تحریم‌ها

مطابق آنچه در این نامه ذلت‌بار آمده بود، در ازای «خروج نام ایران از محور شرارت» و «فروش قطعات هواپیما به ایران» از سوی امریکا، ایران متعهد می‌شد فعالیت‌های هسته‌ای خود را شفاف کند و از خلع سلاح حماس و حزب‌الله لبنان حمایت کند.

نسخه نویسان سازش که عنوان "کاسبان تحریم"حقیقتاً برازنده آن‌هاست، با غفلت از راهبردهای کلان پیشرفت کشور، تنها راه پیشرفت و توسعه کشور را "جهانی‌شدن" و به عبارتی، "غربی شدن" می‌دانند.

روز یکشنبه ۵ مرداد، تعدادی از روزنامه‌های حامی دولت یازدهم، با ذوق زدگی از قول وندی شرمن، معاون وزیر امور خارجه‌ آمریکا تیتر زدند: «تعلیق تحریم‌ها آغاز راهی برای لغو آنهاست»؛ این جمله‌ای عجیب بود. تعجب آور این بود که آمریکایی‌ها تاکنون هرگز نگفته‌اند که تحریم‌ها لغو خواهد شد. و حتی در مذاکرات از هیچ یک از خواسته‌های خود کوتاه نیامده اند.

طبق گزارش کمیته ملی ایران- آمریکا، اقتصاد آمریکا در نتیجه تحریم های اقتصادی علیه ایران و فرصتهای از دست رفته در عرصه صادرات در طول ۱۸ سال، ۱۷۵ میلیارد و ۳۰۰ میلیون دلار زیان دیده است. بر اساس برآورد این ساختار غیرتجاری مستقر در واشنگتن که از لغو تحریم ها علیه ایران پشتیباتی می کند، اقتصاد آمریکا در اثر ممنوعیت فروش کالاهای آمریکائی به ایران، در دوره زمانی سالهای ۱۹۹۵ تا ۲۰۱۲ سالانه از ۵۱ هزار تا ۶۶ هزار فرصت شغلی را از دست داده است.

دستاوردهای تعلیق شده کشور نه فقط به در زمینه صنعتی؛ بلکه به لحاظ ابزار چانه زنی در ادامه مذاکرات بوده است که متاسفانه به خاطر عقب نشینی های صورت گرفته از سوی تیم مذاکره کننده فعلی؛ در عمل غنی سازی 20% ایران طی کمتر از یک سال به زیر 5% محدود شده و بهتر است تا آقای ولایتی با توجه به واقعیات و اتفاقات بوجود آمده در این مدت، کمی دور از فضای شعار زدگی از «پایداری» و «مقاومت» در عرصه دیپلماسی سخن بگویند.

بنابر توافقنامه ژنو 5+1 باید 4.2 ميليارد دلار از دارایی های بلوکه شده ایران را طی هشت قسط آزاد می کرد / پس از تعیین شدن روزهای پرادخت اقساط مشخص شد که بعضی از این روزها جزء ایام تعطیل تقویم میلادی است و طرف غربی با شیطنتی از حواس پرتی طرف ایرانی استفاده کرده است / قسط اول به بانک سوئیسی واریز شد در حالی که این بانک توان ارائه اسکناس و طلا به ایران نداشت

بر خلاف آنچه عموما در رسانه ها گفته شده، آنچه روز جمعه اتفاق افتاد، تمدید توافق ژنو نیست بلکه تمدید مذاکرات به همراه یک توافق موقت 4 ماهه جدید است که تعهدات جدیدی را برای ایران و 1+5 متفاوت از آنچه در توافق ژنو وجود داشت معین می کند.

اصلی ترین شکاف میان دو طرف درباره مسئله غنی سازی رخ داده است که ایران اصرار دارد ظرفیت فعلی خود را حفظ کند و آن را در سال های آینده طبق یک توافق به تدریج تا اندازه 190000 SWU توسعه دهد، اما غربی ها عددی بین 3-10 هزار ماشین را مدنظر دارند.

هوشمندی مقام معظم رهبری در بیان عمومی نیاز واقعی سالانه ی کشور، طرف غربی را منفعل نموده و امیدهای آنان برای فشار بر تیم مذاکره کننده ی ایران و محدودکردن ظرفیت غنی سازی کشور را به یأس تبدیل کرد/ لاورنت فابیوس، وزیر امور خارجه فرانسه عنوان کرد: ”سران امریکا، فرانسه، بریتانیا، روسیه، چین و آلمان پیش از این بسیار هماهنگ تر از حال بودند."

یکی از بزرگ‌ترین مشکلات کنونی‌ کشور، نبود نظام اطلاعاتی شفاف، در عرصه‌‌ اقتصادی است. باید اطلاعات کلیه‌ی عاملان اقتصادی، به طور شفاف، در اختیار سازمان‌های دولتی و مالیاتی قرار بگیرد. چنین کاری، بزرگ‌ترین خدمت به اقتصاد کشور محسوب می‌شود. متأسفانه، در حال حاضر، با نظام مالیاتیِ ناکارایِ کشور، حدود 40 درصد بخش‌های اقتصادی، از مالیات معاف شده‌اند. طبیعی است، دولت، با چنین اقتصادی، همیشه وابسته به نفت باشد.