آیت الله منتظری

 درباره‌ی گزینش رهبری و انتخابات عمومی و بی‌واسطه یا با واسطه بودن آن، آیت ا... منتظری استدلال می‏کردند که گرچه مردم در انتخابات رهبری، مشارکت دارند اما نتیجه در مرحله‌ی دوم و با وساطت خبرگان، حاصل می‏شود و اطمینان در صورت دو مرحله‏ ای بودن انتخابات، بیش‌تر است زیرا احتمال خطا در توده‏های مردم ساده، بیش‌تر از احتمال خطای خبرگان ‏است. 

اساساً عدول عملی آقای منتظری از نظریه‌ی فقهی خود درباره‌ی اختیارات رهبری ـ در واقع ـ ، چیزی بیش از یک موضع‏گیری سیاسی نیست گرچه ایشان به تدریج در فقهی کردن آن بکوشند. در دوران قائم مقامی خود که رهبری خویش را مسجّل دیده و امتناع برخی از فقها، در تن دادن به رهبری ایشان پس از امام(ره) را آشکارا مشاهده می‏کردند، در حین بحث فقهی به مسأله‌ی نفسانیّت‌ها، حسادت‌ها و اطاعت ‏ناپذیری‏های سایر مدعیّان، توجه داده و چنان‌چه می‏بینیم ایشان نه تنها تخلّف از دستورات ولیّ فقیه را جایز نمی‏دانستند بلکه حتّی «مزاحمت» را حرام می دانستند.

 آقای منتظری بر اساس مبانی فقهی متین و مستدل بود که در مجلس خبرگان تدوین قانون اساسی نیز مواضع درستی(برخلاف برخی از مواضع آینده خود) گرفته و در دفاع از این اصل که کانون قانون اساسی جدید، اصل مربوط به ولایت فقیه می‏باشد و قانون بدون ولایت ‏فقیه، ساقط و بی اعتبار است در پاسخ به جریان سازی‌های کسانی چون «مقدم مراغه ‏ای، بنی‏صدر و عزّت ا...سحابی» در مجلس به پا خاست؛ ایشان استدلال فقهی کرده که مسؤولیت اصلی با رهبری است و دولت، مجلس و دادگستری، صرفاً در حکم کارگزاران و بازوان ایشان بوده و در مشروعیت خود، منوط به تنفیذ و نظارت استصوابی و ولایت ولی ‏فقیه می‏باشند.

آیت الله منتظری از چهره‌های مطرح در شکل‌گیری انقلاب اسلامی ایران به رهبری امام خمینی (ره) بوده و نقش وی در به ثمر رسیدن انقلاب بر کسی پوشیده نیست. از سوابق مبارزاتی و زندان های رژیم ستم شاهی گرفته تا سمت قائم مقامی رهبری انقلاب اسلامی و برکناری از این مقام و فراز و نشیب‌هائی که آنچنان حیرت آور و غیر قابل تصور است که اگر بصیرت، تیزبینی و هوش سیاسی کافی برای تحلیل این تحولات مرحوم منتظری را نداشته باشیم این منحنی چه بسا ما را دچار سردرگمی و تشویش خاطر نماید، چنانکه برای کسانی چنین شد و هم اکنون نیز چنین هست- زندگی افراد چه در بُعد سیاسی، یا عقیدتی و حتی اجتماعی و خانوادگی از معاش گرفته تا معاد دچار نوسان می‌گردد و دارای تناوب است.

ماجرای نصب آیت الله منتظری به قائم مقامی رهبری توسط چه کسی مدیریت شده است؟ آیا در این مسئله مهم و حیاتی از حضرت امام(ره) مشورت گرفته شد؟ آیا سند یا مدرکی مبنی بر رضایتِ امام(ره) با این موضوع وجود دارد؟ آیا شخصِ آیت‌الله منتظری با این ماجرا موافق بوده است؟ چرا عزلِ وی –مانند انتصابش- از مجرای خبرگان رهبری اتفاق نیفتاد و امام(ره) شخصاً وارد ماجرا شد؟

حسینعلی منتظری در مصاحبه ای که در سالگرد فوتش توسط بی بی سی منتشر شده اظهارات مختلفی در رابطه با تحولات انقلاب داشته است که در آن اتهامات گسترده ای را متوجه آرمان های انقلاب و امام خمینی(ره) ساخته است.

امام (ره منتظری را فردی "ساده لوح" می‌نامد که نباید در کار سیاسی دخالت کند چرا که این خصوصیت وی منجر به تحریک شدن وی و عدم اخذ تصمیمات درست می‌شود و از وی می‌خواهند به اشتباه خود اعتراف کرده و توبه نماید تا شاید خداوند از سر تقصیرات وی بگذرد.

خبیثان زشت كردار ، زر و و زور و تزویر را وسیله حفظ جایگاه خود قرار داده اند و به هر رذالت و خباثتی تن می دهند . تاریخ گواه می هد كه این انسان ها هیچ گاه قابل اطمینان نبوده و در حساس ترین مواقع ، مهلك ترین ضربات را وارد می كنند . امروز هم ، جریان نفاق كه بنا بر ذات منافقش باید در خفا باشد ، به صورت علنی به صحنه آمده ، خنجر به دست گرفته و بر پیكره نظام اسلامی زخم وارد می كند...

آیت الله مهدوی کنی در خاطرات خود روند منصوب شدن آیت الله منتظری به سمت قائم مقامی رهبری و تلاش های هاشمی برای جا انداختن این تصمیم و نیز مشکلات قانونی آن را تشریح می کند.