وقوع انقلاب اسلامی در ایران به رهبری امام خمینی در سال 1357، منجر به پیدایش یک نظام سیاسی با هویتی مستقل و جدید در نظام بین‌الملل با نام «جمهوری اسلامی ایران» گردید؛ هویتی که مهم‌ترین مبانی معنایی قوام‌دهنده به آن، هنجارهای موجود در فرهنگ مذهبی-اسلامی با تأکید بر عنصر شیعی بوده است و منجر به تکوین نوعی هویت «انقلابی-اسلامی» برای این کشور شده است.
لورا سیکور نویسنده مقالاتی درباره ایران و کشورهای اسلامی در روزنامه و رسانه‌هایی چون نیویورکر و نیویورک تایمز، به تازگی کتابی درباره ایران پس از انقلاب منتشر کرده است با نام «بچه‌های بهشت» تا در فضای مذاکرات ایران و غرب و پسا برجام به کمک غربی‌ها بیاید و آن روی حکومت ایران و وضعیت اسفبار روشنفکران و اصلاح طلبان ایرانی را بهتر بشناسند!
نومحافظه‌کاران به دلیل آنکه به أُلیگارشی تعلق دارند و دیگر وارد طبقه ممتاز شده‌اند، به‌لحاظ ماهوی خود را با سرمایه‌داران و الیگارشی جهانی همسنخ و همسنگر پنداشته، آن را «کدخدا» دانسته و تقابل با آن را نمی‌پسندند؛ لذا نومحافظه‌کاری به‌جای مقاومت در برابر سلطه و تهدید منافع استعمار، پذیرش سلطه آنان را پیشنهاد می‌کند و به‌جای ایجاد وحدت در جبهه آزادی‌خواهان و عدالتخواهان جهانی تن دادن به این نظم ظلم‌خیز را پی می‌گیرد.
اسلام، اقتصاد را در جهت اهداف عالیه‌ی بشر دانسته و بر این اساس، نگرش سوسیالیستی یا سرمایه‌داری را که اقتصاد را مبنا قرار می‌دهند، رد می‌کند. هدف اسلام این است که امت اسلامی، در همه‌ی ابعاد زندگی از بیگانگان مستقل باشد. در این میان، استقلال اقتصادی اهمیت خاص دارد و مطالعه‌ی تاریخ نشان می‌دهد که کشورهای استعمارگر نیز به‌طور عمده از همین طریق توانسته‌اند به مقاصد سیاسی-فرهنگی خود در کشورهای دیگر دست یابند. در قرآن کریم نیز آیاتی وجود دارد که مسلمانان را از اینکه به هر شکلی تحت سلطه‌ی بیگانگان قرار گیرند، نهی کرده است.
حزب مشارکت طراحی بسیاری از وقایع کشور در دوران اصلاحات را بر عهده داشت و اعضای اصلی آن، رخدادهای مختلف سیاسی و فرهنگی کشور را رصد کردند و بر اساس آن موضع‌گیری می‌کردند. آن‌ها، به عنوان بدنه‌ی اصلی تشکیل‌دهنده‌ی دولت اصلاحات، در این کنفرانس، به عنوان امتداد اصلی مجلس ششم نیز حاضر بودند و ضدانقلابی‌ترین مواضع را علیه جمهوری اسلامی ایران اعلام کردند و بعدها در بازگشت به ایران و در جریان محاکمه‌ی شرکت‌کنندگان در این کنفرانس، از نمایندگان خود و عملکرد آن‌ها دفاع کردند.
ماجرای تایید اتهامات واهی غرب علیه ایران توسط هاشمی رفسنجانی البته به موضوع موشکی که به عنوان برجام 2 برای خلع سلاح ایران و گرفتن توان نظامی کشورمان توسط غرب اجرا می‌شود ختم نمی‌شود. پیشتر نیز در آذرماه سال 94 هاشمی رفسنجانی پیش از ارائه گزارش آژانس بین‌المللی اتمی درباره ارزیابی برنامه هسته‌ای ایران سخنانی ابهام‌آمیز در مورد تمایل برخی به ساخت سلاح هسته‌ای در کشورمان قبل از سال 2003 بر زبان راند که به طور مشکوکی در گزارش آمانو تکرار شد و بخش سیاه این گزارش را تشکیل می‌دهد، که دست بر قضا مورد توجه رسانه‌های صهیونیستی هم قرارگرفت.
انتظار جایگزینی گفت‌وگو به‌جای تسلیحات نظامی در رابطه با آمریکا، توهمی است ناشی از عدم آگاهی از مبانی اقتصاد سیاسی نظامی‌گری آمریکا در جهان حاضر. به‌عبارتی تا زمانی که مجتمع‌های نظامی-صنعتی آمریکا بر هیئت حاکمه‌ی این کشور تسلط دارند و یکی از موتورهای رشد اقتصاد این کشور هستند، دنیای آینده، دنیای موشک‌ها خواهد بود و نه دنیای گفت‌وگوها.
در زمان جنگ اول جهانی، وقتی آن سه سوار مرگ از عقب استعمار وارد کشور شد؛ وقتی کشور متحمل آن خسارات فراوان شد و آن همه تلفات انسانی بر کشور آمد؛ در عوضش باید بعد از پایان جنگ به ایران غرامت پرداخت می‌کردند. اما ملت ضعیف چون خروس عزا و عروسی است، ذبح می‌شود و حقش را نمی‌دهند و حتی نمایندگان ایران را به جلسه سازمان بین‌الملل هم راه نمی‌دهند تا از استیفای حقش سخن بگوید. پیامد آن رعب از نظام سلطه، بدبختی ملت بود.
آخرالزمان
#قدرت نظامی ایران
#مستند
#یوفو