افکار عمومی

بایستی دید تصمیم‌گیران، نسبت به خطرات این اعزام اشراف داشتند؟ آیا احتمال اعزام به کشوری غیر از یمن وجود داشت؟ آیا پیش‌بینی چنین واکنشی از سوی عربستان و نیروهای ائتلاف برای دولتمردان وجود داشت؟ آیا ایران مترصد تنش نظامی در منطقه بوده و هست؟ آیا هدف ایران از اقدام رسانه‌ای بسیج افکار به نفع ملت یمن بود، یا یک اشتباه تاکتیکی محسوب می‌شد؟

در بخشی از یادداشت احدیان آمده است: آقای روحانی تصمیم گرفته اند به فکت شیت غیر رسمی ایران رسمیت بدهند و غائله انتشار فکت شیت را پایان دهند که متاسفانه این امر را با تدبیری مناسب انجام ندادند.

"توانستيم تورم را مهار کنيم! توانستيم ار رکود خارج شويم و امروز در مسير رونق حرکت کنيم! توانستيم اتکايمان را به نفت کم کنيم! صادرات غيرنفتي را افزايش داديم! يعني اقتصاد مقاوم، يعني اقتصاد مقاومتی!!/ما حقوق هسته‌ای اين ملت را تثبيت کرده‌ايم!سازمان تحريم را در هم شکسته‌ايم!/آستانه تحمل را بالاتر ببريم،به همه نشان دهيم که افکار مختلف را ما تحمل مي‌کنيم. دست به دست هم دهيم، مجلسي را بسازيم که شايسته اين ملت بزرگ ايران است و مجلس خبرگانی را بوجود آوريم که ثبات بيشتر براي کشور!! و آرامش بيشتر "براي افکار عمومي جامعه!! ما بوجود آورد و اين کار با همکاري يکديگر امکان‌پذير است

رئیس مجلس شورای اسلامی گفت: اینکه مفاسد اقتصادی بدون سند و حتی اسامی در رسانه‌ها مطرح می‌شود افکار عمومی را متشنج و دچار اختلال می‌کند که گاهی رسانه‌ها نیز به آن دامن می‌زنند.

نماینده مطرح اصلاح‌طلب مردم تهران در مجلس ششم گفت: دولت آقای روحانی دچار نقصان درساماندهی ارتباط خود با مردم است. این دولت همچنان در ارتباط مستقیم با افکار عمومی دچار لکنت زبان است.

امروز می‌توانیم ادعا کنیم که رسانه‌های کشورمان در عبور از پدیده احمدی‌نژاد با یک بحران کامل روبرو شدند. آن‌ها در فضای سیاسی و رسانه‌ای مقابل مردی قرار گرفتند که برخلاف دیگر سیاستمداران به‌هیچ‌وجه صاحب یک جبهه رسانه‌ای نبود. درنتیجه آتش توپخانه آن‌ها علیه دکتر احمدی‌نژاد به‌عنوان رئیس‌جمهور را نه‌تنها کسی پاسخ نمی‌داد، بلکه جبهه مقابل نیز با آن “هم‌افزایی” می‌کرد.

جریانی که در انتخابات ریاست جمهوری یازدهم شعار لغو تحریم‌ها دادند و به بهانه لغو تحریم، مذاکرات دوجانبه با آمریکایی‌ها را کلید زدند و هم به همین بهانه منتقدان هسته‌ای را آماج اتهام و فحاشی کردند، اکنون اگر بخواهند توافقی را امضا کنند که در آن لغو یکجای همه تحریم‌ها گنجانده نشده باشد، در واقع مرتکب یک خیانت علیه ملت شده‌اند و همه شائبه‌ها درباره آنها رنگ واقعیت خواهد گرفت.

سفر اخیر علی‌اکبر ولایتی به روسیه و دیدارهای وی با مقامات ارشد روس توانست تا حدودی توجه افکار عمومی را متوجه این اقدام دیپلماتیک ایران کند. در این سفر ولایتی با عنوان نماینده ویژه رئیس‌جمهور به روسیه فرستاده شد. یعنی ولایتی با ماموریت روحانی به مسکو رفت و همین موضوع غیبت ظریف در این ماجرا را تامل‌انگیز‌تر کرده است. رئیس‌جمهور چرا ولایتی را انتخاب کرد و به عبارت بهتر، چرا این ماموریت را به ظریف نداد؟

سایت خبری تحلیلی «گلوبالیست» نوشت: پیام عالی‌ترین مقام ایران، خیلی صریح و روشن به اروپا و آمريكا، توسط یک نامه سرگشاده ابلاغ شد. در این پیام از واقعیتی صحبت می‌شود که با وضعیت به وجود آمده غیرقابل اجتناب بوده و آن شناخت اسلام از سرچشمه است. این دعوت رهبر ایران است که از جوانان می‌خواهد اسلام را از قرآن و از پیامبرش بشناسند و از همین رو بایستی این دعوت را قبول کرد.

محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه کشورمان درنشست «چشم انداز ژئوپلتیک» در مجمع جهانی اقتصاد در داووس سوئیس گفت: مشکل منطقه خاورمیانه، مشکل شیعه و سنی نیست، بلکه مشکل بین افراطی گری و نیروهای منطقی تر و میانه رو در منطقه است.