نکته‌خوانی (تبیین دیدگاه)

میان بازگشایی سفارت انگلیس، فعالیتها و تحرکات به اصطلاح رسانه ای بی بی سی و پمپاژ ادعای حقوق بشری علیه ایران چه ارتباطی برقرار است؟ آیا اضلاع این مثلت ، تصادفی کنار هم قرار گرفته و این صحنه، کاملا اتفاقی و عادی رخ داده است؟ یا می تواند بر اثر یک سناریو و طراحی از پیش تعیین شده‌ای برای نیل به اهدافی ترسیم شده باشد؟

واقعیت آنست که برخلاف ادعاهای اولیه، اکنون تحلیلگران به روشنی اذعان می کنند که مداخله در عراق، دست آمریکا در برابر ایران را تقویت نکرد. بلکه اهرمی ژئوپلیتیک در برابر ایالات متحده در اختیار ایران قرار داد و حتی ایران را قادر ساخت تا بدون آن که بهایی بپردازد، جان نیروهای آمریکایی را بگیرد. همانطور که آسوشیتدپرس گزارش کرده، نفوذ ایران در منطقه به سطح بی سابقه ای رسیده است.

نگرانی از ایجاد وابستگی اقتصادی در ایران دغدغه ای بود که پس از تشدید تحریم های همه جانبه بین المللی علیه کشورمان رهبر معظم انقلاب اسلامی را بر آن داشت که ملت و مسئولان را به جنگ اقتصادی هشدار داده و سلاح مبارزه در این میدان را تنها و تنها اقتصاد مقاومتی عنوان کنند.

رهبر معظم انقلاب در ديدار با اقشار مختلف مردم در روز پنج شنبه -مورخ ۱۳۹۴/۰۶/۱۸- فرمودند: "يکي از مهم‌ترين راه‌هاي تقويت دروني، حفظ روحيّه‌ي انقلابي گري است در مردم؛ بخصوص در جوان ها. سعي دشمنان اين است که جوان ما را لاابالي بار بياورند، نسبت به انقلاب بي‌تفاوت بار بياورند، روحيّه‌ي حماسه و انقلابي گري را در او بکُشند و از بين ببرند؛ جلوي اين بايد ايستاد. جوان، روحيّه‌ي انقلابي گري را بايد حفظ کند. و مسئولين کشور جوان هاي انقلابي را گرامي بدارند.

هدف اصلی دشمن از نفوذ در کشور مهمی مثل ایران، اثرگذاری بر تصمیمات و موضع‌گیری‌های مسئولین، نخبگان و رسانه‌ها و از طریق آنها اثرگذاری بر شعارها و آرمان‌های مردم است تا شاید راه تسلط دوباره بر ایران برایش فراهم شود. هرگز نباید گمان کرد که نفوذ دشمن در یک نظام اجرایی محدود به عواملی مثل جاسوس‌های حرفه‌ای یا مزدورانی است که با چهره‌های ظاهراً موجه، در جایگاه‌های حساس کشور نفوذ می‌کنند؛ آنچه مهمتر از این جاسوس‌های رسمی است، مسئولینی هستند که ندانسته و ناخواسته در جدول دشمن قرار گرفته و از روی ساده‌لوحی، خطای محاسبه یا هواهای نفسانی پازل دشمن را تکمیل می‌کنند.

آنچه طی سال‌های اخیر زمزمه آن در کشور شنیده می‌شود عمدتا نفوذ از نوع سیاسی است اگرچه در حوزه‌های فرهنگی، اقتصادی نیز تلاش هر روزه دشمن وجود دارد. در بخش سیاسی، نفوذ عمدتا در سه موضوع دنبال می‌شود؛ نفوذ در ادراک سیاسی، نفوذ در متولیان امور و نفوذ در شبکه تصمیم‌گیری سیاسی کشور.

"تغییر نرم در ایران از طریق مدیریت افکار عمومی" و "تحدید قدرت" دو راهبرد اصلی آمریکا علیه ایران است که به صورت موازی، هماهنگ و دیالکتیک‌وار توسط آمریکا دنبال می‌شود و این خطری به غایت و به شدت فراتر از اشکالات برجام است و معتقدم اگر در این زمینه نیز تدابیر لازم از هم‌اکنون اتخاذ نشود، عاقبتی بس ناگوار در انتظارمان خواهد بود.

به نظر می‌رسد که امریکا پس از جمع‌بندی نهایی مذاکرات در وین و حتی پیش از آن، پروژه‌های پساتوافق را کلید زده است؛ امریکا علیه ایران دو راهبرد کلان را در دستور کار خود قرار داده است که شامل: 1- "تغییر نرم در ایران از طریق مدیریت افکار عمومی" 2- "کنترل قدرت در ایران است" که این دو راهبرد را به صورت موازی و هماهنگ دنبال می‌کند.

القاء نیاز، تهدید به خطری بزرگ و قریب‌الوقوع، بزرگ‌نمایی برخی حوادث و مشکلات و... از اصلی‌ترین روش‌ها برای دستیابی به نتیجه مورد نظر بحران‌سازان است که هریک به تنهایی یا بصورت توامان در کشورهای گوناگون مورد آزمایش قرار گرفته است. اما این قبیل اقدامات نیازمند دو عنصر کلیدی و مهم است نخست فرماندهی منسجم و مستقر و سپس رسانه‌های گوش به فرمان و یکپارچه. بدون این دو عنصر عملیات روانی اتاق بحران شکل نمی‌گیرد.

آمریکا در پروژه نفوذ خود از هر 4 فاکتور تغییر و تحول کلان در یک جامعه (قدرت، گفتمان، سبک‌زندگی و اندیشه و آگاهی) بهره‌گیری کرده و خواهد کرد اما مساله آن است که برجام، مک‌دونالد، انتخابات‌های پیش‌رو و... چه نقشی در این پروژه بزرگ آمریکا بازی و به کدام‌یک از 4 رکن گفته شده کمک خواهند کرد و چه راه‌هایی باید به سوی آمریکا بسته شود.