اپوزیسیون

از نظر امریکایی‌ها حضور ایرانیان در اروپا - اعم از آنانی که حضور طولانی مدت و یا حضور کوتاه مدت دارند – یک فرصت خوب برای جذب نیرو و کسب اطلاعات سازماندهی نیروها و به کارگیری آنان به حساب می‌آمد.

وقایع سال 88 در اثر علل و عوامل گوناگون داخلی و خارجی رخ داد؛ اما آنچه حائز اهمیت است، نقش‌آفرینی عده‌ای از عناصر داخلی است که اینک خود را مدافع این نظام و انقلاب معرفی می‌کنند. در این میان یکی از اضلاع فتنه‌آفرین، سید محمد خاتمی، رئیس‌دولت اصلاحات، بود.

شعبه 1083 دادگاه مجتمع کارکنان دولت تهران، برای اتهام‌های یازده سال پیش ِ شش تن از فعالان سیاسی، از جمله مهندس عزت الله سحابی، که به دلیل شرکت در کنفرانس برلین متهم و مورد تعقیب قرار گرفته بودند، اختتام پرونده و قرار منع تعقیب صادر کرد

نیک آهنگ کوثر، در مطلبی تحت عنوان "سوژه ای به نام «نعیمه اشراقی»" نوشت: «وقتی جماعتی سعی می‌کنند خمینی را نماد پاکی و خوبی و احترام به ایران‌زمین معرفی کنند، دردم می‌گیرد. مانده‌ام معطل که آیا نوادگان خمینی می‌دانند پدربزرگ‌شان چه گلی بر سر این سرزمین زده است یا نه؟ احتمالا اگر هم بدانند، به خاطر بهره‌گیری از منافع اسمی "امام" سکوت می‌کنند. بالاخره نوه امام بودن منافعی دارد و ابر و باد و مه و خورشید و فلک در کارند تا این خاندان، به غفلت نخورند.»!

یکی از محورهایی که طی چند ماه گذشته به کرات به طور وسیعی در سطح رسانه های جریان تجدیدنظر طلب، فتنه و اپوزیسیون مطرح می شود انتقاد به سیستم قضایی کشور به عنوان تابعی از نقض حقوق شهروندی و حقوق بشر در ایران می باشد.

سوزان مالونی در پایگاه اینترنتی اندیشکده بروکینگز مدعی شد آزمون واقعی روحانی نه در توانایی یا عدم توانایی دستیابی به توافق هسته‌ای در سیاست خارجی بلکه تمرکز روی مسائل داخلی و از جمله حقوق مخالفان سیاسی است.

چندی پیش برخی سایت ها طی‌ خبری اعلام کرد که امیر حسین موحدی از فعالان اپوزوسیون و همکار مجله اینترنتی خودنویس که توسط نیک آهنگ کوثر اداره میشود با مراجعه به دفتر حافظ منافع جمهوری اسلامی، فرم‌های موسوم به "توبه نامه" را پر کرده و تقاضای بازگشت به ایران کرد.

دولت يازدهم اولين دولتي است که از هيچ تئوري اقتصادي و گفتمان مديريتي برخوردار نيست. تمام توان اقتصادي دولت در برداشتن تحريم ها متمرکز شده و همين موضوع سبب شده تا فشار غربي ها بر اقتصاد کشور بيشتر شود در مقابل خيلي زود با فروکش کردن هيجانات کاذب ناشي از فعل و انفعالات سياسي، دولت در برابر اين سئوال عموم مردم قرار گرفت که چه طرح اقتصادي براي رفع مشکلات اقتصادي جامعه دارد؟

آغاز دهن کجی‌ها و نگاه تحقیرآمیز و استفاده از فرصت دولت یازدهم برای انجام رفرم و تشکیلات جاسوسی در ایران و دخالت آشکار در امور داخلی کشور، قطع به یقین یادآور همان دورانی است که دولت نه با دید بلند مدت و انقلابی بلکه با دید کوتاه و غربگرایانه به مسائل کشور نگریسته و ارزش‌های انقلاب و دستاوردهای چند ساله نظام را در چشم به هم زدنی به چوب‌ حراج می‌گذارد تا قدری اقتصاد جان بگیرد.