تفاوت عزت‌ دیپلماسی دولت‌احمدی‌نژاد با دولت‌های روحانی و خاتمی

به گزارش «پايگاه خبري تحليلي رئيس جمهور ما»؛ دکـتر حسن روحانی رئیس جمهور کشورمان در سفر اخیر خود به نیویورک برای حضور در مجمع عمومی سازمان ملل متحد برای اولین بار در تاریخ انقلاب اسلامی با نخست وزیر کشور انگلستان دیدار کرد.

اما هنوز ساعتی از این دیدار نگذشته بود که کامرون در نطق سالانه خود در سازمان ملل بشدت به ساحت ملت بزرگ ایران توهین نمود؛ وی گفت : ” ایران باید فرصت داشته باشد تا نشان دهد می تواند بخشی از راه حل منطقه (در مبارزه با داعش) باشد و نه بخشی از مشکل. صبح امروز من با رئیس جمهور روحانی دیدار کردم، ما اختلاف نظرهای شدیدی داریم. ایران از گروه های ترویستی حمایت می‌کند، برنامه هسته ای اش، رفتارش با مردمش، همه اینها باید تغییر کند.”

پس از این نطق اهانت آمیز نخست وزیر انگلیس علیه ملت ایران ، تصاویری از دیدار روحانی – کامرون منتشر شد که دیوید کامرون در دیدار روحانی پای چپ خود را روی پای راست خود گذاشته که کف پای وی به سمت صورت رئیس جمهور کشورمان است که در عرف دیپلماسی حاوی مفهمومی توهین آمیز بدنی برشمرده میشود که متاسفانه این امر با پاسخ مناسب از سوی دکتر روحانی روبرو نشد ؛ اما دکتر محمد جواد ظریف وزیر امورخارجه کشورمان که به خوبی به این نوع مسائل در مذاکرات آشـناست و سال ها در سطـح اول دیپلماتیک فعالیت نموده است با تکرار همان حرکت پاسخ وی را داد که چون ایشان وزیر امور خارجه هستند و دیوید کامرون نخست وزیر و در مقامی بالاتر، این حرکت پاسخ قاطعی در عرف دیپلماتیک محسوب میشود.

قابل ذکر است این قبیل اتفـاقات و بعضا توهین ها در دولت تدبیر و امید مسبوق به سابقه بوده است و در یک سال گذشته نمونه های دیگری نیر رخ داده است که به اختصار به آن می پردازیم :

۱- آذرماه سال گذشته بود که هیاتی پارلمانی از اتحادیه اروپا عازم ایران شـدند. قرار بود این هیات با دکتر محمدجواد ظریف وزیر امور خارجه،‌ آیت الله هاشمی رفسنجانی رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام و دکتر علی لاریجانی رئیس مجلس شورای اسلامی دیدار کنند.

این هیات ۲۵ آذرماه با دکتر ظریف و آیت الله هاشمی رفسنجانی دیدار می‌کند که این دیدارها حاشیه های قابل تامل و بعضا تحقیرآمیزی برای دولت تدبیر و امید دارد ؛ آنجایی که «تاریا کرونبرک» سرپرست هیات در زمان ورود ظریف به سالن در اقدامی غیر دیپلماتیک به احترام وزیر از جای خود بلند نمی شود.

حمید رسایی نماینده مردم تهران در مجلس، در تذکری در مجلس شورای اسلامی گفت: «ما به آقای هاشمی در درون خانواده خودمان انتقاداتی داریم اما اگر یک خارجی بخواهد به شخصیت‌های ما توهین کند، برای ما قابل قبول نیست، نشان داده شد که زمان ورود آقای هاشمی رئیس هیئت پارلمانی اروپا جلوی پای آقای هاشمی بلند نمی‌شود که این خلاف ادب دیپلماتیک است».

البته چند روز بعد کرونبرک در توجیه رفتار خود در مصاحبه‌ای گفت که بر اساس عرف دیپلماتیک زنان به پای مردان بلند نمی شوند و اگر از این نوع تشریفات اطلاع داشت حتما به پای هاشمی بلند می شد

۲- اما این آخرین نمونه از رفتارهای عجیب و غریب دیپلمات‌های غربی در دیدار با مقامات ایرانی در دولت یازدهم نبود. «بونینو» وزیر امور خارجه ایتالیا روز ۳۰ آذر وارد تهران می‌شود، ورودی که باز هم برای وزارت امور خارجه روحانی بی‌حاشیه نیست.

ظاهرا بونینو در زمان ورود به ایران می خواهد بدون حجاب دیپلماتیک وارد کشورمان شود. از اینجای ماجرا به بعد روایت های دوگانه ای از این مساله توسط رسانه‌ها نقل می شود.

یکی از سایت‌های خبری ماجرا را اینگونه روایت می کند: «هنگام نشستن هواپیمای حامل وزیر امور خارجه ایتالیا، وقتی مدیر تشریفات وزارت امور خارجه با سه روسری رنگین برای استقبال از وی وارد هواپیما می‌شود، او قبول نمی‌کند و می‌گوید که فقط بدون حجاب حاضر است وارد ایران شود.»

این سایت خبری در ادامه آورده بود: «وقتی گفته می‌شود که طبق پروتکل باید عمل شود، وی پاسخ می‌دهد که چطور مقامات ایرانی در ضیافت‌های ما به خاطر سرو مشروب حاضر نمی‌شوند، من هم حاضر نیستم تن به این محدودیت بدهم. اصرار‌ها راه به جایی نمی‌برد و بالاخره مدیرکل تشریفات با محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه کشورمان تلفنی تماس می‌گیرد و کسب تکلیف می‌کند و خواستار مکالمه وی با وزیر امور خارجه ایتالیا می‌شود. ظریف ضمن اینکه حاضر به مکالمه تلفنی نشده است، می‌گوید: بگویید اگر نخواهید حجاب داشته باشید، نمی‌توانیم در تهران از شما پذیرایی کنیم و همه قرارهای شما لغو می‌شود. وی با ناراحتی در داخل هواپیما ابتدا با ایتالیا تماس تلفنی برقرار می‌کند و بعد با عصبانیت و پس از کشیدن چند سیگار، با اکراه روسری را به سر کرده و از پلکان هواپیما پایین می‌آید.»

۳- نمونه دیگر رفتار غیردیپلماتیک و البته بی جواب مانده ازسوی مقامات خارجی،‌ با سفر وزیر امور خارجه سوئد به کشورمان رقم خورد. «کارل بیت» که پیش از سفر به تهران برای بازدید از آثار باستانی کشورمان عازم اصفهان شده بود، در نشست خبری با وزیر امور خارجه کشورمان اقدامی عجیب و غیردیپلماتیک را به به نمایش گذاشت. علاقه «بیت» به عکاسی موجب شد وی در زمان صحبت های ظریف در اقدامی خارج از عرف اقدام به عکاسی با موبایل خود از خبرنگاران حاضر در سالن کند.

۴- البته اگر بخواهیم نگاهی گذرا به سال های دوران اصلاحات داشته باشیم ، از این قبیل توهین ها به ملت ایران و مسئولین آن از طرف غربی ها به چشم میخورد. از نمونه به عدم استقبال رسمی رئیس جمهور فرانسه از سید محمد خاتمی در کاخ الیزه و انداختن پاهای وزرای امور خارجه آلمان و انگلیس در کاخ سعد آباد در دیدار با رییس جمهور وقت کشورمان است.

همه اینها نمونه ای از عملکرد جریانی است که ادعای بازگشت عزت به عرصه دیپلماسی بود که به دولت های نهم و دهم وارد می نمـودند؛ اما شاید اگر به محمود احمدی نژاد و دولت هایش انتقادات کم و زیادی در حوزه های مختلف وارد باشد ولی انصافا در قضیه سیاست خارجی و دیپلماسی عمومی ، احمدی نژاد راه و مسیر عزت آفرین انقلابی را درپیش گرفت تا جایی که رهبری عزیز انقلاب اسلامی در آخرین دیدارشان با هیات دولـت دهم در تیر ۱۳۹۲ فرمودند :

نکته دیگر هم که در مورد این دولت در طول این هشت سال مورد نظرم بود و بارها هم به آن اشاره کردم، این است که این دولت بحمدالله توانست شعارهای انقلاب را سر دست بگیرد و به آنها افتخار کند و آنها را در جامعه مطرح کند …. این دولت این شعارها را مطرح کرد، برجسته کرد، سر دست گرفت، به آنها افتخار کرد؛ در مجامع جهانی، احساس شرم از انگیزه‌های انقلابی و از اهداف انقلابی و از شیوه‌های انقلابی نکرد؛ این خیلی کار بزرگی بود.

اما برای صدق گفتار خویش جالب است فقط به ذکر دو نمونه از تلاش و برنامه طرف های مستکبر غربی که قصد تحقیر ملت ایران و مسئولین آن را در سال های دولت قبل را داشته اند بررسی نماییم :

الف) در تاریخ ۲۲ شهریور سال ۸۸ ، سایمون گس سفیر وقت انگلیس در تهران که حدود ۵ ماه است که از سوی این کشور به ایران فرستاده شده است اما رئیس جمهور احمدی نژاد بنابر دلایلی که می تواند مرتبط به جانبداری انگلیس از فتنه گران باشد به آقای سفیر برای تقدیم استوارنامه وقت نمی دهد ولی بالاخره در این روز سایمون گس به دیدار رئیس جمهور می رود؛ بر اساس عرف دیپلماتیک زمانی که سفیر به سمت رئیس جمهور حرکت می کرد، احمدی نژاد نیز باید به سوی وی یک قدم برمی داشت ولی رئیس جمهور وقت بدون هیچ گونه لبخند دیپلماتیکی سر جای خود ایستاد و استوارنامه گس را تحویل گرفت.

ب) اما این آخرین نوع از رفتاری های اینگونه رئیس جمهور سابق نبود. ۱۳ آذرماه سال ۹۱ سفیر جدید سوئد برای تقدیم استوارنامه اش به دیدار احمدی نژاد می آید. پس از نشستن رئیس جمهور و سفیر بر روی صندلی،‌سفیر در اقدامی بی ادبانه و خارج از عرف دیپلماتیک پای خود با بر روی پای دیگرش می اندازد. در مقابل احمدی نژاد به محض دیدن این رفتار سفیر سوئد پای خود با بر روی پای خود قرار داده و مذاکره با این شیوه نامتعارف ادامه می‌یابد.

در پایان جا دارد به این نکته اشاره نماییم با وجود همه انتقادات و اختلاف نظرها با برخی اقدامات و رویکردهای دولت فعلی ، ولی هیچ یک از ما یک تار موی مسئولین عزیز کشورمان را با صدها مسئول بی ارزش و مستکبر غربی معاوضه نخواهیم نمود و از طرفی نیز طاقت کوچکترین اساعه ادب و هنک حرمت به این عزیزان را نداریم. انشاالله مسئولین محترم کشورمان نیز با بصیرت و هوشیازی بیشتری به خنثی سازی و مقابله با اقدامات دشمنان ملت ایران و نظام مقدس اسلامی پرداخته و پاسخ مقتضی را به آنان بدهند. بی شک دعای خیر ملت و رهبری نیز پشت سر آنان است.

منبع