محمد قوچانی

در دوران کنونی و در عصر انقلاب اسلامی نیز همواره پرداختن به جریانات روشن‌فکری دینی از سوی برخی نویسندگان و اندیشمندان، با اغراض و اهداف گوناگون دینی و غیردینی، مورد توجه قرار گرفته است. شیوه‌ای از این نوع رفتارها، چندی است با انتشار مجله‌ی «مهرنامه» و مقالاتی از آقای قوچانی پی گرفته شده است. به نظر می‌رسد آنچه از پرداختن به این مسئله از سوی این نویسنده و نویسندگان دیگر این مجله مورد نظر و هدف قرار دارد، بازتعریف و احیای تفکر سلفی‌گرایی شیعی به‌عنوان تفکری بنیادگرا و ارتباط این اندیشه با گروه‌ها و اشخاص دینی و سیاسی جامعه‌ی ایران است.

روزنامه های امروز دومین روز کاری هفته را با موضوعات متنوعی از حاشیه های سخنرانی حسن روحانی تا محکومیت احمد توکلی و بازتاب بیانات رهبری در رسانه های جهان شروع کرده اند.

آفت‌های بسیاری می‌تواند یک حزب و جناح سیاسی را تهدید کند و نهایتاً منجر به افول آن شود که مهمترین این آفت‌ها «ضعف گفتمان» است. این ضعف می‌تواند بحران‌های بسیاری را با خود همراه سازد که در مصادیقی مانند تعاریف متفاوت و گاه متناقض در حوزه سیاست، اقتصاد و فرهنگ از سوی منسوبان به آن جناح گرفته تا برخورد دوگانه با پدیده‌ها و تحولات اجتماعی سیاسی را مشمول می‌شود.

اگر آقای قوچانی هنوز به هر دلیل علاقه دارد یک‌گوشه‌ی کشتی انقلاب بنشیند و به هدف دروغین و غیرمعقولِ «اثبات استحکام کشتی» تمام تلاشش را برای سوراخ کردن آن مصروف دارد(!)، باید بداند که این شیوه اکنون دیگر رنگ باخته است.

توقیف روزنامه ها در ایران، تنها حذف یک رسانه از فهرست انبوه رسانه ها نیست؛ بلکه اعمالی که موجب توقیف نشریات و روزنامه ها می شوند، در حقیقت هزینه هایی را به جمهوری اسلامی تحمیل می کند.

در سال ۸۸، یکی از گروههای حامی جریان فتنه که راه اندازان آن رویکردهایی کاملا لیبرال و اباحه گرایانه داشتند، جریان متحجر انجمن حجتیه بود. انجمن حجتیه که بر اساس اساسنامه اولیه خود هر گونه دخالت در امور سیاسی را بر اعضای خود حرام کرده است در فتنه ۸۸ به صراحت از جریان فتنه حمایت کرد. هر دو جریان با رویکرد اسلام زدایی از سیاست و سیاست زدایی از اسلام فعالیتهای خود را پی می گیرند.

رسانه های اصلاح طلب که از مواضع حجت الاسلام حسن روحانی در سفر به نیویورک ناراضی هستند، در جدیدترین هجمه علیه رئیس جمهور وی را دروغگو خواندند!

حالا قیافه «سبزهای سبز مانده» از همیشه دیدنی تر است؛ قیافه سبزهایی که در روزهای پس از «به جهنم» از دکه های روزنامه فروشی بازگشته اند؛ که چشمشان به جلد هفته نامه صدا افتاده است؛ که حیرت زده «صدای قوچانی» را در دست گرفته و سرمقاله این هفته را خوانده اند.

محمد یعقوبی، تئاتر را شبیه رفتار جنسی می داند و از سانسور صحنه های مبتذل گلایه می کند: تئاتر هم یک رفتار انسانی، یک جور سکس است/ هرجا احکام دینی و اندیشه اسلامی توسط یکی از مسئولین یا نهادی ترویج میشود، آنها با زبان تمسخر و طعن با آن برخورد میکنند/ اما تاسف آور این است که اظهارات و اندیشه برخی از اعضای دولت و حامیان آن به شدت تحت تاثیر این افراد قرار گرفته است.

در واقع٬ سکانس اکران نشده ماجرای مک فارلین در آبان۶۵ ٬«چرایی» توفیق یافتن هاشمی در«تغییر جهت دادن» به مواضع قبلی امام راحل بسوی پذیرش پیشنهاد اکبر هاشمی