چرا احتمال پذیرش پروتکل الحاقی توسط ایران، طرف های غربی را ذوق زده کرد؟

در حالیکه مذاکرات ایران و گروه 1+5 در ژنو ادامه دارد، و برغم اینکه ایران هیچگونه ضمانتی برای متوقف کردن فعالیت های هسته ای خود نداده، اما شنیدن نام پروتکل الحاقی –که به گفته ی عراقچی، معاون وزیر امور خارجه، جزو گام های آخر ایران برای اعتمادسازی است- طرف های غربی را ذوق زده کرده است.

جی کارنی، سخنگوی کاخ سفید، پیشنهادات ایران را امیدوار کننده خواند و اظهار داشت: ”ایران در این دور از مذاکرات، جدیتی به خرج داده که پیشتر شاهد آن نبودیم."

اما آیا رضایت نسبی طرف امریکایی می تواند ایران را به مذاکرات مطلقا خوشبین کند؟

به گزارش نیویورک تایمز، یکی از اصلی ترین خواسته های ایران رفع و یا ملایم تر کردن تحریم های شدیدی است که امریکا به بهانه های واهی بر ملت ایران تحمیل کرده است اما طرف امریکایی رفع هرگونه تحریم را منوط به برآورده شدن ”تمام" خواسته هایش کرده و اعلام نموده است تحریم های اصلی به هیچ عنوان برداشته نخواهند شد.

اگرچه برخی افراد حاضر در مذاکرات از هر دو طرف، گفتگوها را رضایتبخش و رو به جلو عنوان کرده اند اما هرگز نباید از ماهیت طرف مقابل غفلت کرد.

نیویورک تایمز، خود در مطلب امروز خود با اشاره به این موضوع می نویسد: ”وندی شرمن اخیرا تمام تلاش خود را به کار گرفته بود تا کنگره را متقاعد سازد تحریم های اقتصادی شدیدتری را علیه ایران وضع کند به نحوی که برنامه هسته ای ایران به ناچار تعلیق شده و ایران نتواند از مذاکرات به عنوان مفری برای پیشرفت های بعدی خود استفاده کند."

تحلیلگران غربی، نقطه توازن بین خواسته ایران مبنی بر حذف و یا تقلیل تحریم ها، و مطالبه امریکا مبنی بر تعلیق فعالیت های هسته ای را بسیار دشوار می دانند. آنان اخیرا اعلام کرده اند دیگر چیزی نمانده تا ایران بپذیرد که غنی سازی را در حد بیست درصد متوقف کند و همچنین، در تعداد سانتریفیوژهای در حال کار، و استفاده از سایت هسته ای مربوط به تولید پلوتونیوم تجدیدنظر کند تا شاید برخی تحریم ها تخفیف پیدا کنند. امریکا اعلام کرده است ایران باید گام اول را بردارد.

در این بین، طرف مذاکره کننده روسی، سرگئی لابروف، در اظهارنظر خود در گفتگو با روزنامه های روسیه با اظهار بدبینی نسبت به ادامه مذاکرات، اعلام داشت دو طرف ایرانی و امریکایی هنوز کیلومترها از هم دورند.

چیزی که باید موجبات بدبینی ایران را نیز فراهم آورد، دیدار و گفتگوی قریب الوقوع جان کری با همتای عربستانی خود و همچنین، مذاکرات پشت پرده نتانیاهو با مقامات کاخ سفید است که نیویورک تایمز از آنها پرده برداشت. به نقل از جورازلیم پست، مقامات اسرائیلی در آخرین تهدیدهای خود اعلان داشته اند که اگر ایران با کنگره امریکا همکاری نکند، نتیجه آن را به نحو بدی خواهد دید! کنگره ای که صهیونیست ها از آن سخن می گویند همانی است که دور جدید تحریم ها را در دست اجرا دارد!

حال، چگونه می توان به مذاکراتی امید بست که طرف مقابل، از سویی با دشمنان منطقه ای و فرامنطقه ای ما گفتگو می کند و از سوی دیگر هرگونه پیشرفت را منوط به عقب نشینی ایران از حقوق خود می داند و در عین حال، بر طبل تشدید تحریم ها می کوبد؟

ملت ایران البته، به واسطه رایی که چند ماه پیش به صندوق های انتخابات ریخته اند ناچار به تیم مذاکره کننده دولت جدید خوشبین هستند و موفقیت آنان را آرزو دارند اما دشوار است -هرچقدر هم که هنر دیپلماتیک ما ظریف و مبتکرانه باشد- به زیاده خواهی های دشمن خوشبین بود!