یادداشت و مقاله

رئیس سازمان انرژی اتمی ایران: "من هنوز با ارنست مونیز برای بررسی مکانیزم اجرا، در ارتباط هستم؛ تهران به آنچه باید، متعهد است، اما تأخیری در طرف مقابل هست که مسئولیتش هم با خودش است. هیچ مانع مشخصی وجود ندارد اما منظورم اینجا، تاخیرشان در اجرای برخی نقاط به شکل کامل است." صالحی در ادامه، «رفع تحریم به موجب توافق»‌ را از مصادیق این تأخیر برشمرد و گفت: "تا الان برخی بانک‌های بزرگ اروپایی تحریم‌هایش را به‌طور کامل پایان نداده است چرا که قبلا تعهد داده که با ایران مراوده تجاری نداشته باشد. ما هنوز منتظر هستیم که وزارت خارجه ایران با اتحادیه اروپا تماس بگیرد و این بحران را حل کند."

فارغ از ادعای بی‌پشتوانه جماعت اصلاح‌طلب که علی‌رغم آمار موجود که اصولگرایان را حائز اکثریت در کل کشور نشان می‌دهد، اصرار دارند در مقابل تصمیم مردم، با شعار خود را برنده انتخابات معرفی کنند و با تکیه به رأی تهران دست به شعبده‌بازی بزنند و رأی ایران را نادیده بگیرند، موضوعاتی در میان است که نمی‌توان از آن گذشت و با فروکش کردن تب انتخابات، قطعاً گریبان‌گیر مدعیان خواهد شد؛ از قضا به نظر می‌رسد این هیاهو برای به تأخیر انداختن هر چه بیشتر همان موضوعات مهم است.

با روشن شدن تدریجی نتیجه انتخابات مجلس دهم و خبرگان پنجم، اصلاح طلبان با تکیه بر نتایج به دست آمده تهران خبر از پیروزی بزرگ می‌دهند با وجود این و با نگاهی به نتایج سراسری انتخابات به خوبی مشخص می‌شود که اصولگرایان در سراسر کشور پیروزی قاطعی را به دست آورده و مدعیان این بار نیز با چشم بستن بر واقعیات و آمار حقیقی انتخابات، دروغ را پیشه خود ساخته اند.

جریان یاد شده با درک این واقعیت که نظام اسلامی بیدی نیست که با این بادها بلرزد، به بستر قانون روی آورده و در انتخاباتی شرکت کرده‌اند که با همان ساز و کار همیشگی انجام می‌شود و این اعتراف صریح به ناکامی در خروج از حاکمیت، خروج علیه حاکمیت، تحریم انتخابات و... است. بنابراین برخلاف توهم‌پراکنی بیگانگان که با سکوت برخی از مدعیان اصلاحات نیز همراه است، بازگشت کنونی این جریان به شرکت در انتخابات حاصل تنبیه آنان از سوی ملت است و یک پیروزی بزرگ و مثال‌زدنی برای جمهوری اسلامی ایران و حاکمیت مقتدرانه آن تلقی می‌شود.

آمریکایی‌ها «هجوم به اقتصاد ایران» را به‌عنوان یکی از راه‌های مهار ایران در نظر گرفته‌اند. بر همین اساس، بعد از توافق هسته‌ای نیز آمریکایی‌ها تلاش کردند چنین القا کنند که چیزی نسبت به قبل عوض نشده است. از همین‌رو، تمام تلاش آن‌ها بر حفظ آن چیزی بود که از آن با عنوان «ریسک سرمایه‌گذاری» در ایران یاد کرده‌اند. کنگره‌ی آمریکا اقداماتی را انجام داد که برآیند کلی آن، جلوگیری از رابطه‌ی اقتصادی سایر شرکت‌ها و کشورها با ایران است. برای مثال، نمایندگان آمریکا با اختلافی اندک، طرحی را تصویب کردند که قدرت باراک اوباما، رئیس‌جمهوری این کشور را در رفع تحریم‌ها علیه ایران بر اساس توافق هسته‌ای محدود کرده است. 

قدرت یک ملت در چیست و یک ملت چگونه می‌تواند قدرتمند باشد؟ بسیاری از ملت‌ها، رهبران دولت‌ها و نظریه‌پردازان روابط بین‌الملل در پی پاسخ به این پرسش‌اند. چراکه پاسخ به این پرسش هر ملتی را می‌تواند به امنیت پایدار، اعمال حق حاکمیت واستقلال که مهم‌ترین لوازم پیشرفت هر ملتی است، رهنمون کند. ملت‌های ضعیف همواره در ناامنی، بدون حق اعمال حاکمیت و در وابستگی و در نتیجه‌ی همه‌ی این‌ها، در عقب‌افتادگی و عقب‌نگه‌داشتگی به سر می‌برند. گوهر امنیت در صدف قدرتمندی یک ملت شکل می‌گیرد. اگر ملتی قدرتمند نباشد، در تلاطم اراده‌های کشور‌های مستکبر دچار چالش می‌شود و از بین می‌رود.

"تحریف امام؛ تندرو خواندن‌ نیروهای ارزشی و حزب‌اللهی، تفاسیر عجیب و غریب از تاریخ اسلام، خوشبینی ساده‌لوحانه وغیرواقعی به غرب و استکبار؛ عدم مرزبندی با دشمن، عدم دفاع صریح از اصول انقلاب، تعریف نادرست از اعتدال و تندروی و امثال آن؛ تنها بخشی از هشدارهایی است که رهبرمعظم انقلاب ناظر به "گفتمان فکری اعتدال" مطرح کرده‌اند؛ همه این‌ها باعث شده در دوسال گذشته شده جریان اعتدال، عملا به جریانی انحرافی و مطلوب انگلیس و آمریکا تبدیل شود که می‌تواند به نام جمهوری‌اسلامی و مثل موریانه از درون آن را پوک کند."