آرایش سیاسی

هر یک از جریان‌ها و طیف‌های سیاسی اصلاح‌طلب در شرایط نوین سیاسی کشور، با توجه به بدنه‌ی روحانیت خود، سعی در ایفای نقش دارند؛ این جریانات سیاسی، که از فقر روحانیونی در سطح اجتهاد و مورد تأیید شاخصه‌های شورای نگهبان رنج می‌برند، احتمالاً با اشتراکات و هم‌پوشانی‌های فراوانی در لیست نهایی خود همراه خواهند شد.

مسعود ده‌نمکی طی مطلبی در وبلاگ شخصی‌اش نوشت: لطیفه‌ای است مشهور که می‌گویند در یک مسابقه فوتبال به دلیل دوستی خاله خرسه یکی از بازیکنان در گل زدن به دروازه خودی، مربی از روی نیمکت فریاد زد که احتیاجی به دفاع نیست مارادونا را رها کنید غضنفر را بگیرید.

«آقای هاشمی به نوعی نماینده کاندیداهای مرحله اول در مرحله دوم انتخابات سال 84 بود، یعنی هاشمی تبلور همه آنها بود. اما احمدی‌نژاد شخص دیگری بود! آقای احمدی‌نژاد به مرحله دوم رسیده بود. این حقیقت بیانگر این بود که مردم امیدی به تغییر نداشتند، در بین همه گزینه‌ها فقط یک امید وجود داشت و آن احمدی‌نژاد بود! طرف مقابل هم هیچ امیدی به گزینه‌های دیگر غیر از هاشمی نداشت، چرا که آنها همه، همان هاشمی بودند!»

پاسخ باهنر درباره این‌ که آیا جلیلی می‌تواند ادبیات احمدی‌نژاد را داشته باشد؟ اضافه کرد: خیر؛ خود احمدی‌نژاد هم نمی‌تواند این کار را بکند!

حضور اکبر هاشمی رفسنجانی علاوه بر آن‌که تقسیم‌بندی‌ها، مرزبندی‌ها و ائتلاف‌های سیاسی ـ انتخاباتی و به نوعی آرایش سیاسی کشور را بر‌هم زد، سبب شد تا بار دیگر دوقطبی گفتمانی قدرت و ثروت و سازش در یک‌سو و گفتمان اصیل انقلاب اسلامی در سوی دیگر شکل بگیرد.