بترسانند و آن‌ها را به خود وابسته نگه دارند که البته این استراتژی با عکس العمل خوب جمهوری اسلامی بر اساس هوشمندی رهبر فرزانه انقلاب خنثی شد.

فقدان رهبری، چالش مهم جنبش‌های منطقه

عباسی در ادامه به دومینوی انقلاب در کشور‌های عربی اشاره کرد و افزود که متاسفانه این کشور‌ها از عدم رهبری دینی رنج می‌برند و به همین دلیل در گام‌های بعدی با مشکل روبه‌رو می‌شوند، حال سه چهارچوب احتمالی برای حکومت‌های آینده پیش‌بینی می‌شود، مدل اول مدل حکومتی طالبانیزم و القاعده است، الگوی فعلی آن را می‌توان عربستان نام برد که با توجه به جو عمومی مردم در این کشور‌ها این مدل حکومتی از هیچ شانسی برخوردار نیست و حتی مدتی قبل معمر قذافی برای اینکه مردم را از ادامه حرکت انقلابیشان بازدارد انقلابیون را القائده نامیده بود که نشان از منفور بودن این مدل در اذهان عمومی است.

وی ادامه داد: مدل دوم مدل حکومتی جمهوری اسلامی ایران است که تنها طلایه دار اسلام ناب در سراسر جهان است که متاسفانه به علت عدم اعتقاد مردم این کشور‌ها به رهبری دینی در جامعه این الگو هم از شانس بالایی برخوردار نیست هرچند باید در زمینه رهبر سازی بومی در این کشور‌ها کار بیشتری انجام می‌شد.

اما مدل حکومتی سوم مدل جمهوری اسلامی است که فقط نام اسلام را به یدک می‌کشد که می‌توان آن از کشورهایی مثل پاکستان و ترکیه نام برد که غرب و اسرائیل حامیان اصلی پیاده شدن این مدل (ترکیزاسیون) در این کشور‌ها هستند و به شدت در این راستا در حال فعالیت هستند و با توجه به اینکه این مدل هم مردم را تاحدودی راضی نگه می‌دارد و هم منافع غرب و اسرائیل را صدمه‌ای نمی‌زند از بیشترین شانس برخوردار است.

اظهار تاسف عباسی از نظریات اقتصادی روحانی

عباسی در حاشیه جلسه هم با اشاره به حضور برخی افراد نامناسب در مجلس خبرگان اشاره کرد که حضور فردی (حسن روحانی) که در جدید‌ترین کتاب خود مناسب‌ترین مدل اقتصادی را برای جمهوری اسلامی را مدل اقتصادی نئوکینزی معرفی می‌کند در مجلس خبرگان رهبری و مجمع تشخیص مصلحت نظام که محل مهم‌ترین تصمیم گیری‌های نظام است جای بسی تاسف است.