آیا اگر ایران به همه تعهداتش در توافقنامه ژنو عمل کند که می کند، همانطور که وعده شده حقوق هسته‌ای کشورمان در پایان شش ماه آینده به رسمیت شناخته و تحریم‌ها لغو می شود؟ یا اینکه همانند سال ۱۳۸۲ غربی‌ها سناریوی جدیدی علیه جمهوری اسلامی تدارک دیده اند؟!

به گزارش «پايگاه خبري تحليلي رئيس جمهور ما» به نقل از جهان نیوز - "جمهوری اسلامی ایران و کشورهای عضو گروه ۱+۵ به توافق رسیدند". این جمله چکیده خبری بسیار مهم بود که پس از پنج روز مذاکرات فشرده و نفس‌گیر در نخستین ساعات روز سوم آذرماه از اتاق مذاکرات طرف‌های ایرانی و شش کشور قدرتمند دنیا در هتل اینترکنتینانتال ژنو خارج شد.

تصور بخشی از سیاسیون و ناظران خوش‌بین این بود که دست کم بخش اعظم مشکلات بین دو طرف با پایان رسیده و در کنار ادامه فعالیت‌های هسته‌ای که وعده تیم ایرانی به مردم بود، ظرف کمتر از چند روز تحریم‌ها هم لغو می شود؛ تصوری که هرگز به واقعیت نپیوست.

پس از تبریک و شادباش‌های طیفی از سیاسون و رسانه‌ها تازه مشخص شد که برای همین توافق هم که امتیازات زیادی به طرف غربی داده شده و برخی امتیازات هم گرفته شده، باید به گفتگو نشست و درباره چگونگی اجرای آن به تفاهم رسید. جزئیات بیشتر

پس از انتشار جزئیات توافق ژنو در گام اول، اکثر سیاسیون و مقامات عالی رتبه کشور، این توافقنامه را داری ایرادات حقوقی، فنی و دیپلماتیک دانسته و نسبت به پیامدهای آن هشدار دادند. آنان در عین حال بر حمایت از دولت و تیم هسته ای برای آشکارتر شدن غیرقابل اعتماد و دروغگو بودن آمریکا و طرف غربی تاکید کرده اند.

بسیاری از ناظران سیاسی هم برآیند توافق ژنو را قابل دفاع نمی‌دانند اما به امید اثبات بی‌منطق و غیرقابل اعتمادبودن آمریکا از دولت و تیم هسته ای کشورمان حمایت ویژه کردند و تاکنون آنرا ادامه داده‌اند.

این بود که بار دیگر مذاکرات مکرری بین دو طرف در سطح کارشناسان و معاون وزیر برگزار شد؛ گرچه همزمان مردم ایران هر روز شاهد تهدیدهای نظامی، سیاسی و اقتصادی آمریکایی‌ها بودند!

۴۹ روز زمان صرف شد تا دو طرف درباره اجرای آنچه توافق کرده بودند،‌ به تفاهم برسند. بر اساس توافقات صورت گرفته بین ایران و ۱+۵ گام اول توافق ژنو موسوم به «برنامه اقدام مشترک» از ۳۰ دی ماه (۲۰ ژانویه) اجرا می‌شود.
باتوجه به سابقه سیاه آمریکا و متحدانش علیه ایران، این گزینه محتمل و نزدیک به واقعیت است که آنان در پایان شش ماه آینده و زمان برداشتن گام نهایی دست به بهانه‌گیری‌های واهی و خرید زمان بزنند تا مهمترین برگ برنده ایران(غنی سازی ۲۰ درصد و آب سنگین اراک) را کاملا بی اثر کنند و پروژه ناتمام سال ۸۲ را به سرانجام برسانند.
بر اساس مهمترین محورهای این توافق، ایران غنی سازی ۲۰ درصد را تعلیق می‌کند، هزاران سانتریفیوژ تولید شده را وارد چرخه تولید نمی‌کند و... تا به گفته ۱+۵ "اعتمادسازی" کرده باشد. در عوض بخشی از تحریم‌های ضدایرانی تعلیق و ۴.۲ میلیارد دلار از اموال بلوکه شده ایران، در هشت قسط آزاد می‌شود. جزئیات بیشتر

اما نکته ای که در این میان باز هم برای افکار عمومی روشن نشده است، اینکه نهایت این توافقات کی و چگونه است؟ آیا اگر ایران به همه تعهداتش در توافقنامه عمل کند که می کند، همانطور که وعده شده حقوق هسته‌ای کشورمان در پایان شش ماه آینده به رسمیت شناخته و تحریم‌ها لغو می شود؟ یا اینکه همانند سال ۱۳۸۲ غربی‌ها سناریوی جدیدی علیه جمهوری اسلامی تدارک دیده اند؟!

بنابراین این نکته ضروری است که دستگاه دپیلماسی و تیم هسته ای کشورمان که همان تیم هسته ای سال ۸۲ هستند، خاطره تلخ بدقولی‌ها و وعده و وعیدهای مکرر و دروغ طرف غربی به بهانه اعتمادسازی را فراموش نکنند که به تعلیق ۲.۵ همه فعالیت‌های هسته ای ایران بدون کمترین دستاوردی منجر شد.

در نهایت آنچه اکنون مهم و ضروری است اینکه "فرزندان انقلابی ایران" گزینه‌های مختلف بویژه استراتژی "مذاکرات کش‌دار بی‌نتیجه یا کم اثر" را که از اصلی‌ترین رویکردهای محتمل غرب است، مورد بررسی قرار دهند و گزینه های مناسب را برای روبرویی با آن آماده کنند.