توافق هسته‌ای

پس از اینکه محمود احمدی نژاد در انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۰۵ پیروز شد، برگزاری این دیدارهای مخفیانه در پایتخت‌های کشورها متوقف گردید. اما ارتباط این گروه با ظریف بسیاری کلیدی بود و پس از اینکه وی در سال ۲۰۱۳ از سوی روحانی – رییس‌جمهورِ تازه انتخاب‌شده – به عنوان وزیر امور خارجه منصوب شد، کمک کرد تا گفتگوها بار دیگر آغاز شود.

عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی : مکتب سیاسی امام و خط قرمزهایی که رهبری تعیین کردند باید صد در صد رعایت شود و نباید افراط و تفریط صورت گیرد و از طرف دیگر نباید یکدیگر را به خیانت متهم کنند/باید خیلی سریع جلوی بخش‌هایی از این توافقنامه که به ضرر منافع ملت است را بگیرند/رئیس‌جمهور در برابر توافق مسئول درجه اول است و در دنیا و آخرت باید پاسخگو باشد/اینکه همه جزئیات را به رهبری ارجاع دهند درست نیست زیرا مقام معظم رهبری وظیفه ندارند در مورد تمام جزئیات نظر بدهند، ایشان خطوط قرمز را تعیین کردند.

عده‌ای معتقدند که توافق وین و قطعنامه 2231 ضريب امنيت کشور را افزايش مي‌دهد و سايه تهديد را از سر ايران برمي چيند. هرچند که اظهارات عاجزانه مقامات آمریکایی درخصوص حمله به ایران بیشتر به یک بلوف تکراری شبیه است اما باید به این موضوع توجه داشت که دشمن هیچگاه از ضربه زدن به جمهوری اسلامی ایران دست برنمی دارد و به هر طریقی به دنبال ایجاد مسیری برای ورود به روزنه‌های امنیتی کشور است.

تا کنون سه متن توسط طرفین مذاکرات، به عنوان خروجی مذاکرات در وین منتشر شده است. متن اول معروف است به برجام که عملاً متن اصلی منتشر شده است. متن دوم متن پیش‌نویس قطعنامه شورای امنیت است و متن سوم متن نقشه راه آژانس بین‌المللی انرژی اتمی برای روشن کردن موضوعات باقیمانده گذشته و متن سوم که صبح روز اعلام توافق نهایی و پیش از اعلام آن منعقد و توسط آمانو به اطلاع رسانه‌ها رسانده شد؛ این متن سوم کمتر مورد توجه رسانه‌ها قرار گرفته و این در حالی است که رد شدن برخی از حساس‌ترین خط قرمزهای کشور بواسطه همین سند انجام می‌شود.

رییس جمهوری در دیدار مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا، توافقنامه وین را «نمایش قدرت دیپلماسی برای حل اختلافات و مشکلات بین‌المللی» دانست و گفت: تعهد مشترک ما در برابر بشریت، پایان تروریسم و کشتار بی‌گناهان است.

ضرغامی درباره اظهارنظر اخیر رئیس‌جمهور مبنی بر برد ایران در مذاکرات نوشت: نفهمیدیم چطور برد-برد، نتیجه اش ٢-٣ است، البته چون رئیس جهمورمان را قبول داریم اگر او ٠-٦ هم بگوید، حرفی نیست، ولی دیگر برد-برد نیست.

ساعتی پیش از اعلام توافق هسته‌ای وین و قرائت بیانیه مشترک ایران و 1+5،تفاهم‌نامه‌ای بین کشورمان و آژانس بین‌المللی انرژی هسته‌ای منعقد شد که به اعتبار بند 7 آن،به «نقشه راه»معروف شد. آن زمان بلافاصله این تردید پدید آمد که این نقشه راه 10بندی،چگونه و با چه ساز و کاری خواهد توانست مناقشه دوازده ساله ایران و آژانس را حل کند!؟

1-تیم آمریکایی همواره بر سر میز مذاکرات از «روح کنگره» به‌عنوان بزرگ‌ترین مانع حاضر و ناظر بر سر راه پیشرفت برنامه‌های باراک اوباما در حل آنچه «بحران هسته‌ای ایران» خوانده می‌شد، استعانت جست. به نحوی که بندهای قابل توجهی از متن جمع‌بندی مذاکرات وین به صورت پیشدستانه با هدف جلب نظر موافق کنگره به تیم ایرانی تحمیل شد.

جان کری، وزیر امور خارجه آمریکا که این روزها سرگرم حضور در جلسات و نشست‌های مختلف برای دفاع از محتوای متن برجام است، در شورای روابط خارجی آمریکا و در دفاع از متعهد بودن آمریکا به مفاد این متن گفت درصورت عدم‌پذیرش این توافق در آمریکا یا در هر شرایطی که آمریکا این توافق را بر هم بزند؛ تبعات آن در ایران غیر قابل پیش‌بینی است.

یک سال قبل از آغاز آخرین دور مذاکرات ایران با گروه موسوم به 1+5 مانوری از سوی دولت یازدهم در یکی از استان‌های کشور با عنوان «برد - برد» برگزار شد. در این مانور همه برنامه‌ها و طرح‌ها بوی 1+5 می‌داد! 5 مقام ارشد دولتی از جمله محمد باقر نوبخت و اکبر ترکان در این همایش به سخنرانی و تعریف و تمجید از طرح «برد - برد» پرداختند و با اضافه شدن سخنرانی آقای استاندار به این جمع، 1+5 معنا یافت.