جمع زدن انتخاب خود با انتظار امام زمان(عج) در سخنان آقای روحانی است. براساس این سخنان همه نامزدها غیر از آقای روحانی در خط خرافه و معارضه با امام زمان بوده‌اند و گویا ایشان برای ریاست جمهوری مبعوث شده‌اند! آیا خرد چنین استدلالی را می‌پذیرد که یک نفر انتخاب خود را به سر فرود آوردن مردم در برابر امام زمان تعبیر کند؟! یا بگوید که مردم با این کار از امام عصر عذرخواهی کردند؟!

به گزارش «پايگاه خبري تحليلي رئيس جمهور ما»؛ روزنامه کیهان در بخشی از یکی از خبرهای ویژه خود با عنوان «آقای روحانی! انتخاب شما تکریم امام زمان(عج) بود؟!» و پس از مرور سخنان روحانی در جشن «امید و انتظار» نوشت:

 در اظهارات دکتر روحانی برخی نکات قابل تأمل نهفته است از جمله اینکه او عملاً ادعای فتنه‌گران و افراطیون مدعی اصلاحات مبنی بر تقلب انتخاباتی را حرفی یاوه خوانده است چه اینکه وی با 50/7 درصد آرا (270 هزار رأی بیش از نصف آرا) انتخاب شد. در حقیقت دکتر روحانی با این سخنان تصریح کرده که فتنه‌گران به مردم دروغ گفته‌اند حال آن که به تلقی نظام و رهبر انقلاب رأی مردم، حق‌الناس است. با این وصف سران فتنه 88 جنایت و خیانت بزرگی مرتکب شدند که کشور را 8 ماه در کام آشوب بردند و دشمنان ملت ایران را به طمع انداخته و به اعتبار نظام لطمه زدند و بنابراین مجازات آنها مجازات محارب و مفسد فی‌الارض است و نه درخواست آزادی آنان. آنها همان کسانی بودند که مقابل نظام صف کشیدند و به تعبیر آقای روحانی رقابت را ناجوانمردانه کردند.

اما نکته عجیب، جمع زدن انتخاب خود با انتظار امام زمان(عج) در سخنان آقای روحانی است. براساس این سخنان همه نامزدها غیر از آقای روحانی در خط خرافه و معارضه با امام زمان بوده‌اند و گویا ایشان برای ریاست جمهوری مبعوث شده‌اند! آیا خرد چنین استدلالی را می‌پذیرد که یک نفر انتخاب خود را به سر فرود آوردن مردم در برابر امام زمان تعبیر کند؟! یا بگوید که مردم با این کار از امام عصر عذرخواهی کردند؟! آیا آن 49/3 درصد شرکت کنندگان در انتخابات سال گذشته که به نامزد دیگری غیر از آقای روحانی رأی دادند، به زعم آقای روحانی در مقابل امام زمان نافرمانی کردند؟! قطعاً این قبیل حرف‌ها از سوی دیگران با هو کردن مدعیان خرد و تدبیر و اعتدال روبرو می‌شد. و شبیه همین خودشگفتی‌ها بود که عاقبت کار احمدی‌نژاد را خراب کرد.

درباره هشدار در زمینه مصادره انقلاب و رهبری از سوی برخی جناح‌ها نیز جا دارد بپرسیم اگر یک جریان سیاسی به اختیار با گروهک‌ها پیوند خورد و بسترساز آشوب‌هایی شد که در آن آشوب‌ها علیه اصل اسلام و انقلاب و ولایت فقیه شعار داده می‌شد، آیا می‌توان باز هم توقع داشت که چتراسلام و انقلاب و رهبری بر سر این عناصر معارض نیز قرار گیرد؟!