به نظر من، آقای هاشمی به فکر قدرت بعد از امام بود و می‌خواست بعد از امام کشــور را اداره کند. لذا می‌خواست قدرت را در دست داشته باشد و شاید پیش خود فکر می‌کرد در این جنگ نباید همه چیز از بین برود. این برای حفظ قدرت خود و ادامه حکومت خودش بود که نمی‌خواست همه منابع کشور از بین برود.
«اگر تاریخ ۵۹۸ را به بچه‌هایمان می گفتیم این اتفاقات نمی‌افتاد /اصلا بازی برد – برد نداریم/خط دلواپسی، دلواپسی از خواص کلافه /آقای صالحی را به عنوان رئیس انرژی اتمی می‌آورند در تلویزیون و ازشان می‌پرسند -شما که خیلی انگلیسی‌تان خوب است- این واژه که مفهوم‌ش این است. می‌گوید من نمی‌دانم شاید در ترجمه‌اش اشتباه شده باشد!! جلوی هفتاد میلیون این برنامه دارد پخش می‌شود و خودشان نمی‌دانند چه چیزی را امضا کرده‌اند. دل نگران نباشیم؟»
در واقع٬ سکانس اکران نشده ماجرای مک فارلین در آبان۶۵ ٬«چرایی» توفیق یافتن هاشمی در«تغییر جهت دادن» به مواضع قبلی امام راحل بسوی پذیرش پیشنهاد اکبر هاشمی
خطی که از سال های آغازین جنگ به دنبال آن بود که از راه کسب یک پیروزی ، در پی دستیابی به آتش بس از طریق مذاکرات سیاسی باشد،همان خطی بود که برای حصول به این هدف،برای مذاکره با غرب و به خصوص با آمریکا،روز شماری می کرد.اینان گر چه می دانستند که این سیاست در تضاد کامل با خط امام و مبانی تفکرات انقلابی حاکم بر جمهوری اسلامی است اما برای دستیابی به هدف خود از هیچ تلاشی فروگذار نکرده،حتی حاضر شدند تا جام زهر قبول قطعنامه را به امام خمینی (ره) تحمیل کنند.
اين مطلب را بايد در نظر گرفت كه ما زمان نه چندان دوري از قاجار، قدرتي بوديم كه وقتي يك ديپلمات اروپايي ميخواست بيايد، بايد ماهها به انتظار مجوزي براي يك ديدار مينشست. دولتمردان ما تا اين اندازه احساس غرور و استقالل داشتند ً كه اصلا كشورهاي اروپايي را چندان تحويل نميگرفتند.
وب سایت رادیو فرانسه (rfi) اظهارات رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام درباره توافق ژنو را در گزارشی زیر عنوان "رفسنجانی : از یک مخمصه نجات پیدا کردیم" منعکس کرد.
دیگر نه احمدی نژادی در داخل هست که به عنوان عامل سوء مدیریت و بی تدبیری معرفی شود و نه تابویی در خارج به اسم قطع رابطه با کدخدا. پس باید اوضاع بهتر شود. اوضاع بهتر شود یعنی در عین آرمانخواهی، زندگی مردم سامان یابد و عزت ملی ارتقا یابد و منزلت ایران در منطقه و جهان بالا رود. اگر چنین شود که باید به دولت تدبیر و امید مرحبا گفت و اما اگر چنین نشد...
عافی رزمنده‌ای که کتاب «نورالدین پسر ایران» براساس خاطرات او نوشته شده است شب گذشته در مراسم «عصر خاطره با هنر مبارزه» بااشاره به حال و هوای جبهه‌ها در زمان پذیرش قطعنامه ۵۹۸ گفت: زهری که امام با پذیرش قطعنامه نوشید جگر مارا سوزاند.
« چه بسا كساني كه كرسي معلمي اخلاق داشته و يا به نماز شب خوان معروف بوده اند نيز در كربلا حاضر و عليه حضرت اباعبدالله(ع) شمشير زده‌اند.»حسين شريعتمداری - شبكه سوم
صفحه5 از14
آخرالزمان
#قدرت نظامی ایران
#مستند
#یوفو