اگر رئیس جمهور می دانست بر عهدتان پایبند نیستید و هر روز به بهانه ای با مصوبات لحظه ای، ثبات در طرح را از بین برده و بر سر اجرای مراحل بعدی مانع تراشی می کنید، از ابتدا راضی به اجرای طرحی به این عظمت می شد؟!

طرح هدفمندی یارانه ها به عنوان بزرگترین تحول اقتصادی کشور، سرانجام پس از سال ها کشمکش اقتصادی و سیاسی و تعلل دولت های گذشته، با شجاعت مثال زدنی دکتر احمدی نژاد و دولت دهم به انجام رسید و آرزوی دیرینه کارشناسان جامه عمل پوشید.

اجرای این طرح که مورد اتفاق نظر همه کارشناسان بود، از ابتدا با موافقت ها و مخالفت هایی همراه شد که ناشی از اختلاف نظر در شیوه اجرا و نیز بر سر مجریان طرح بود.

شکی نیست که مخالفت های عده ای از سیاستمداران و اقتصاددانان تنها به دلیل تقابل و عدم اعتماد به مجریان طرح یعنی دکتر احمدی نژاد و دولتمردان دولت دهم بود چنانکه آن را به صراحت بر زبان می آوردند. برخی آن را تبلیغاتی و با اهداف انتخاباتی می دانستند و با همین بهانه از اجرای آن پیش از انتخابات دهم ریاست جمهوری ممانعت کردند و برخی دیگر دست به فضاسازی کاذب، ایجاد ترس، دلهره و شایعه پراکنی زدند و از تورم های 50 درصدی تا 500 درصدی و بیشتر سخن گفته و نسبت به تبعات امنیتی و آشوب های اجتماعی هشدار دادند.

اما با همه کارشکنی ها و شایعه پراکنی ها، دولت در اقدامی قاطع و هوشمندانه گام نخست این طرح را با استحکام به ثمر نشاند و آرامش حیرت انگیز پس از اجرای موفقیت آمیز طرح که ناشی از یاری الهی و اعتماد بی نظیر مردم به دولتمردان و به خصوص شخص رئیس جمهور بود، کارشناسان داخلی و سازمان های بین المللی را به تحسین واداشت.

البته این پایان ماجرا نبود و سیل شایعه پراکنی ها هر روز ادامه یافت و ذهن مردم را مشوش کرد و از سوی دیگر تلاطم های هدفمند کارشکنانه در بازار ارزاق عمومی و نیز اقدام اخیر در متلاطم کردن بازار سکه و ارز که با هدف تخریب آثار مثبت هدفمندی یارانه ها و اهدافی بالاتر از آن به وقوع پیوست که شرح آن مجالی دیگر می طلبد، کام مردم را اندکی تلخ کرد.

اما این همه ماجرا نبوده و روی دیگر سکه، عدم همدلی برخی از نمایندگان سیاست پیشه مجلس و عهد شکنی آنان بود.

پیش از آغاز هدفمندی یارانه ها، رئیس جمهور که از دخالت های بی مورد و آسیب رسان مجلس در طول اجرای طرح که می تواند زمینه های شکست آن را فراهم کند، بیم داشت، اجرای طرح را مشروط به عدم دخالت مجلس و عدم تغییر طرح در طول اجرا کرده بود تا جایی که اصرار فراوانی داشت که صندوق هدفمندی یارانه ها و اساسنامه سازمان هدفمندی به گونه ای مصوب شود که از ثبات در طول زمان برخوردار بوده و با دخالت های مکرر و قانونگذاری های لحظه ای مجلس، دستخوش تغییر نشود.

در آن مقطع مجلس متعهد شد که با قانونگذاری لحظه ای و دخالت های بی مورد، به ثبات طرح لطمه نزده و در جزئیات اجرا، دست دولت را باز بگذارد و با این تعهد بود که رئیس جمهور اطمینان خاطر یافت و طرح را آغاز کرد.

اما متأسفانه اندکی نگذشته بود که نگرانی رئیس جمهور رنگ واقعیت یافت و مجلس با عهدشکنی آشکار، بنا بر دخالت بی مورد و قانونگذاری لحظه ای و ایجاد مانع در اجرای طرح گذاشت و در اولین اقدام، تنها چند روز پس از اجرای طرح، 10 درصد از منابع حاصل از هدفمندی را به علیرغم نارضایتی دولت به بهداشت و درمان اختصاص داد که البته به دلیل اهمیت این بخش، با مخالفت جدی دولت مواجه نگردید اما رفته رفته دخالت های مجلس افزایش یافت و اعتراض های تند و تیزی با چاشنی توهین به دولت و شخص رئیس جمهور و تهمت قانون شکنی، از سوی برخی نمایندگان نثار دولت شد.

این روند تا جایی ادامه یافت که مجلس عملا مسیر هدفمندی را مسدود کرد و با ایجاد محدودیت های فراوان در بودجه های سالانه و نیز تصویب طرح های لحظه ای، ادامه یافتن طرح را متوقف کرد.

از آنجایی که در گام نخست طرح با هدف همراهی و همدلی عموم اقشار جامعه، یارانه مساوی به همه ثبت نام کنندگان تعلق گرفته بود، چاره ای نبود جز اینکه در ادامه، اصلاحاتی صورت گیرد و به مرور، یارانه بیشتری به اقشار آسیب پذیر تعلق گرفته و از یارانه اقشار مرفه کاسته شود که این سیاست با مخالفت جدی برخی نمایندگان و شخص رئیس مجلس مواجه گردید.

در گام بعدی، مجلس در اقدامی بدون توجیه و به بهانه انتخابات مجلس، اجرای مرحله دوم هدفمندی را در ماه های پایانی سال 90 ممنوع کرد که متأسفانه در اقدام بعدی، در روزهای آخر اسفند، طرح دیگری مطرح و این ممنوعیت به سه ماه ابتدایی سال 91 نیز تعمیم داده شد و بدتر آنکه افزایش یارانه نقدی پرداختی به مردم، برای همیشه ممنوع شد! در حالی که هیچ توجیه روشنی برای اینگونه مصوبات خلق الساعه در مجلس وجود ندارد و به نظر می رسد این عهدشکنی مجلس با اهداف خاص سیاسی صورت می گیرد.

حال باید از نمایندگان مجلس پرسید که آیا می توانید با قانون شکن خطاب کردن رئیس جمهور، عهدشکنی خود را توجیه کنید؟ آیا می دانید با کارشکنی خود و فرصتی که از کشور می گیرید، اگر گام های بعدی در دوران دولت دهم برداشته نشود، چه سرنوشتی در دولت های بعد خواهد یافت؟ و چه خسارت های جبران ناپذیری بر کشور تحمیل می شود همچنانکه با تعلل و ترس دولت های گذشته این خسارت ها به حدی غیرقابل تحمل رسیده بود؟

و سرانجام اینکه اگر رئیس جمهور می دانست بر عهدتان پایبند نیستید و هر روز به بهانه ای با مصوبات لحظه ای، ثبات در طرح را از بین برده و بر سر اجرای مراحل بعدی مانع تراشی می کنید، از ابتدا راضی به اجرای طرحی به این عظمت می شد؟!