گفتمان بهار

»آیا تنها قرائت از گفتمان مهدوی، قرائت انجمن حجتیه است؟ هرگز این‌گونه نیست. قرائت دکتر احمدی‌نژاد که همان گفتمان امام (ره) از مهدویت است، شرط ظهور را رشد جهان می‌داند و برای رشد باید حرکت کرد و هر‌حرکتی باید بر حجتی استوار باشد و یکتا حجت در زمان غیبت مهدی (عج)، فقیهی است که جامع شرایط زعامت باشد؛ و این تأیید و تأکیدی جدی بر موضوع ولایت فقیه است.

افراط دولت یازدهم و حامیان آن در به کارگیری تاکتیک «ترور شخصیت منتقدان»٬ موضوعی است که در بلندمدت٬ نه تنها کاربرد مقطعی آن را برای «اعتدال گرایانی» از دست می دهد که به زعم آنان «توانایی ناسزاگویی» با «جدی و قدرتمند بودن» مترادف است و باعث تثبیت «ناسزاگو» به عنوان «مقام برتر» می شود؛ بلکه با توجه به مصداق عبارتی از «سعدی شیرازی»٬ موجبات ریزش حامیان کنونی از اطراف دولت یازدهم و همچنین موجبات ناکامی این دولت را در جذب حامیان جدیدی که مقید به عقلانیت در انتقاد هستند٬ فراهم می آورد.

حجت الاسلام شریف زاده با طرح این سوال که چطور برخی آقایان می‌گویند طرح گفتمان بهار و حامیان این گفتمان منافات و مخالفت با ولایت فقیه دارد، ادامه داد: طرح گفتمان بهار یعنی طرح ولایت و ما بین ولایت فقیه و ولایت امام زمان‌(عج) تمایز ذاتی و ماهوی قائل نیستیم.

اسفندیار رحیم‌مشایی در پاسخ به این سوال که بعد از پایان دولت به چه کاری مشغول خواهید شد، گفت: در این ارتباط برنامه خاصی ندارم و بیشتر فعالیت‌هایمان معطوف به کارهای مطالعاتی خواهد شد.

وقتی که به صراحت می گویند که این احضاریه اشتباه بوده است، این نشان از داوری درست مردم است. هر برخورد با احمدی نژاد، برخورد با همه مردم ایران است.

برخی از کسانی که منتقد شدید آقای مشایی هستند و او را به حجتیه بودن متهم می‌کنند، خود عقیده حجتیه دارند، آن‌ها می‌گویند جهان، رو به تاریکی می‌رود و انسان‌ها هر روز بدتر از روز پیش می‌شوند در حالی که آقای مشایی می‌گوید مردم باید شایسته بشوند تا منجی بیاید و قدرش را بدانند.

برای رییس جمهور و یارانش آنچه مهم است عمل به فرمایش مقام معظم رهبری در حضور حداکثری مردم از جمله حامیان گفتمان بهار، و خلق حماسه سیاسی توسط ملت شریف است.

حجت الاسلام بهمن شریف زاده رییس ستاد مردمی بهار در گفتگو با شبکه ایران به تشریح برنامه های این ستاد در چهارمین دوره انتخابات شوراها پرداخت.

به هیئت نظارت گفتم مگر می‌شود یک نفر 30 سال مدرس و مدیر حوزه باشد، امام جماعت باشد ولی نامسلمان باشد و هیچکس هم به او چیزی نگوید.