«ملت شریف ایران؛ خبر قطع رابطه بین ایران و امریکا را دریافت کردم و اگر کار‌تر در عمر خود یک کار کرده باشد که بتوان گفت به خیر و صلاح مظلوم است، همین قطع رابطه است. رابطه بین یک ملت به پاخاسته براى رهایى از چنگال چپاولگران بین المللى با یک چپاولگر عالَمخوار، همیشه به ضرر ملت مظلوم و به نفع چپاولگر است. ما این قطع رابطه را به فال نیک مى گیریم؛ چون که این قطع رابطه دلیلى بر قطع امید امریکا از ایران است.

 

سیر رابطه ایران و آمریکا از آغاز تا کنون، با همه فراز و نشیب‌هایش یکی از مهم‌ترین موضوعات تاریخ کشور ما محسوب می‌شود. اما برهه پیروزی انقلاب اسلامی و عوض شدن موازنه در این رابطه به نفع ایران، با صلابت حضرت امام و پایمردی ملت قهرمان، درخشندگی خاصی دارد.
پس از تسخیر لانه جاسوسی آمریکا، دولت بشر دوست! و صلح طلب! کار‌تر به انواع فشار‌ها و حیله‌ها روی آورد تا ایران را وادار به کرنش کند ولی وقتی با ایستادگی امام و امت، این امر برایش می‌سر نشد مأیوس گردید و اقدام به قطع کامل روابط سیاسی با ایران نمود تا پس از آن دست به کارهای احمقانه‌تری (نظیر تجاوز ناکام مانده در طبس) بزند.
حضرت امام هم بلافاصله پس از اقدام دولت کار‌تر در قطع رابطه، طی پیامی به ملت ایران اعلام فرمودند: «ملت شریف ایران؛ خبر قطع رابطه بین ایران و امریکا را دریافت کردم و اگر کار‌تر در عمر خود یک کار کرده باشد که بتوان گفت به خیر و صلاح مظلوم است، همین قطع رابطه است. رابطه بین یک ملت به پاخاسته براى رهایى از چنگال چپاولگران بین المللى با یک چپاولگر عالَمخوار، همیشه به ضرر ملت مظلوم و به نفع چپاولگر است. ما این قطع رابطه را به فال نیک مى گیریم؛ چون که این قطع رابطه دلیلى بر قطع امید امریکا از ایران است.
ملت رزمنده ایران این طلیعه پیروزى نهایى را که ابرقدرت سفاکى را وادار به قطع رابطه یعنى خاتمه دادن به چپاولگری ها کرده است، اگر جشن بگیرد حق دارد.»
پس از این واکنش مقتدرانه، وادادگان داخلی و مرعوبان به ظاهر صلح طلب خارجی به دست و پا و وحشت افتادند. در این میان پاپ ژان پل دوم نامه‌ای به امام نوشت و بر اساس جهان بینی خود، امام را نسبت به عواقب قطع رابطه با آمریکا هشدار داد.
اما جواب امام در این نامه، با داشتن رئوس اندیشه استکبار ستیزانه ایشان، به خوبی نشانگر راه و خط واقعی امام در سیاست خارجی است که می‌تواند مُهری باشد برای خاموشی مدعیان راه امام.

به مناسبت سالگرد قطع رابطه با آمریکای مستکبر، این نامه کوتاه ولی پر مغز را مجدداً مرور می‌نماییم:
«بسم اللَّه الرحمن الرحیم
عالى جناب پاپ، ژان پل دوم.
مکتوب آن عالى‌جناب بر اساس نگرانى از تیرگى بین کشور اسلامى ایران و ایالات متحده امریکا واصل گردید. از حُسن نیت آن جناب قدردانى مى کنم. و خاطر محترم را متوجه مى کنم که ملت شریف مجاهد ما این قطع روابط را به فال نیک گرفته و براى آن جشن عظیم بپا کرده و چراغانی‌ها و پایکوبی‌ها نمودند.
از دعاى شما به درگاه خداوند متعال براى ملت مبارز ما شکرگزارم؛ لکن متذکر مى شوم که جناب شما از انگیزه ‌ها و تیر گی-هاى دیگر و مشکلات خطرناک بزرگ‌تر که مرقوم داشته اید نگران نباشید، که ملت اسلامى ایران از مشکلاتى که در این قطع روابط به وجود آید استقبال مى کند و از خطرهاى بزرگ‌تر که مرقوم شده است، هراس ندارد. و آن روز براى ملت ما خطرناک است که روابطى نظیر روابط رژیم خائن سابق تجدید شود. و با امید به خداى متعال تجدید نخواهد شد.
من از جنابعالى با نفوذ معنوى که بین ملت مسیح دارید مى خواهم که دولت امریکا را از عواقب ستمگری‌ها و زورگویی‌ها و چپاولگری‌ها بترسانید؛ و آقاى کار‌تر را، که با شکست نهایى مواجه است، نصیحت کنید که با موازین انسانى با ملت‌هایى که مى خواهند استقلال مطلق داشته باشند و وابسته به هیچ قدرتى در جهان نباشند رفتار کند، و از تعلیمات حضرت مسیح- سلام اللَّه علیه- پیروى نماید و خود و دولت امریکا را بیش از این در معرض رسوایى قرار ندهد. از خداوند متعال سعادت مستضعفین جهان را خواستار و قطع ایادى ستمگران را امیدوارم.»
۲۵ فروردین ۵۹-روح اللَّه الموسوی الخمینی

"Our President, analytical news site"